Það er kominn tími til að ræða þetta vandamál.
Við þurfum að setja á dagskrá þann skaða sem Íslendingar hafa leitt yfir vestræn samfélög og þá ógn sem stafar af þeim.
Íslendingar eru stoltir af þeim uppruna sínum að vera komnir af víkingum, sem eru sögulega frægir fyrir að stunda rán, dráp, nauðganir og mannrán.
Þúsund árum síðar fóru þeir í útrás sem leiddi fjárhagslegan skaða yfir Evrópu og heiminn allan.
Í kjölfarið kusu Íslendingar þá til valda sem vildu beita kylfu á þá sem áttu kröfu á íslenska banka, eða veiða þá með haglabyssu.
Þegar Íslendingar komust í vandræði flúðu þeir unnvörpum til Noregs. Jú, þeir hafa reynst vera góð viðbót við vinnumarkað og auðgað samfélög Noregs. Þar hafa þeir haldið áfram sömu athöfnum og heimavið og lent í vanskilum með lán sín.
Íslendingar hafa í gegnum árin gjarnan leitað hælis í Danmörku. Þar fara þeir oft á bætur. Sömuleiðis fara margir Íslendingar þangað sérstaklega til þess að nýta sér ókeypis menntun á kostnað danska ríkisins, og þar með duglegra danskra skattgreiðenda. Á sama tíma viðgengst fátækt í Danmörku og danskir öryrkjar hafa þörf fyrir greiðslurnar sem Íslendingarnir taka. „Aðrir Norðurlandabúar sjást vart í þessum hópi,“ sagði í umfjöllun Morgunblaðsins um ásókn Íslendinga í bætur í Danmörku árið 1996.
Íslenskir karlmenn stunduðu um árabil að ferðast til Evrópu og nýta sér áþján kvenna með því að kaupa sér vændi. Og gera eflaust enn.
Íslendingar hafa farið erlendis og verið sekir um alvarlega glæpi, flutt fíkniefni milli landa og framið morð.
Íslendingar geta lagalega séð gifst frænkum sínum og frændum, jafnvel mega stúlkur giftast föðurbræðrum sínum. Enda eru næstum allir Íslendingar skyldir. Innræktun er því líkleg. Jafnvel er óttast að hún geti hafa valdið úrkynjun.
Plágan
Nokkrir rasistar standa að bókaútgáfu sem ákvað að gefa öllum sem útskrifast úr framhaldsnámi í háskóla á Íslandi bókina Þjóðaplágan Íslam að gjöf. Bókin, sem er þýðing hins „frjálslynda“ Magnúsar Þórs Hafsteinssonar á bók norska höfundarins Hege Storhaug, gerir út á að íslam og þeir sem aðhyllast íslam séu hættulegir vestrænu samfélagi.
Múslimar eru ekki aðeins ógn, samkvæmt boðskapnum, heldur líka „margir greindarskertir“, eins og íslenskur útgefandi bókarinnar sagði í samtali við blaðamann Stundarinnar, og útskýrði hann það með þeim skýringum að múslimar giftust frænkum sínum gjarnan. Sagði íslenski þjóðernissinninn.
Hér er vandamálið við þessa nálgun: 1,7 milljarðar manna aðhyllist íslam í heiminum. Með því að samsama þá við ógn sem tengist ekki þjóðerni eða trúabrögðum viðkomandi nema á tilfallandi hátt, er verið að stimpla fjöldann allan af saklausu fólki og grafa gjá á milli fólks á röngum forsendum. Útlendingahatur og rasismi hafa ýmsar neikvæðar afleiðingar sem geta auðveldlega orðið miklu verri en hryðjuverk, og jafnvel orðið eldsneyti hryðjuverkamanna.
Kannski væri sanngjarnt að segja að það séu ekki allir Íslendingar sem þiggja bætur, fremja glæpi, ræna banka og svo framvegis í útlöndum. Að við séum ekki öll svona, berum ekki ábyrgð á þessu, séum ekki það sem einhverjir af sama þjóðerni geri. Þótt Íslendingar séu bara 330 þúsund, og valdi alls kyns tjóni, séum við ekki skaðvaldar af því að vera Íslendingar, heldur þvert á móti góðir borgarar sem láta gott af sér leiða fyrir það samfélag sem þeir taka þátt í.
Þjóðarplágan kristni
Ef íslam er sérstök þjóðarplága má gjarnan velta fyrir sér kristni. Hvað með misnotkunarmál kaþólsku kirkjunnar? Eða þöggunina í íslensku Þjóðkirkjunni?
Það má vel færa rök fyrir því að trúarbrögð geti reynst skaðleg hugmyndafræði – að grunnskipting þeirra á heiminum í gott og illt auðveldi að sannfæra fólk um hræðilegar gjörðir á grundvelli ætlaðrar illsku þolandans. Á Íslandi brenndum við fólk vegna gruns um illsku þess.
Alþjóðleg rannsókn á áhrifum trúarbragða á gjafmildi og refsigleði barna, sem birt var í fyrra, benti til þess að trúuð börn væru minna gjafmild og hneigðari til refsinga en börn sem ólust upp í fjölskyldu án aðildar að skipulögðum trúarbrögðum.
En ef við föllumst á það þurfum við að hverfa frá stefnu Þjóðfylkingarinnar, sem vill ýta undir kristin gildi á kostnað annarra, þar sem kristnin hefur sambærilega eiginleika og íslam.
Málið er hins vegar að öfgahegðun, hatur og ofbeldi sprettur ekki úr trúarbrögðunum sjálfum, eða þjóðerninu.
Við höfum séð myndböndin, þegar firrtir bandarískir hermenn sprengja saklausa borgara léttúðugir í fasi. Hvernig liði Íslendingum í sömu aðstæðum? Myndu þeir fagna erlendum afskiptum eða fyllast réttlátri reiði, fyrir Ísland, án íslam?
Ógnin er knúin áfram af hatri vegna stríðsreksturs í Mið-Austurlöndum og aðkomu vestrænna ríkja að honum. Íslamska ríkið fæddist í bandarískum fangelsum í Írak, þar sem tengslanet haturs, hefndar og ofsatrúar var lagt með yfirdrifnum og misráðnum viðbrögðum við ótta við óljósa ógn.
Íslendingar studdu stríðið í Írak sem framkallaði ógnina, háð á grundvelli falsaðrar ógnar sem var viðhaldið með taumlausum ótta sem breyttist í ógn.
En ekki allir Íslendingar. Ákvörðunin var tekin af tveimur Íslendingum.
Blessunin
Á Íslandi er sannarlega þjóðaplága, plága hugmyndafræði þeirra sem mismuna einstaklingum eftir þjóðum, dæma þá, stimpla, hunsa þjáningar þeirra og krefjast þess að aðrir geri það sama.
En Ísland og Íslendingar geta orðið andstæðan við plágu.
Ísland getur orðið sín eigin blessun. Með því að falla ekki aftur í græðgi, boða frið en ekki stríð, veita Edward Snowden skjól gegn Bandaríkjunum fyrir framlag sitt til frelsis mannkynsins og hælisleitendum skjól gegn íslamska ríkinu vegna þess að þeir eru manneskjur eins og við.
Athugasemdir