Fengitími stjórnmálastéttarinnar og kjósenda er hafinn.

Ég finn að kosningahormónin eru farin að grassera og ef ekkert verður að gert komast þau á stjórnlaust flug og dísæt vonin og heitar væntingarnar gera mig rænulausan af kosningafrygð og rétt bráðum verð ég sannfærður um að Nýja- Ísland sé innan seilingar.

Nú leggur merlandi loforðaþokuna upp úr mýrinni. Hún umlykur allt og verurnar sem dansa um í þokunni eru bæði þokkafullar og tælandi. Baul mýrarskrímslanna er hætt að heyrast, í stað þeirra ómar fögur tónlist sem fyllir brjóstið eins og hámessa kirkjuskip.  

Í náttúrunni er fengitíminn í föstum skorðum og fer eftir árstíðunum þar sem markmiðið er að skapa fullkomnar aðstæður til að ala upp næstu kynslóð tegundarinnar. 

Ekkert slíkt er uppi á teningnum í íslenskum mannheimum. Þar hefur óreiða tekið öll völd af skipulagi og jafnvel er vafasamt að stjórnmálstéttin beri hag tegundarinnar sérstaklega fyrir brjósti.

Það er við þessar aðstæður sem ég verð að muna að taka lyfin mín. Það er guðsþakkarvert að til eru lyf sem ekki bara svínvirka heldur hafa engar aukaverkanir.  Líkast til væri réttara að tala í eintölu en þetta öfluga lyf er reynslan.

Það er nú einmitt það. Reynslan. 

Eigum við að rifja upp nokkur dæmi frá liðnum fengitímum? Bara þrjú til að spara plássið:

1. Skjaldborgin um heimilin varð að skjaldborginni um bankana. 

2. Bréf Bjarna Ben. til aldraðra og öryrkja þar sem þeim var nánast boðin sæluvist í sjöunda himni og varð að aukatekjuskerðingu niður í 25 þúsund krónur og stórlækkuðum barna- og vaxtabótum. 

3. Loforð um uppbyggingu heilbrigðiskerfisins. Þrátt fyrir að nær allir Íslendingar vilji stóreflt opinbert heilbrigðiskerfi og séu á móti einkavæðingu hverju nafni sem hún nefnist þá hugði „Ærulausastjórnin“ á stórfellda einkavæðingu, undir ýmsum nöfnum, í heilbrigðisgeiranum áður en hún féll saman.

Við kjósendur verðum að láta stjórnmálamenn standa frammi fyrir reynslunni eins og hún kemur okkur fyrir sjónir. Ekki eins og almannatenglar hafa aftengt hana og súrrað saman aftur eða hvernig stjórnmálamennirnir spinna oft óþekkjanlegan vef úr raunveruleikanum. 

„Núna þessar vikurnar virðumst við kjósendur hafa öll völd í hendi okkar en eftir kjördag erum við valdalaus.“

Reynslan segir okkur að það sé lítið að marka þau loforð sem fylla okkur bjartsýni fyrir kosningar. Fæst eða nokkur þeirra koma til framkvæmda eftir kosningar jafnvel þó að flokkarnir sem mynduðu stjórnina hafi sett fram sömu umbótamál í kosningabaráttunni.

Þær upplýsingar sem gerðu alvöru gagn væru upplýsingar um það hvað flokkarnir ætla að gera EFTIR kosningar. Með hverjum vilja þeir starfa og hvaða mál eru það sem þeir telja raunverulega möguleika á að koma í framkvæmd og hvernig komast þau í framkvæmd. Rukkum stjórnmálamennina um þessar upplýsingar.

Það er nefnilega þannig að núna þessar vikurnar virðumst við kjósendur hafa öll völd í hendi okkar en eftir kjördag erum við valdalaus.

Og munum að reynslan segir okkur að sérhver stjórn með Sjálfstæðisflokknum hefst á orðunum.

„Við göngum óbundin til kosninga.“