Owen Fiene, ljósmyndari frá Chicago í Bandaríkjunum sem fluttist til Íslands eftir að hafa kynnst konunni sinni í heimsókn árið 2012, segir áhugamál sitt og starf hafa hjálpað sér að nálgast hamingjuna.
„Hamingjan er myndavél í höndunum mínum,“ segir Owen. „Að fanga og skapa augnablik sem ég get nálgast og deilt með fólki síðar. Lengi vel átti ég erfitt með að sætta mig við augnablikin sem tapast. Ég eyddi miklum tíma af æsku minni í að þrá það að deila upplifunum sem ég átti með vinum og fjölskyldu. Ég var – og er líklega enn – mjög meðvirkur. Mér leið oft eins og upplifanir mínar væru ekki heilar ef ég var einn.“
Fangar augnablikiðOwen segir ljósmyndun hjálpa sér að deila upplifunum með þeim sem standa honum næst.
Mynd: Owen Fiene
Owen segist líka oft eiga erfitt með að koma orðum að hlutunum. „Ég er ekki frábær penni og það …
Kjósa
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.
Tengdar greinar
Hamingjan
Sigtryggur Ari Jóhannsson
Á eilífum flótta
Sigtryggur Ari Jóhannsson ljósmyndari skrifar um hamingjuna. Flóttann og frelsið sem felst í því að viðurkenna kvíðna og dapra hluta af sjálfum sér, leyfa þeim að vera en halda samt áfram í léttleikann og gleðina.
Hamingjan í flæðisástandi listamannsins
Þrándur Þórarinsson listmálari talar um að hamingjan sé boðefni í sálarfylgsninu og að það þurfi að leggja reglulega inn í gleðibankann. Hann nefnir góð áhrif hreyfingar á sálartetrið og það hvernig líðanin smitar inn í málverkin hans.
Endurheimti hamingjuna með aðstoð og breyttu hugarfari
Eva Hrund Einarsdóttir gekk á vegg fyrir mörgum árum en hún upplifði kulnun meðal annars vegna ofþjálfunar. Hún fékk alls konar hjálp til að komast yfir ástandið og endurheimta hamingjuna. „Helsti lærdómurinn var að læra að segja nei, að lifa í núinu, nýta tímann með þeim sem maður elskar sem og verja tímanum í hluti sem veita manni jákvæða orku.“
Fjallgöngur veita hamingju
Jóhanna Fríða Dalkvist segir að sér finnist að fólk geti ekki alltaf verið „sky high“; það sé ekki hamingjan að vera alltaf einhvers staðar á bleiku skýi. Hún segir að fólk þurfi að kunna og ákveða hvernig það ætli að bregðast við ef það finnur fyrir óhamingju. Það þurfi að ákveða að vinna sig út úr því og tala um hlutina. Fjallgöngur hjálpuðu Jóhönnu Fríðu í kjölfar sambandsslita á sínum tíma og síðan hefur hún gengið mikið á fjöll og er meira að segja farin að vinna sem fararstjóri í aukavinnu.
Maður varð heill
Guðmundur Andri Thorsson segir að þegar eitthvað kemur upp á í lífinu verði maður bara að standa á fætur aftur, hrista sig og halda áfram. Það að vinna úr hlutunum á jákvæðan hátt sé alltaf ákvörðun. Guðmundur Andri og eiginkona hans gátu ekki eignast barn og ákváðu því að ættleiða og eiga tvær uppkomnar dætur. Þegar hann hafi fengið eldri dótturina í fangið þá hafi hann orðið heill.
„Ég þurfti að samþykkja sjálfa mig fyrir það sem ég er“
Ingileif Friðriksdóttir var góð í að fela það hvernig henni leið í æsku. Um árabil var hún skotspónn bekkjarfélaga sinna og upplifði sig eina þótt hún ætti vinkonur. Hún þorði ekki að koma út úr skápnum en til að losna við tilfinningadoðann varð hún að horfa í spegil og finna sjálfa sig. „Það var risastórt og ótrúlega ógnvænlegt skref,“ segir Ingileif sem er nú hamingjusamlega gift. Fjölskyldan er henni allt.
Athugasemdir