Þessi grein birtist upphaflega í Stundinni fyrir meira en 4 árum.

Óttast hungrið meira en veiruna

Stjórn­völd í Arg­entínu hafa stært sig af því að hafa brugð­ist hratt við ógn­inni sem staf­ar af COVID-19. Frá því 19. mars hef­ur út­göngu­bann ver­ið í gildi þar. Lucia Maina Wa­ism­an er blaða­mað­ur, sam­fé­lags­miðl­ari, kenn­ari og bar­áttu­kona fyr­ir mann­rétt­ind­um, sem er bú­sett í borg­inni Kor­dóba í Arg­entínu. Hún deil­ir dag­bókar­færsl­um sín­um með les­end­um Stund­ar­inn­ar.

Óttast hungrið meira en veiruna

25. mars 2020

Lucia Maina Waisman

„Það fyrsta sem ég tek eftir þegar ég opna augun er regnið sem bylur á svölunum. Rigningin kveikir í mér annars konar ánægju en önnur veður, líkt og ég finni í því heilbrigða afsökun, minna dramatíska, fyrir því að halda mig hér alein og innilokuð heima hjá mér. Í gær var fimmti dagurinn í útgöngubanninu hér í Argentínu en þögn borgarinnar var öðruvísi, mannlausar göturnar enn tómari en áður. Það er minningardagur sannleika og réttlætis (Día Nacional de la Memoria por la Verdad y la Justicia), afmælisdagur valdaránsins sem leiddi af sér pyntingar og morð. 30 milljónir manns hurfu sporlaust. Þetta er í fyrsta sinn í meira en 36 ár sem Argentínumenn koma ekki saman úti á götu 24. mars og ganga saman fyrir mannréttindi. Á grindverk og svalir hafa hundruð manneskja hengt hvíta vasaklúta sem skrifað hefur verið á: Aldrei aftur! Annar eins fjöldi deilir ljósmyndum og minningum af hryðjuverkum ríkisins. Undir kvöld heyrast hróp til minningar um þá horfnu út um fjölda glugga. Samstarfskona mín, sem býr í smábæ í útjaðri Kórdóbu, skrifar og óskar eftir aðstoð. Segir að í húsinu hennar dvelji nú fjórar manneskjur sem geta ekki farið aftur til sinna heima, vegna sóttkvíarinnar sem yfirvöld skylda alla til að hlýða. „Í nótt sváfu þau úti í rigningunni. Ég talaði við lögregluna og enginn tekur ábyrgð á þessu ástandi,“ segir hún og skilaboðin umbreyta litlu ánægjustundinni minni í djúpa depurð. Hjálparstofnanir óska eftir framlögum til þess að þær geti haldið mötuneytum sínum opnum, en í þeim eru búnar til máltíðir sem síðan er dreift í fátækustu hverfi borgarinnar. Í mörg ár hafa þau verið eina leiðin til að seðja hungur fjölskyldna í þúsundavís. Þeim fer hratt fjölgandi núna sem þurfa hjálp, því margir hafa misst vinnuna.

„Hjálparstofnanir óska eftir framlögum til þess að þær geti haldið mötuneytum sínum opnum“

117 ný tilfelli af kórónavírusnum voru staðfest í landinu í dag. Þetta er í fyrsta sinn sem talan er þriggja stafa á einum degi. Orðið á götunni er að útgöngubannið verði framlengt. Á sama tíma berast fréttir af því að byrjað sé að aflétta henni í Wuhan, borginni þar sem vírusinn átti upptök sín. Ég fæ myndsímtal frá foreldrum mínum. Þau eru bæði læknar og stjórna ásamt öðrum heilsugæslu í suðurhluta héraðsins, en þar sem þau eru bæði yfir sjötugu mega þau bara vinna að heiman. Þau segja mér að hjúkrunarfræðingur sem vinnur með þeim sé smituð. Í kvöld, líkt og öll kvöld klukkan 9, byrjar bergmál lófataks að endurkastast á milli bygginga hverfisins. Við bætumst eitt og eitt í hópinn, klöppum með og sýnum með því samstöðu með heilbrigðisstarfsfólki í baráttunni gegn heimsfaraldrinum.“

