„Það er sorgleg staðreynd að við erum að bregðast þessum börnum,“ sagði Páll Valur Björnsson, þingmaður Bjartrar framtíðar, í ræðu á Alþingi í morgun og vakti þar með athygli á stöðu fylgdarlausra barna sem leita hingað til lands og biðja um alþjóðlega vernd. Stundin sagði frá því í gær að ellefu fylgdarlaus börn bíða nú úrlausnar sinna mála hér á landi. Í umfjöllun Stundarinnar kemur meðal annars fram að sum barnanna búi í húsnæði sem barnaverndaryfirvöld á viðkomandi svæði hafa útvegað, til dæmis á gistiheimilum. Þau sem sóttu um hæli í Reykjavík hafa hins vegar flest hafist við í húsnæði á vegum Útlendingastofnunar í Bæjarhrauni, því Barnavernd Reykjavíkur hefur ekki útvegað þeim húsnæði á hennar vegum. Reynt er að koma þeim fyrir á svokölluðum fjölskyldugangi en stundum fara ungu drengirnir beint á hæðina sem ætluð er einhleypum karlmönnum.
Þá telur Rauði Kross Íslands einnig brotið á rétti barna með tanngreiningu. Verið sé að taka mjög íþyngjandi ákvarðanir, byggðar á vafasömum rannsóknum sem standast ekki skoðun. Niðurstöðurnar séu ónákvæmar og óáreiðanlegar, enda séu fá lönd orðin eftir, sem Ísland vill bera sig saman við, sem notist við þær einar og sér.
Skammast sín sem Íslendingur og alþingismaður
„Samkvæmt talsmanni hælisleitenda hjá Rauða krossinum líður sumum þeirra svo illa að þau tala um að þau vilji ekki lifa lengur. Það eina sem þau dreymi um samt sé að fá að lifa eðlilegu lífi og fá að ganga í skóla. Það er nú öll heimtufrekjan,“ segir Páll Valur og vitnar í viðtal Stundarinnar við Guðríði Láru Þrastardóttur hjá Rauða krossinum. „En við getum af einhverjum óskiljanlegum ástæðum ekki látið það eftir þeim. Þeim finnst að enginn vilji þau og ég er ekki hissa á því. Sem Íslendingur og alþingismaður skammast ég mín mikið fyrir að svona skuli vera komið fram við þessi börn, sem koma hingað til lands til að leita skjóls hjá okkur.“
„Þeim finnst að enginn vilji þau og ég er ekki hissa á því.“
Páll Valur sagði sagði aðstæður fylgdarlausra barna óásættanlegar, sem búa mörg innan um eldra fólk, þar sem öryggi þeirra er ekki tryggt. „Þrátt fyrir að barnaverndaryfirvöld í Reykjavík eigi, með réttu, að bera ábyrgð á öllum fylgdarlausum ungmennum sem sækja um hæli í Reykjavík, þá gera þau það ekki - þrátt fyrir ítrekaðar óskir það um,“ sagði hann.
„Hvernig samræmist þetta Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna, sem er ekki aðeins mjög mikilvægur mannréttindasamningur heldur einnig lög í þessu landi?“ spurði Páll Valur, og las upp hluta af 22. grein sáttmálans, en þar segir: „Aðildarríki skulu gera viðeigandi ráðstafanir til að tryggja að barn sem leitar eftir réttarstöðu sem flóttamaður, eða sem talið er flóttamaður samkvæmt viðeigandi reglum og starfsháttum þjóðaréttar eða landslaga, fái, hvort sem það er í fylgd foreldra eða annarra eða ekki, viðeigandi vernd og mannúðlega aðstoð við að nýta sér þau réttindi sem við eiga [...].“
„Viðeigandi vernd og mannúðlega aðstoð,“ ítrekaði Páll Valur og spurði hvort Íslendingar væru að standa við skuldbindingar sínar samkvæmt barnasáttmálanum. „Ef við getum ekki sýnt mannúð, eigum við þá ekki að minnsta kosti að fara að lögum?“
Athugasemdir