Píratar hafa sætt harðri gagnrýni vegna ákvörðunar þingflokksins um að sniðganga hátíðarfund Alþingis vegna ræðuhalda Piu Kjærsgaard, þingforseta Dana.

Pia er þekkt fyrir útlendingaandúð, harða innflytjendastefnu og baráttu gegn fjölmenningu og íslam. Töldu Píratar óboðlegt að mæta á fundinn og heiðra „manneskju sem ber hvorki virðingu fyrir manneskjum af öðrum uppruna en sínum eigin, né grunngildum allra heilbrigðra lýðræðissamfélaga.“

Vísir greindi frá því á fimmtudag að Þórhildur Sunna hefði ætlað að flytja ræðu þar sem þjóðernispopúlismi Piu Kjærsgaard yrði gagnrýndur. Eftir andvakanótt hefðu hún og aðrir þingmenn ákveðið að réttast væri að sniðganga hátíðarfundinn. „Ég gat ekki, samvisku minnar vegna, haldið einhverja ræðu, því sama hvað ég myndi gagnrýna Piu mikið og það sem hún stendur fyrir, væri ég samt á sama tíma að normalísera það að hún skuli vera heiðursgestur á hátíðarsamkomu fullveldisafmæli Íslendinga,“ sagði Þórhildur við Vísi.is. 

Stundin fékk Þórhildi Sunnu til að flytja ræðuna, enda birtast þar þau sjónarmið sem lágu til grundvallar ákvörðun Pírata. Hér að neðan má sjá ræðuna ásamt dönskum texta, en fjallað hefur verið umtalsvert um viðbrögð Íslendinga við komu Piu Kjærsgaard þar í heimalandi hennar.

Kæru Íslendingar,

Tilefni þessarar hátíðarsamkomu hér á Þingvöllum er að Ísland varð fullvalda ríki fyrir hundrað árum, eftir að undirritun og samþykkt Alþingis á sambandslögum Íslands við Danmörku var samþykkt í þjóðaratkvæðagreiðslu þar um. Það er vissulega ærið tilefni til fagnaðar. 

Alþingi samþykkti, þjóðin var spurð. Og þjóðin gaf alþingi samþykki sitt. Þá, og þá fyrst, varð Ísland fullvalda þjóð. 

Fyrir ekki svo löngu kom forystufólk þeirra flokka, sem nú eiga fulltrúa á Alþingi, sér saman um þá þingsályktunartillögu sem við ræðum hér í dag. Þetta er góð tillaga um tvö afar ólík en að sama skapi ágæt mál. Hún gengur annars vegar út á að koma – aftur – á fót barnamenningarsjóði, og hins vegar löngu tímabær smíði á nýju hafrannsóknaskipi. Og tilefnið er, sem fyrr segir, dagurinn sem samningur um sambandslögin var undirritaður af fulltrúum Íslands annarsvegar og nýlenduveldisins Danmerkur hinsvegar.

Skipasmíðarinnar hefur verið þörf lengi og það er okkur þess vegna bæði ljúft og skylt að styðja ríkisstjórnina í þeirri fyrirætlan um að láta loksins verða af henni, sem reyndar hafði þegar birst í fjármálaáætlun.

Og með því að blása nýju lífi í lamaðan barnamenningarsjóð styðjum við það dýrmætasta sem við eigum; því í börnunum okkar býr sjálf framtíðin, og það er sannarlega mikilvægt að rækta menningu þeirra og lýðræðisvitund. Ég legg því glöð nafn mitt við þá ákvörðun að efla þann sjóð á ný.

En um leið hlýt ég að staldra við þá menningu sem við, fullorðna fólkið, og þá sér í lagi við, valdhafar þessa lands, búum börnum okkar á íslandi í dag og spyrja: Hvaða menningarlegu fyrirmynd bjóðum við íslenskum börnum upp á?

Ég spyr mig, hvort það sé til fyrirmyndar að valdhafar þjóðarinnar fagni sjálfstæði hennar 17. júní, afgirt, aðskilin og varin umgengni við íslenskan almenning?

Ég spyr mig, hér og nú, hvort það sé til fyrirmyndar að við, kjörnir fulltrúar íslensku þjóðarinnar, ásamt öðrum útvöldum fulltrúum valdsins, hérlendis sem erlendis, röltum niður Almannagjá Þingvalla, vöggu lýðræðisins, til að fagna fullveldi íslensku þjóðarinnar, en meinum þeirri sömu, fullvalda þjóð, þeim sama almenningi, að rölta niður sömu almannagjá hinnar fullvalda, íslensku þjóðar?