26. mars 2020

„Kaktusinn á svölunum mínum blómstrar rauðu blómi. Plönturnar sem ég sáði hér á tíundu hæð í blokkinni minni eru mitt skjól. Ég held mér upptekinni með því að vinna og leiðrétti verkefni sextán ára nemenda minna sem skrifa um gildi á borð við gleði og samfélagsvitund. Það eru tvær vikur frá því að ég hætti að kenna þeim í skólanum. Ég svara fyrirspurnum þeirra í gegnum stafræna kennslustofu og finn fyrir takmörkunum tækninnar. Í gamla veruleikanum búa samræðurnar, undirstaða allrar menntunar. Í dag fór ég út að kaupa í matinn. Hér í Argentínu erum við vön löngum röðum í bönkum, á strætóstoppistöðvum og opinberum skrifstofum, en ekki við apótek og matvöruverslanir eins og núna. Ég nálgast nokkrar manneskjur sem standa á gangstéttinni og bíða þess að starfsmaður færi þeim grænmeti. Þær halda sig frá hver annarri, helmingur þeirra með hanska og andlitsgrímur. „Það er ekki til neitt kjöt lengur,“ segir starfsmaðurinn. Úti á götuhorni standa grímuklæddir lögreglumenn og tala saman. 1.983 manneskjur eru nú þegar í haldi lögreglunnar í Kordóba, fyrir að brjóta sóttkví, 6.100 manns í landinu öllu. Fréttir af lögregluofbeldi hafa verið að berast. Í einhverjum tilfellum hafa þau handteknu verið lokuð inni í básum með rimlum, úti á miðri götu. Tvisvar í dag hef ég heyrt í lögregluþyrlunum sveima yfir okkur. Það er langt síðan ég hef heyrt í þeim hringsóla yfir borginni. Í gær var tilkynnt um 87 ný smit í landinu. 589 eru nú smitaðir af vírusnum og tólf látnir. Það er tilkynnt að Alþjóðaheilbrigðismálastofnunin hafi valið Argentínu til að vera eitt tíu landa sem prófa nýja meðferð gegn kórónavírusnum.

„Það er ekki til neitt kjöt lengur“

Klukkan er níu að kvöldi og lófatakið berst mér inn um gluggann. Áður fyrr voru einu hljóðin sem bárust á milli glugga bygginganna í hverfinu fagnaðarópin þegar skorað var í mikilvægum fótboltaleikjum. Núna er það orðið hversdagsleg helgiathöfn að heiðra heilbrigðisstarfsfólk. Í þetta sinn hljómar frá trompetinu lagið Yesterday með Bítlunum.“ 

27. mars 2020

„Á sameiginlegri þakverönd hússins leikur lítið barn sér með foreldrum sínum. Veröndin hefur aldrei verið í eins mikilli notkun og nú. Ég bý á efstu hæð og heyri nágrannakonu mína spjalla við fjölskylduna. Niðri á götu hringsóla örfáir bílar og mótorhjól frá heimsendingarfyrirtækjum á borð við PedidosYa, Glovo eða Rappi. Vörur þeirra teljast nú til nauðsynja og þess vegna fá sendlarnir undanþágu frá sóttkví. Þeir bera ekki hanska, eru ekki með grímur né nota nokkurn annan hlífðarbúnað. Fyrirtækin sem þeir vinna fyrir kaupa ekki heilbrigðistryggingu fyrir þá. Ég fæ skilaboð frá hjálparsamtökum: Í dag lést ein frumbyggjastúlkan í viðbót úr vannæringu. Hún var fimm ára. Bróðir hennar, eins árs, lést í gær af sömu ástæðu. Ég tek ákvörðun um að fylgjast ekki með því í dag hversu margir í viðbót hafi smitast af kórónaveirunni. Sögu fyrsta mannsins sem smitaðist af vírusnum í borginni þar sem ég fæddist hefur verið dreift á samfélagsmiðlum. Hann er eins og brennimerktur. Hann liggur enn á spítala en konan hans, sem hefur jafnað sig, getur ekki snúið aftur á heimaslóðir. Mamma mín, læknirinn, segir mér í myndsímtali að margt samstarfsfólk hennar hafi byrjað að þróa með sér andlega erfiðleika: hræðslu og kvíða, fái jafnvel kvíðaköst. Einhver þeirra, þau yngstu í hópnum, hafa ákveðið að hætta að mæta til vinnu. Eftir að hafa hyllt heilbrigðisstarfsfólk með lófaklappi reynir trompetið að leika fyrir okkur lag en annar nágranni hefur sett hátalara út í glugga. Hann spilar lag á hæsta styrk og fegurðin gufar upp.“ 

