Þróunaraðstoð er ekki „áhugamál“ allra ráðherra í ríkisstjórn Íslands. Benedikt Jóhannesson, fjármála- og efnahagsráðherra, greindi frá þessu á opnum fundi Viðreisnar í kvöld.
Eins og Stundin hefur áður greint frá gerir fjármálaáætlun ríkisstjórnarinnar ráð fyrir að Ísland verði áfram undir meðaltali OECD-ríkja og langt undir meðaltali Norðurlandanna hvað varðar framlög til þróunarsamvinnu sem hlutfall af vergum þjóðartekjum næstu fimm ári. Var fjármálaráðherra gagnrýndur fyrir þetta á fundi Viðreisnar í dag og spurður hvort ekki mætti gera betur.
„Jújú, auðvitað er hægt að gera betur á þessu sviði en þá þurfum við að taka peningana einhvers staðar annars staðar og það er bara ákvörðun sem þarf að taka,“ svaraði Benedikt. „Þetta er áhugamál margra í ríkisstjórninni að auka þetta en kannski ekki alveg allra.“
„Þetta er áhugamál margra í ríkisstjórninni að auka þetta en kannski ekki alveg allra“
Árið 2013 náðist þverpólitísk sátt um aukin framlög til þróunarsamvinnu á Alþingi. 39 þingmenn úr öllum flokkum samþykktu þingsályktun þar sem mörkuð var sú stefna að árið 2019 rynnu 0,7% af vergum þjóðartekjum Íslendinga til þróunarmála. Þetta eru hátt í þrefalt hærri framlög en núverandi ríkisstjórn vill verja til málaflokksins árið 2019 og allt til ársins 2022.
Framlög Íslendinga til þróunarsamvinnu nema 0,25% af vergum þjóðartekjum á þessu ári og samkvæmt áætlunin fjármálaráðherra munu þau nema 0,26% út áætlunartímabil fjármálaáætlunarinnar.
Ragnar Schram, framkvæmdastjórir SOS Barnaþorpanna á Íslandi, skilaði fjárlaganefnd Alþingis umsögn um fjármálaáætlunina í dag. Þar harmar hann stefnu ríkisstjórnarinnar hvað varðar framlög til þróunarmála.
„Í ljósi þess að Ísland hefur stutt markmið Sameinuðu þjóðanna í áraraðir um að iðnríki skuli veita sem nemur 0,7% af vergum þjóðartekjum í þróunarsamvinnu verður að segja að umrædd markmið um 0,26% eru allt of lág og lýsa ákveðinni sjálfselsku þjóðar sem hefur nóg til alls,“ skrifar Ragnar.
„Lýsa ákveðinni sjálfselsku
þjóðar sem hefur nóg til alls“
Þá gerir hann athugasemd við þá aðferðafræði ríkisstjórnarinnar að setja þróunarsamvinnu annars vegar og móttöku flóttamanna og hælisleitenda hins vegar undir sama hatt í fjármálaáætluninni. Með þessu sé verið að „klípa af þróunarlöndunum það sem þau ættu að fá samkvæmt ákvörðunum stjórnvalda“.
Athugasemdir