Eins og alkunna er tóku Sádar um daginn af lífi þekktan sjía-klerk að nafni Nimr al-Nimr. Hann hafði dvalist mikið í Íran og var þar mikils metinn, svo aftaka hans vakti gríðarlega reiði hjá írönskum yfirvöldum. Nú stefnir í mjög kalt stríð millum Sádi-Arabíu og Írans, en þau eru bæði í hópi allra öflugustu múslimaríkja Miðausturlanda. Það gæti því endað með skelfingu ef deilur þeirra færast inn á svið átaka og stríðs.

Allt frá því að Íranskeisara var steypt af stóli 1979 hefur klerkastjórn haft hin æðstu völd í Íran og fylgt ströngum íslömskum lögum og reglum. Jafnframt hóf stjórnin mikinn fjandskap við Vesturlönd og vestræn áhrif. Við á Vesturlöndum höfum litið á Íransstjórn sem einstaklega afturhaldssama og samfélagið þar eystra hneppt í forneskjulegar viðjar skoðanakúgunar og ójafnréttis.

Á hinn bóginn höfum við hneigst til að líta á Sádi Arabíu sem frjálslynda vin í eyðimörk afturhaldsins, sem alltof víða ráði ríkjum í Miðausturlöndum. Enda hefur Sádi Arabía í áratugi verið í mjög nánum tengslum við helstu stórveldi Vesturlanda - fyrst Bretland og síðan Bandaríkin - og það er eðlilegt að við reynum að trúa því að „vinir okkar“ séu fólk heldur af skárri sortinni.

En sannleikurinn er sá að í Sádi Arabíu ríkir í raun mun svartara afturhald en í Íran. Trúarofstækið er þar meira og þeir sem hafa þungar áhyggjur af kvennakúgun í Íran ættu að hugleiða aðeins hvernig komið er fyrir konum í Sádi Arabíu. 

Það er nefnilega beinlínis skelfilegt. Staða kvenna í þessu nána bandalagsríki Vesturlanda er verri en hún var víðast hvar í heiminum snemma á miðöldum.

Sem betur fer eru augu fólks á Vesturlöndum aðeins að opnast fyrir þessu. Menn eru til dæmis farnir að spyrja þeirrar eðlilegu spurningar: Af hverju höfum við Íslendingar vinsamleg stjórnmálatengsl við þetta grimmilega ofsatrúarríki?

Sú afturhaldssama grein íslams sem praktíseruð er í Sádi Arabíu og höfð er til réttlætingar kúguninni, hún kallast oftast wahhabismi og er kennd við prédikarann og fræðimanninn Múhameð ibn Abd al-Wahhab sem fæddist árið 1703 í þorpinu Uyayna sem er inni á miðjum Arabíuskaga, skammt frá Ríad sem nú er höfuðborg Sádi Arabíu. Hann var af ætt íslamskra fræðimanna og byrjaði snemma að berjast fyrir breytingum á trúarbrögðunum eins og þau voru þá stunduð á Arabíuskaga.

Al-Wahhab fannst að íslam væri farið að fjarlægjast hina upprunalegu og hreinu kenningu Múhameðs spámanns, en þá voru 1.100 ár síðan Múhameð kom fram á sjónarsviðið. Al-Wahhab var sérstaklega uppsigað við það sem honum fannst vera daður við skurðgoðadýrkun og fjölgyðistrú - enda hafði hvor tveggja verið eitur í beinum Múhameðs sjálfs. 

Hann fór því að berjast fyrir hreinsun á trúarbrögðunum og náði brátt góðum árangri, einkum eftir að hann náði til fylgis við sig emírnum í nágrannabænum Díríad. Sá var þróttmikill og herskár og lét sér ekki nægja að leiða al-Wahhab til öndvegis í trúarbragðafræðum í sinni heimasveit, heldur fór líka að herja á nágranna sína. Svo fór að emírinn náði undir sig allstórum hluta Arabíuskagans og kenningar al-Wahhabs breiddust því hratt út. Þær voru kenndar í nýjum trúarbragðaskólum og urðu að opinberum fræðum í því ríki sem emírinn réði.

Emír þessi hét Múhameð bin Saud. Undir hans ægishjálmi fengu vængi kenningar al-Wahhabs um afturhvarf til hinnar „hreinu“ trúar sem spámaðurinn hefði boðað fyrir 1.100 árum.

Það bandalag Sauds og al-Wahhabs sem myndað var um miðja 18. öld er enn við lýði hjá afkomendum beggja. Afkomendur Sauds eru konungsætt Sádi Arabíu, sem náði mestöllum skaganum undir sig eftir fyrri heimsstyrjöld, og öll þjóðin telst nú vera Sádar - sem er auðvitað stórskrýtið. En afkomendur al-Wahhabs stýra rammlega afturhaldssömu trúarbatteríi Sádi Arabíu sem heldur öllu samfélaginu í heljargreipum hinnar gömlu „hreintrúarstefnu“ sem upp reis fyrir nærri 300 árum.

Al-Wahhab hélt því meðal annars fram að það væri heilög skylda allra múslima að hlýða í einu og öllu þeim kalífa sem ríkti yfir múslimum í nafni hinnar hreinu trúar - og þeir sem ekki sýndu undirgefni væru einfaldlega réttdræpir. Eigur þeirra skyldu gerðar upptækar og konur þeirra svívirtar í guðs nafni.

Sem hljómar kunnuglega í ljósi frétta af „íslamska ríkinu“.