28. mars 2020

„Á fjölmiðlinum þar sem ég starfa fáum við stöðugt meira af upplýsingum frá ólíkum héruðum, borgum og bæjum. Kollegar okkar vilja segja frá því sem er að eiga sér stað í þeirra nærumhverfi, sérfræðingar sem vilja segja sína skoðun, samtök sem óska eftir hjálp eða benda á óréttlæti, stéttarfélög sem berjast fyrir rétti sinna skjólstæðinga. Það er laugardagur og þess vegna nýti ég hluta dagsins í félagsleg samskipti. Nú eru það stafrænar stundir með stórfjölskyldunni og seinna með góðum vinkonum. Þetta eru fyrstu skiptin sem ég prófa hópsamtöl á netinu. Mér líður eins og útlendingi sem skilur ekki tungumál hinna þegar ég horfi á andlit alls þessa fólks sem mér þykir svo vænt um og það horfir til baka á mig af skjánum. Í dag greindust 55 ný tilfelli af kórónavírusnum í Argentínu. Það er helmingi minna en í gær. Það er létt yfir fréttatímum dagsins. Í þeim er síendurtekið að ríkisstjórnin hafi brugðist nógu tímanlega við heimsfaraldrinum til að geta haldið honum í skefjum. Þetta kvöld læt ég duga að hlusta á lófatakið utan frá, meðan ég á myndsímtal við vinkonu mína. Hún segir mér frá því að í þorpinu hennar, staðsettu uppi í fjöllunum, aðeins nokkra kílómetra í burtu, hafi daglegt líf nær ekkert breyst frá því að útgöngubannið skall á.“

„Í dag greindust 55 ný tilfelli af kórónavírusnum í Argentínu“

29. mars 2020

„Þrátt fyrir að það sé sunnudagur afreka ég að gera líkamsæfingarnar sem ég hef einsett mér að gera á hverjum degi en stend sjaldan við. Dálítið jóga á þaksvölunum, hlaupa upp og niður tröppurnar þær tíu hæðir sem eru á milli íbúðarinnar minnar og útidyrahurðar fjölbýlishússins.  Á netinu gengur myndband sem sýnir lögreglumann skjóta á manneskju úti á miðri götu í annarri borga sýslunnar, fyrir að hafa brotið gegn sóttkví. Sem betur fer fann skotið sér ekki leið inn í líkama hennar. Ég vel mér bíómynd til að horfa á af lista sem stjórnandi kvikmyndaklúbbs í borginni minni setti á samfélagsmiðla. Að ég skuli vera ein að horfa á bíómynd heima hjá mér í miðjum heimsfaraldri kallar á gamanmynd. Forsetinn tilkynnir að útgöngubannið sem átti að ljúka eftir tvo daga verði framlengt til 13. apríl, eftir páska. Það þýðir að við erum ekki einu sinni hálfnuð. Eftir lófatak kvöldsins ríkir algjör þögn. Klukkan 1 eftir miðnætti vakna ég við hávaða og fer út á svalir: Tveir karlmenn hlaupa eftir yfirgefinni götunni og kasta ruslapokunum okkar upp í vörubíl í lausagangi.“

