Þessi grein birtist upphaflega í Stundinni fyrir meira en 8 árum.

Fögr loptsjón og vígahnöttr

Ill­ugi Jök­uls­son fann „víga­hnött“ í Þjóð­ólfi fyr­ir 151 ári

Fögr loptsjón og vígahnöttr

Vígahnöttur var á ferðinni yfir landinu síðastliðna nótt og sást víða að. Mörgum þótti greinilega orðið „vígahnöttur“ vera nokkuð framandlegt yfir það sem yfirleitt er einfaldlega kallaður loftsteinn, en sannleikurinn er sá að þetta orð er gamalkunnugt.

Af handahófi birti ég hér frétt úr Þjóðólfi 27. nóvember 1866, þar sem Páll Melsteð segir frá einu miklu loftsteinaregni sem þá hafði greinilega átt sér stað tveim vikum fyrr.

„Að kvöldi 13. þessa mánaðar sást hér fögr loptsjón og vil ég með nokkrum orðum geta hennar hér og síðan leiða athygli manna lítið eitt að því efni.

Þetta sama kveld var veðr bjart í lopti, en ský eða þokubakkar niðr við fjöll og sjóndeilrdarhring, frost nokkurt og föl á jörðu. Nætrverðir bæarins komu á strætin kl. 10 um kveldið og tóku þegar eptir því, að stjörnvhröp í frekara lagi sáust um austrloptið; aðrir menn sátu inni og vissu svo eigi hvað úti gjörðist.

Þessi stjörnuhröp fóru alltaf vaxaudi, og þegar kom fram um 11. stund voru þau mörg á lopti í einu, ofar og neðar í lopti og til beggja hliða; þá urðu nokkrir aðrir menn hér í bænum þessa varir, og horfðu á um stund; hér um bil kl. 12 stóð þetta sem hæzt, en síðan fór það heldr mínkandi, og kl. 1 fór veðr að þykkna; þó sáu nætrverðir Ijósglampana við og við fram til kl. 4 um nóttina.

Öll þessi loptljós komu úr norðaustri (landnorðri) og flugu upp á loptið til suðvestrs (útsuðrs), komust sum eigi nema nokkra leið upp á loptið, en sum upp á háhvolfið og eyddust þar. Öll voru þau smá, eins og venjuleg stjörnuhröp, nema eitt, það var allmikill eldhnöttr (vígahnöttr?), og lýsti mjög af, er hann þaut upp á loptið, en þar hvarf hann; eigi heyrðu þeir þyt eða bresti til þessara loptsjóna, en mjög hafði sjón þessi verið fögr, og líkast til að sjá einsog ótal flugeldum (Raketter) væri skotið upp af litlu svæði á norð-austrloptinu.

Nóttina þar á undan höfðu nokkur af þessum flugljósum sézt eins og að undanförnu í vetr, en aldrei þykjast þeir, sem á horfðu, hafa séð neitt þessu líkt.

Það eru mikil líkindi til að þessi sjón hafi víðar sézt hér á landi, og væri æskilegt, að þeir, sem hafa verið svo heppnir að sjá hana, vildu senda til blaðanna skýrslu um það, og sömuleiðis ef þeir hefðu séð slíkt að undanförnu.

En hvað vita menn nú um þesskyns loptsjónir, sem hér er um að ræða? ... Vér köllum þetta stjörnuhrap, þegar það er eigi stærra til að sjá en stjarna, en eldhnetti eða vígahnetti og vígabranda, þegar það er stærra ...

 

Kjósa
1
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Athugasemdir

Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir.
Tengdar greinar

Flækjusagan

Mest lesið

Mest lesið

Mest lesið í vikunni

„Ég var lifandi dauð“
1
Viðtal

„Ég var lif­andi dauð“

Lína Birgitta Sig­urð­ar­dótt­ir hlú­ir vel að heils­unni. Hún er 34 ára í dag og seg­ist ætla að vera í sínu besta formi fer­tug, and­lega og lík­am­lega. Á sinni ævi hef­ur hún þurft að tak­ast á við marg­vís­leg áföll, en fað­ir henn­ar sat í fang­elsi og hún glímdi með­al ann­ars við ofsa­hræðslu, þrá­hyggju og bú­lemíu. Fyrsta fyr­ir­tæk­ið fór í gjald­þrot en nú horf­ir hún björt­um aug­um fram á veg­inn og stefn­ir á er­lend­an mark­að.
Ungu fólki í blóma lífsins er allt í einu kippt út úr samfélaginu
6
ÚttektME-faraldur

Ungu fólki í blóma lífs­ins er allt í einu kippt út úr sam­fé­lag­inu

Þó svo að ME-sjúk­dóm­ur­inn hafi senni­lega ver­ið til í ald­ir hef­ur hann lengi far­ið hljótt og ver­ið lítt við­ur­kennd­ur. Ástæða þess er vænt­an­lega sú að þar til nú hef­ur ver­ið erfitt að skilja mein­gerð sjúk­dóms­ins. Þrátt fyr­ir að mjög skert lífs­gæði og að byrði sjúk­dóms­ins sé meiri en hjá sjúk­ling­um með aðra al­var­lega sjúk­dóma er þjón­usta við þá mun minni en aðra sjúk­linga­hópa.

Mest lesið í mánuðinum

„Ég var lifandi dauð“
2
Viðtal

„Ég var lif­andi dauð“

Lína Birgitta Sig­urð­ar­dótt­ir hlú­ir vel að heils­unni. Hún er 34 ára í dag og seg­ist ætla að vera í sínu besta formi fer­tug, and­lega og lík­am­lega. Á sinni ævi hef­ur hún þurft að tak­ast á við marg­vís­leg áföll, en fað­ir henn­ar sat í fang­elsi og hún glímdi með­al ann­ars við ofsa­hræðslu, þrá­hyggju og bú­lemíu. Fyrsta fyr­ir­tæk­ið fór í gjald­þrot en nú horf­ir hún björt­um aug­um fram á veg­inn og stefn­ir á er­lend­an mark­að.

Mest lesið í mánuðinum

Nýtt efni

Mest lesið undanfarið ár