Og ég spyr mig – og ykkur – hvort það sé við hæfi á hundrað ára afmæli fullveldisins, að valdhafar geri ítrekað lítið úr réttmætum kröfum dýrmætrar kvennastéttar sem gerir kraftaverk á hverjum degi?

Og ég spyr mig – og ykkur – hvers konar fyrirmyndir eru valdhafar, sem sýna konunum sem taka á móti börnunum okkar jafn mikla lítisvirðingu og núverandi, fullvalda ríkisstjórn gerir? 

Og ég spyr mig – og ykkur, fullvalda, íslenska þjóð, hvað lesa ber í það, þegar íslenskir valdhafar gerast sífellt fjandsamlegri útlendingum sem hingað leita, til náms, til leiks og starfa og síðast en ekki síst, útlendingum sem hingað leita, sem hingað flýja, í leit að öryggi og friði? 

Því við bjóðum hættunni heim. Hættunni á rasisma, þjóðrembu  og einangrunarhyggju.

Bókstaflega. Ekki í formi flóttafólks og hælisleitenda. Ekki í formi erlendra ríkisborgara sem hingað leita eftir íslenskum ríkisborgararétti í von um betra líf. Heldur í formi popúlískra og allt að því fasískra, norrænna stjórnmálamanna, sem er boðið hingað sérstaklega í tilefni aldarafmælis íslensks fullveldis. Og við spyrjum okkur, eðlilega, hvað lesa beri í það, þegar íslenskir valdhafar bjóða hingað rasískum, allt að því fasískum, forseta þings okkar gömlu herraþjóðar, án nokkurra fyrirvara um, hvort viðkomandi sé fulltrúi lýðræðislegra gilda eða ómengaðs rasisma? 

Því við skulum ekki fara í neinar grafgötur með það, góðir Íslendingar, að fulltrúi danska þingsins á þessu fullveldis-húllumhæi okkar er fulltrúi úreltrar og forkastanlegrar kynþáttahyggju. Fulltrúi þings okkar fornu nýlenduherra, sem við buðum hingað í einhverju undarlegu þakklætisskyni fyrir eitthvað sem við Píratar áttum okkur ekki á, og sem ávarpar þessa samkomu; hún er jafnframt fulltrúi óttans, tortryggninnar og hatursins; óttans við hið óþekkta og tortryggninnar og hatursins gagnvart öllum þeim sem eru öðruvísi.

Fulltrúi tortyggni og haturs í garð allra þeirra, sem ekki eru af hennar aríska uppruna; allra, sem ekki eru dönsk. Í garð útlendinga, sem sagt. Til dæmis Íslendinga. Því það er nú svo, að nokkurn veginn alstaðar í heiminum eru Íslendingar jafn útlenskir og Afganar, Rússar og Pakistanar. Jafnvel útlenskari.  

Við, Píratar á Alþingi Íslendinga, hörmum og fordæmum þátttöku stofnanda hins danska rasistaflokks Dansk folkeparti í þessum sögulegu hátíðarhöldum Alþingis hér á Þingvöllum, í tilefni eitt hundrað ára fullveldis Íslands.

Um leið spyrjum við okkur óhikað um lýðræðisvitund og lýðræðisvilja Alþingis almennt; Alþingis, sem nú hefur hundsað kröfu íslensku þjóðarinnar um nýja stjórnarskrá í sex ár. Því það eru að verða sex ár síðan íslenska þjóðin samþykkti. Með yfirgnæfandi meirihluta atkvæða, að ný stjórnarskrá stjórnlagaráðs skyldi verða grunnurinn að nýrri stjórnarskrá íslenska lýðveldisins. Samt bólar ekkert á þeirri stjórnarskrá. Á því fullveldi. 

Og nú stend ég hér og vildi að ég gæti sagt ykkur hér og nú að forystumenn allra flokka á Alþingi Íslendinga væru sammála um að fara að lýðræðislegum vilja þjóðarinnar og eigin loforðum um nýja stjórnarskrá, sem  samin var af þjóðinni – eina, lögmæta stjórnarskrárgjafanum og okkar æðsta valdgjafa. En sú er því miður ekki raunin. Ég get aðeins sagt afsakið og fyrirgefið – og lofað því, að um leið og við fáum einhverju um það ráðið – þá fáið þið að ráða.