30. mars 2020

„Það fyrsta sem ég heyri í útvarpinu á meðan ég drekk morgun-mate-ið mitt er að stórfyrirtæki eru byrjuð að segja upp starfsfólki sínu. Stéttarfélögin kvarta og ríkisstjórnin fullyrðir að fyrirtækin verð sektuð. Ég er að skrifa grein fyrir tímarit í Buenas Aires og ver deginum í að taka viðtöl við fólk og félagasamtök sem reka mötuneyti í fátækrahverfum Kórdóbu. Sögur þeirra eru allar á sömu leið: Fólkið má ekki fara út til að vinna fyrir sér. Það er svangt og það er ekki til nógu mikill matur fyrir alla. Klukkan sex berast öskur og læti inn til mín. Ég finn mér pott og skeið og læt líka heyra í mér út um gluggann. Sú sem stendur fyrir hávaðanum lét orðið berast um samfélagsmiðla. Við mótmælum kynbundnu ofbeldi heiman frá okkur. Eftir 11 daga útgöngubann hafa 12 konur verið myrtar í landinu og tilkynningum kvenna sem eru lokaðar inni með árásarmönnum sínum fjölgar. Það er komið haust en plönturnar á svölunum mínum blómstra enn, fjólubláu og rauðu. Ég anda þeim djúpt að mér.“

31. mars 2020

„Útgöngubanninu átti að ljúka í dag en eftir tilkynningu forsetans í gær er þetta bara enn einn dagurinn. Það eru tvær vikur fram undan í útgöngubanni og nú þegar gengur sagan að þetta komi til með að vara enn lengur. Á meðan áttatíu manneskjur eru smitaðar af kórónavírusnum í Kordóba herjar annar faraldur á þúsundir annarra í héraðinu: Beinbrunasóttin. Þetta er veiki sem smitast með moskítóflugum og hefur mest áhrif á fátækasta fólkið í landinu sem býr ekki við hreinlæti. Kannski er það af því að þau eru fátæk að lítið er talað um þetta og fólkið sem þjáist af sóttinni fær ekki heilbrigðisþjónustu?

„Eftir 11 daga útgöngubann hafa 12 konur verið myrtar í landinu“

Ég fer inn á heimabankann minn til þess að leggja mitt af mörkum til að halda mötuneytum fátækrahverfanna starfandi en finn ekki fyrir neinu nema vanmætti. Ég hef ekki mestar áhyggjur af heimsfaraldrinum lengur, heldur af hungrinu. Í nokkrum borgum byrja að berast sögur um gripdeildir en þær hafa ekki verið staðfestar. Úr trompetinu hljómar laglína My Way hans Frank Sinatra og blandast saman við lófatak fólksins sem heiðrar heilbrigðisstarfsfólk. En í kvöld finnst mér ég vera langt í burtu frá nágrönnum mínum. Það eina sem ég heyri er rödd vinar míns í símanum. Hann veltir því fyrir sér hvernig er hægt að heimfæra þessa nýfæddu samfélagsnæmi sem fæddist með heimsfaraldrinum yfir á sárafátæka fólkið sem býr aðeins nokkrum húsaröðum héðan og fær ekki nokkra heilbrigðisþjónustu.“

Kjósa
0
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Athugasemdir

Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir.
Tengdar greinar

Dagbók í útgöngubanni

Dagbækur úr útgöngubanni: „Ekkert verður aftur eins og það var“
VettvangurDagbók í útgöngubanni

Dag­bæk­ur úr út­göngu­banni: „Ekk­ert verð­ur aft­ur eins og það var“

Rót­tæk­ar breyt­ing­ar á dag­legu lífi eru nú veru­leiki fólks um heim all­an. Sökn­uð­ur eft­ir hvers­dags­lífi, vin­um og fjöl­skyldu, ótti við hið ókunna, at­vinnuóör­yggi og tor­tryggni í garð yf­ir­valda er með­al þess sem lesa má úr dag­bókar­færsl­um sex jarð­ar­búa, skrif­að­ar á sjö dög­um. All­ir búa þeir við út­göngu­bann á sín­um bletti jarð­ar­kúl­unn­ar. En þrátt fyr­ir að all­ir lifi þeir nú tíma sem eiga sér enga hlið­stæðu í sög­unni njóta þeir í aukn­um mæli feg­urð­ar þess ein­falda, finna til djúp­stæðs ná­ungakær­leika og vilja síð­ur snúa aft­ur til þess mynst­urs sem ein­kenndi líf þeirra áð­ur en veir­an tók það yf­ir.
Straujar peningaseðlana til að drepa veiruna
VettvangurDagbók í útgöngubanni

