Margrét Schram, mágkona Jóns Baldvins Hannibalssonar, fyrrverandi ráðherra og sendiherra, segir að Jón Baldvin hafi komið nakinn upp í rúm til sín þegar hún var á menntaskólaaldri. Jón Baldvin segist ekki ætla að bregðast við framburði hennar fyrr en síðar.
Í Stundinni lýsa fjórar konur kynferðislegri áreitni af hendi Jóns Baldvins. Umfjöllunina í heild má lesa í tölublaði Stundarinnar sem kom út í gær.
Margrét er systir Bryndísar Schram, eiginkonu Jóns Baldvins. Í samtali við Stundina segir hún að Jón Baldvin hafi áreitt sig kynferðislega þegar hún var í heimsókn hjá þeim hjónum í Edinborg í upphafi sjöunda áratugarins. Hún hafi líklega verið 19 eða 20 ára, í Menntaskólanum í Reykjavík, en hafi unnið sem flugfreyja yfir sumarið, og því haft tök á að fara í heimsókn.
„Ég hafði samband við Bryndísi og ekkert var því til fyrirstöðu að ég stoppaði við hjá þeim,“ segir Margrét. „Þegar ég kom á leiðarenda var Bryndís ekki heima. Hún hafði þurft að skreppa eitthvað, að sögn Jóns, og var ekki væntaleg heim fyrr en eftir að ég væri farin. Ég man vel hvað mér brá.“
Eftir gönguferð um borgina og kvöldverð með Jóni Baldvini hafi hún lagst til hvílu í rúmstæði á miðju gólfi í stofunni. „Ekki veit ég hversu lengi ég hafði sofið en ég vakna við að það er eitthvað við hliðina á mér undir sænginni,“ segir hún. „Eitthvað kalt og ókunnungt. Mér bregður alveg óskaplega mikið. Fyllist einhverjum viðbjóði og ræðst á skrímslið, trúlega öskrandi. Þetta var mágur minn allsnakinn við hlið mér. Þvílík upplifun! Trúlega eins og að fá fulla fötu af ánamöðkum yfir sig.“
Margrét segist hafa lamið og sparkað þar til Jón Baldvin hörfaði. „Ég man bara hvað mér fannst þetta ógeðsleg tilfinning að finna svona nakinn líkama upp að mér,“ segir hún. „Hvort ég sagðist ætla að drepa hann eða hvað, man ég ekki gjörla, en ég spurði hvort hann væri ekki með öllum mjalla og það giftur systur minni. Hann svaraði: „Það skiptir engu“. Þá fékk ég eiginlega annað áfall. Ekki urðu nein átök, hann bara hvarf út.“
Margrét segist lítil afskipti hafa haft af Jóni Baldvini síðan fjallað var um klúr bréf hans til Guðrúnar Harðardóttur, frænku hans á táningsaldri, í Nýju lífi árið 2012. „Enn þann dag í dag fyllist ég viðbjóði af tilhugsuninni um þetta atvik,“ segir hún. „Maður var nú svo grænn á þessum tíma að maður var nú ekki að klaga í einhvern. Ég veit svo sem ekki hvern ég hefði getað klagað þetta í.“
„Ég ætla ekki að bregðast við þessu fyrr en síðar og þá vel ég tíma, stað og stund.“
Beðinn um viðbrögð við sögu Margrétar segist Jón Baldvin hvorki ætla að svara henni né öðrum frásögnum. „Ég ætla ekki að bregðast við þessu fyrr en síðar og þá vel ég tíma, stað og stund.“
Athugasemdir