Daniela Yolanda Melara Lara og María Rós Steinþórsdóttir kynntust í skapandi sumarstarfi á Austurlandi í sumar. Á snjóþungum vetrardegi í janúar mæla þær sér mót á Kattakaffihúsinu í Bergstaðastræti. Þetta er síðasta kaffispjallið í bili þar sem Daniela er að flytja aftur austur, til Breiðdalsvíkur.
„Við vorum að teikna fyrir fólk í Fjarðabyggð. Ég hef ótrúlega mikinn áhuga á list og að teikna fyrir fólk. Ég hef teiknað gæludýr fyrir fólk. Kannski er það ástæðan fyrir því að við erum hér á Kattakaffihúsinu. Það er svo gaman að tala við fólk og sjá hvernig það upplifir gæludýrin sín,“ segir María, sem teiknaði gæludýrið hennar Danielu, veiðihundinn Max. Það voru gæludýrin sem sameinuðu þær. María á tvær kisur. „Eða mamma og pabbi eiga þær tæknilega séð,“ bendir hún á.
„Max er mjög skemmtilegur hundur, hann er voðalega mikill orkubolti og það er smá vesen að hafa hann hérna fyrir sunnan, ég fékk hann í Covid þannig hann fær mikinn aðskilnaðarkvíða. Hann er ótrúlega skemmtilegur og fékk mig til að elska hliðar á mér sem ég hafði áður skammast yfir, að vera orkubolti og vera úti um allt,“ segir Daniela.
Að vera í skapandi sumarstarfi hjálpaði Danielu að virkja skapandi hugsun. „Ég er að læra lögfræði, sem getur verið svolítið þungt, og var búin að vera að vinna hjá sýslumanni síðustu sumur og var þreytt þegar önnin byrjaði þannig að mig langaði að gera eitthvað annað. Það er líka mjög skemmtilegt að kynnast öðru fólki, þetta er mjög fjölbreyttur hópur. Ég er enn þá í lögfræðinni, á bara mastersritgerðina eftir. Ég ætla að skrifa um útlendingamál.“
Daniela heillaðist af listsköpun Maríu sem varð kveikjan að þeirra vináttu. „Ég tengdi við listina sem hún var að gera, ótrúlega flott. Á meðan ég er meira „emo“ er hennar allt öðruvísi en svo áhugaverð.“
„Það er áskorun að eignast vini þegar þú ert komin yfir tvítugt,“ segir María og Daniela tekur undir. „Ég var í kafla í lífinu þar sem ég var alveg hætt að þykjast vera einhver sem ég er ekki. Ég var byrjuð að vera ég sjálf og hafði þá loksins styrkinn til að taka á móti því ef einhver var ekki að samþykkja mig eins og ég er. Það hvatti mig til að vera vinkona þín af því að þú varst einstök og ekki hrædd við að vera öðruvísi.“
Þær horfast í augu og brosa.
„Ég er mjög svipuð gagnvart þér, þú ert svo opin með alls konar. Það er ógeðslega flott,“ segir María.
Þær kveðjast og vita ekki alveg hvenær þær munu sjást næst. En þær verða í sambandi.
Athugasemdir