Strauj­ar pen­inga­seðl­ana til að drepa veiruna

Mik­il óvissa rík­ir hjá íbú­um Ung­verja­lands um það hvað stór­auk­in völd stjórn­valda í kjöl­far laga­breyt­ing­ar hafi í för með sér. Einn þeirra er Her­ald Magy­ar, rit­höf­und­ur, þýð­andi, leik­ari og lista­mað­ur frá Ung­verjalandi, sem býr ásamt eig­in­konu sinni í litlu húsi í út­jaðri smá­bæj­ar í norð­ur­hluta Ung­verja­lands. Líf þeirra hef­ur koll­varp­ast á skömm­um tíma. Her­ald er einn sex jarð­ar­búa sem deila dag­bók­um sín­um úr út­göngu­banni með les­end­um Stund­ar­inn­ar.
„Getum við farið?“
VettvangurDagbók í útgöngubanni

„Get­um við far­ið?“

Í Marra­kesh í Marrokkó búa hjón­in Birta og Ot­hm­an með dæt­ur sín­ar fjór­ar. Þar­lend yf­ir­völd brugð­ust hrað­ar við COVID-vánni en mörg ná­granna­rík­in, settu með­al ann­ars á strangt út­göngu­bann og aðr­ar höml­ur á dag­legt líf. Þrátt fyr­ir að­gerð­irn­ar hef­ur til­fell­um kór­óna­veirunn­ar fjölg­að þar hratt á und­an­förn­um dög­um. Birta Ár­dal Nóra Berg­steins­dótt­ir deil­ir dag­bók sinni með les­end­um Stund­ar­inn­ar. Í henni má með­al ann­ars lesa að fjöl­skyld­an hafði hug á að koma til Ís­lands á með­an á heims­far­aldr­in­um stend­ur, sem hef­ur reynst erfitt hing­að til.
„Það er svo mikil þögn þarna úti“
VettvangurDagbók í útgöngubanni

„Það er svo mik­il þögn þarna úti“

Stjórn­völd í Banda­ríkj­un­um fóru hægt af stað með að­gerð­ir til að hefta COVID-19 far­ald­ur­inn og lands­menn virð­ast nú súpa nú seyð­ið af því, þeg­ar út­breiðsla hans virð­ist stjórn­laus. New York-ríki hef­ur hing­að til far­ið verst út úr far­aldr­in­um en til­fell­un­um fjölg­ar hins veg­ar hratt í fleiri ríkj­um, með­al ann­ars í Los Ang­eles þar sem Si­obh­an Murp­hy, rit­höf­und­ur og fram­leið­andi, býr.
Býst ekki við að börnin snúi aftur í skólann á þessu ári
VettvangurDagbók í útgöngubanni

Býst ekki við að börn­in snúi aft­ur í skól­ann á þessu ári

Í Katalón­íu hef­ur ver­ið strangt úti­vist­ar­bann í gildi frá því um miðj­an mars. Þar, eins og víð­ar í land­inu, eru íbú­ar ugg­andi enda stand­ast heil­brigð­is­stofn­an­ir álag­ið vegna kór­óna­veirunn­ar illa. Í Barcelona býr Judit Porta, blaða­mað­ur og menn­ing­ar­miðl­ari, með eig­in­manni og tveim­ur börn­um. Þau búa í lít­illi íbúð í Gracia-hverf­inu og hafa ekki stig­ið út fyr­ir húss­ins dyr svo vik­um skipt­ir. Hún deil­ir hér dag­bók sinni með les­end­um Stund­ar­inn­ar.

