Ríkissjóður verður rekinn með miklu minni afgangi næstu fimm árin heldur en til stóð samkvæmt fjármálastefnu fyrri ríkisstjórnar. Þessi breyting kemur skýrt fram í fjármálastefnu sem Bjarni Benediktsson, fjármálaráðherra, lagði fram á Alþingi í gær. Fjármálastefnan, líkt og fjárlagafrumvarp og stjórnarsáttmáli nýrrar ríkisstjórnar, ber þess merki að stjórnarflokkarnir hafi ekki getað komið sér saman um varanlega tekjuöflun sem samsvarar fyrirhuguðum útgjaldavexti á kjörtímabilinu.
Umdeild regla sem birtist í fjármálastefnu fyrri stjórnar, um þak á útgjöld hins opinbera sem miðaðist við 41,5 prósent af vergri landsframleiðslu, mun heyra sögunni til. Að sama skapi verða skuldir hins opinbera greiddar niður hægar en áður var ráðgert.
Samkvæmt fjármálastefnu Benedikts, sem samþykkt var á Alþingi í formi þingsályktunar þann 6. apríl síðastliðinn, átti heildarafkoma hins opinbera að nema 1,6 prósentum af vergri landsframleiðslu á árunum 2018 og 2019, lækka um 0,1 prósentustig árin 2020 og 2021 og vera 1,3 prósent árið 2022.
Afkoman er talsvert minni í fjármálastefnunni sem Bjarni Benediktsson, fjármálaráðherra nýrrar ríkisstjórnar, lagði fram í gær. Þar er gert ráð fyrir að heildarafkoman nái hámarki, 1,4 prósentum, á næsta ári en verði 1,2 prósent árið 2019, 1,1 prósent árið 2020 og 1 prósent árin 2021 og 2022.
Afkomuáætlun ríkisstjórnarinnar gefur til kynna verulega slökun á aðhaldi ríkisfjármálanna. Slíkt gengur í berhögg við varnaðarorð Fjármálaráðs, sérfræðingahóps á vegum stjórnarráðsins, sem fram komu í álitsgerð þess um fjármálaáætlun Benedikts Jóhannessonar fyrr á árinu. Að sama skapi hefur peningastefnunefnd Seðlabankans bent á að enn sé spenna í þjóðarbúinu og að slökun á aðhaldi ríkisfjármála verði mætt með hertu aðhaldi peningamála, þ.e. hærri vöxtum en ella.
Fjármálastefna Benedikts gerði ráð fyrir að „öllu óreglulegu og einskiptis fjárstreymi í ríkissjóð [yrði] varið til að hraða enn frekar niðurgreiðslu skulda eða til lækkunar á ófjármögnuðum lífeyrisskuldbindingum í því skyni að treysta fjárhagsstöðu ríkissjóðs og draga úr vaxtakostnaði“.
Ekkert slíkt kemur fram í fjármálastefnu Bjarna, enda hefur ný ríkisstjórn lýst því yfir að stefnt sé að því að nota eignatekjur úr bankakerfinu til að standa undir innviðauppbyggingu á kjörtímabilinu.
Athugasemdir