Björn Leví Gunnarsson, þingmaður Pírata, er á góðri leið með að verða einhver nytsamasti þingmaðurinn á Alþingi Íslendinga. Með fyrirspurnum sínum mun hann gera meira gagn en flestir þingmenn aðrir, og kemur því ekki á óvart þótt nú sé hafin heilmikil áróðursherferð kerfiskarla gegn Birni Leví og fyrirspurnum hans.

Eitt af því sem Björn hefur nú fengið upplýst er kannski ekki mikið stórmál í sjálfu sér en þó dæmi um alvarlega tilhneigingu sem ég vona að uppljóstrunin geti orðið til að draga úr.

Ég á við þá góðu gjöf sem þingmenn fengu nýlega. Hin opinbera afmælisnefnd um fullveldi Íslands keypti 63 eintök af glæsilegri útgáfu af Íslendingasögunum og gaf öllum þingmönnum.

Ég ítreka: Þetta virðist kannski ekki stórmál. En þegar maður spyr sig, eins og Björn Leví gerði, af hverju í ósköpunum voru þingmenn að fá þessa gjöf, þá verður undarlega fátt um svör.

Hin opinbera skýring, að þingmenn hafi fengið bækurnar til að gera þeim auðveldara fyrir „að rækja eftirlitshlutverk sitt“ er alveg augljóslega tóm tjara – og reyndar hlægilegt að boðið sé upp á slíka skýringu í alvöru. Á kannski lagakaflinn langi og óskiljanlegi í Njálu að gera þeim kleift að hafa eftirlit með lýriti?

Á kafli Grettissögu um griðkonuna að hjálpa þeim að mynda sér skoðun á kynferðisofbeldi?

Nei, enda er þetta bara fyrirsláttur, og eina ástæðan fyrir gjöfinni er auðvitað sá að hinu opinbera finnst að svo fínt fólk sem þingmenn eru ættu að fá reglulega fínar gjafir á kostnað almennings í landinu. Og það er verið að draga nýja þingmenn inn í spillingar- og snobbmóralinn sem tíðkast hefur í kerfinu. Já, meðvitað eða ómeðvitað er einmitt verið að því.

Á hinn bóginn er það skýrt dæmi um fyrirlitninguna sem valdhafaklíkan í þessu landi sýnir einatt almenningi að það sé í raun og veru boðið upp á þetta endemis bull um „eftirlitshlutverkið“ sem alvöru skýringu á gjöfinni.

Annaðhvort heldur nefndin að við séum fífl, ef hún telur í alvöru að við munum kaupa þessa skýringu, eða þá að henni er bara skítsama, og bullar bara af því hún veit hún mun komast upp með það.

„Það má nota tvær milljónir til ýmissa hluta“

Bækurnar munu kosta samtals tæpar tvær milljónir króna. Það má nota tvær milljónir til ýmissa hluta, en það virðist svo einkennilega mikill óþarfi að brúka þessa peninga einmitt til að gefa þá fólki sem er með vel á aðra milljón króna í laun á mánuði – og alls konar sporslur sem Björn Leví og fleiri eru smátt og smátt að þefa uppi. 

Nú er vissulega ástæða til að halda Íslendingasögunum að fólki. Hvað sem líður tímans þunga straumi, þá eru þetta stórkostlegar bókmenntir. En að hið opinbera kjósi að gefa þessar bækur einmitt alþingismönnum, það er auðvitað bara snobb og smjaður fyrir valdhöfum. Ég er mest hissa á þingmönnum að þiggja þessar gjafir frá almenningi, sem almenningur var reyndar ekki spurður hvort hann hefði einhvern áhuga á að gefa þingmönnum sínum.

Nær hefði verið – ef afmælisnefndin um fullveldið vildi gefa einhverjum Íslendingasögurnar – að gefa þær fólki sem hefur EKKI efni á að kaupa sér þær, nú, eða innflytjendum sem hafa áhuga á að kynna sér fornbókmenntir þeirrar þjóðar sem þeir hafa nú kosið að tilheyra.

En það er svo auðvitað líka tómt rugl að nefnd um fullveldið frá 1918 sé að stússa í að gefa Íslendingasögurnar, bækur sem skrifaðar voru á 13. öld og fjalla um atburði 300 árum fyrr. Hvað kemur það fullveldinu við?

Ég verð að segja að ég kvíði fyrir því hvað kemur á daginn næst um það hvernig fína fólkinu á Íslandi og valdhöfum sé hyglað.