Mest lesið

Selja aðgang að bílastæðum við Laugardalshöll á 5.990 krónur
3
Fréttir

Selja að­gang að bíla­stæð­um við Laug­ar­dals­höll á 5.990 krón­ur

Bíla­stæð­in næst Laug­ar­dals­höll­inni verða frá­tek­in fyr­ir þau sem eru til­bú­in að borga hátt í 6 þús­und krón­ur fyr­ir að leggja bíl­um sín­um þar á með­an tón­leik­arn­ir Jóla­gest­ir Björg­vins fara fram á laug­ar­dags­kvöld. Hluti stæð­anna sem Sena sel­ur að­gang að standa á landi Reykja­vík­ur­borg­ar við Engja­veg, ut­an lóð­ar­marka Laug­ar­dals­hall­ar­inn­ar.
Morðingi hylltur sem alþýðuhetja:  „Viðbrögðin líkjast uppreisn“
4
Greining

Morð­ingi hyllt­ur sem al­þýðu­hetja: „Við­brögð­in líkj­ast upp­reisn“

Við­brögð al­menn­ings við svip­legu morði á for­stjóra eins stærsta sjúkra­trygg­inga­fé­lags Banda­ríkj­anna hafa kom­ið mörg­um á óvart og hrund­ið af stað mik­illi um­ræðu þar í landi. Sveinn Máni Jó­hann­es­son, nýdoktor í sagn­fræði við Há­skóla Ís­lands, seg­ir árás­ina tala inn í djúp­stæða gremju sem marg­ir Banda­ríkja­menn finna til gagn­vart heil­brigðis­kerf­inu og vinnu­brögð­um einka­rek­inna sjúkra­trygg­inga­fé­laga. Óljóst er hins veg­ar hverju þessi um­ræða muni skila.

Mest lesið

Mest lesið í vikunni

Við erum ekkert „trailer trash“
1
VettvangurHjólhýsabyggðin

Við er­um ekk­ert „trailer trash“

Lilja Kar­en varð ólétt eft­ir gla­sa­frjóvg­un þeg­ar hún bjó á tjald­svæð­inu í Laug­ar­daln­um og á dög­un­um fagn­aði dótt­ir henn­ar árs af­mæli. Af­mæl­is­veisl­an var hald­in í hjól­hýsi litlu fjöl­skyld­unn­ar á Sæv­ar­höfða, þar sem þær mæðg­ur búa ásamt hinni mömm­unni, Frið­meyju Helgu. „Okk­ar til­finn­ing er að það hafi ver­ið leit­að að ljót­asta staðn­um fyr­ir okk­ur,“ seg­ir Frið­mey, og á þar við svæð­ið sem Reykja­vík­ur­borg fann fyr­ir hjól­hýsa­byggð­ina.
Innsæi Karenar öskraði: „Það er eitthvað að“
2
ViðtalMóðursýkiskastið

Inn­sæi Kar­en­ar öskr­aði: „Það er eitt­hvað að“

Þeg­ar Kar­en Ösp Frið­riks­dótt­ir lá sár­kval­in á kvenna­deild Land­spít­ala ár­ið 2019 var hún sök­uð um verkjalyfjafíkn. Hún hafði þá ver­ið verkj­uð síð­an hún var níu ára. Geð­lækn­ir leiddi að því lík­um að verk­ir henn­ar tengd­ust gervióléttu. Tveim­ur ár­um síð­ar fékk hún loks stað­fest­ingu á því að hún væri með lík­am­leg­an sjúk­dóm. Hún von­ar að heil­brigðis­kerf­ið og sam­fé­lag­ið læri af henn­ar sögu.
„Þetta er eins og að búa í einbýlishúsi“
5
VettvangurHjólhýsabyggðin

„Þetta er eins og að búa í ein­býl­is­húsi“

Berg­þóra Páls­dótt­ir, Bebba, hef­ur un­un af því að fá gesti til sín í hjól­hýs­ið og finnst þetta svo­lít­ið eins og að búa í ein­býl­is­húsi. Barna­börn­in koma líka í heim­sókn en þau geta ekki far­ið út að leika sér í hjól­hýsa­byggð­inni í Sæv­ar­höfð­an­um: „Þau skilja ekki af hverju við vor­um rek­in úr Laug­ar­daln­um og sett á þenn­an ógeðs­lega stað.“
„Ég kalla þetta svítuna“
6
VettvangurHjólhýsabyggðin

„Ég kalla þetta svít­una“

Vil­berg Guð­munds­son hef­ur bú­ið í hús­bíl í níu ár. Hann og þá­ver­andi kon­an hans ákváðu þá að selja íbúð­ina sína og keyptu hús­bíl á Flórída. Þau skildu síð­ar og hann er að fóta sig á nýj­an hátt. Vil­berg er einn þeirra sem býr í hjól­hýsa­byggð­inni við Sæv­ar­höfða. „Ég skil ekki af hverju við mátt­um ekki vera áfram í Laug­ar­daln­um,“ seg­ir hann.

Mest lesið í mánuðinum

Við erum ekkert „trailer trash“
1
VettvangurHjólhýsabyggðin

Við er­um ekk­ert „trailer trash“

Lilja Kar­en varð ólétt eft­ir gla­sa­frjóvg­un þeg­ar hún bjó á tjald­svæð­inu í Laug­ar­daln­um og á dög­un­um fagn­aði dótt­ir henn­ar árs af­mæli. Af­mæl­is­veisl­an var hald­in í hjól­hýsi litlu fjöl­skyld­unn­ar á Sæv­ar­höfða, þar sem þær mæðg­ur búa ásamt hinni mömm­unni, Frið­meyju Helgu. „Okk­ar til­finn­ing er að það hafi ver­ið leit­að að ljót­asta staðn­um fyr­ir okk­ur,“ seg­ir Frið­mey, og á þar við svæð­ið sem Reykja­vík­ur­borg fann fyr­ir hjól­hýsa­byggð­ina.
„Við mætum í vinnuna til þess að sigra“
2
Á vettvangi

„Við mæt­um í vinn­una til þess að sigra“

Kona sem sit­ur á bið­stofu með fleira fólki er að grein­ast með heila­æxli og það þarf að til­kynna henni það. En það er eng­inn stað­ur sem hægt er að fara með hana á, til að ræða við hana í næði. Í ann­an stað er rætt við að­stand­end­ur frammi, fyr­ir fram­an sjálfsal­ann en þá fer neyð­ar­bjall­an af stað og hama­gang­ur­inn er mik­ill þeg­ar starfs­fólk­ið hleyp­ur af stað. Í fjóra mán­uði hef­ur blaða­mað­ur ver­ið á vett­vangi bráða­mót­tök­unn­ar á Land­spít­al­an­um og fylgst með starf­inu þar.
Tilnefnd sem framúrskarandi ungur Íslendingur en verður send úr landi
4
Fréttir

Til­nefnd sem framúrsk­ar­andi ung­ur Ís­lend­ing­ur en verð­ur send úr landi

Til stend­ur að hin sýr­lenska Rima Charaf Eddine Nasr verði send úr landi. Hún var á dög­un­um ein af tíu sem til­nefnd voru til verð­laun­anna Framúrsk­ar­andi ung­ur Ís­lend­ing­ur í ár. Til­nefn­ing­una fékk hún fyr­ir sjálf­boða­liða­störf sem hún hef­ur unn­ið með börn­um. Hér á hún for­eldra og systkini en ein­ung­is á að vísa Rimu og syst­ur henn­ar úr landi.
Ný ógn við haförninn rís á Íslandi
6
Vindorkumál

Ný ógn við haförn­inn rís á Ís­landi

Hafern­ir falla blóð­ug­ir og vængja­laus­ir til jarð­ar í vindorku­ver­um Nor­egs sem mörg hver voru reist í og við bú­svæði þeirra og helstu flug­leið­ir. Hætt­an var þekkt áð­ur en ver­in risu og nú súpa Norð­menn seyð­ið af því. Sag­an gæti end­ur­tek­ið sig á Ís­landi því mörg þeirra fjöru­tíu vindorku­vera sem áform­að er að reisa hér yrðu á slóð­um hafarna. Þess­ara stór­vöxnu rán­fugla sem ómæld vinna hef­ur far­ið í að vernda í heila öld.

Mest lesið í mánuðinum

Nýtt efni

Mest lesið undanfarið ár