Ágreiningur er um tré í aðflugslínu við Reykjavíkurflugvöll. Það verður eiginlega að teljast ansi merkilegt að slíkt geti orðið að deiluefni, að ekki megi fella tré til að tryggja öryggi flugfarþega. Ekki síst þegar rök fyrir plöntun hávaxinna erlendra trjátegunda fylgir iðulega mantran: „þetta er endurkræf aðgerð, alltaf er hægt að fella skóginn aftur.“ Þegar svo er komið að ekki megi hrófla við trjám á röngum stað – þá er skógrækt á Íslandi komin á vondan stað. Og svo má geta þess að það er þannig með þessar tegundir að þær hætta ekkert að vaxa á þessum tímapunkti – þær verða bara hærri með hverju árinu og vandinn eykst.
Vissulega geta aspir og hávaxin barrtré skilað verðmætum viði í þjóðarbúið, sem og skjóli þar sem það á við. En ég held að það sé nú ekki gáfuleg iðja að rækta timburskóg í aðflugslínum að flugbrautum. Ástæða fyrir skóginum við flugbrautarendann hlýtur að vera önnur – kannski til skjóls og útivistar? Margir sjá ekki sólina fyrir svona trjám og segja má að sums staðar örli á trúarlegum viðhorfum er varðar ræktun á innfluttum hávöxnum trjám – eiginlega „af því bara“ að manni virðist. Kolefnisbinding er oft nefnd til sögunnar en þá er skemmst frá því að segja að ræktun innfluttra tegunda í einrækt (monoculture), tegunda sem oft reynast ágengar, er afar umdeild og í vaxandi mæli ekki viðurkennd sem leið til að binda kolefni sem mótvægisaðgerð vegna loftslagsbreytinga. Alþjóðlegir sáttmálar kveða skýrt á um það, meðal annars samningurinn um verndun lífbreytileikans og það er hreinn óþarfi fyrir borgina að taka upp aðra og sérviskulega, jafnvel trúarlega, stefnu í þeim efnum.
Það er ekkert eðlilegt við það að hluti Öskjuhlíðarinnar skuli lögð undir myrkviði barrviðarskógar. Þessi tré eru auðvitað ekki heilög – þau hafa engin bréf upp á það frá Vatíkaninu eða öðrum þar til bærum aðilum. Hér þarf nýja hugsun – fólk með aðra sýn en timburskógrækt þegar kemur að útvistarsvæðum borgarinnar. Á svæðinu er hægt að skapa fjölbreyttan, bjartan, skjólríkan reit, þar sem birkiskógur veitti skjólið (hann verður ekki of hár) – svæðið yrði opnara og aðgengilegra. Það má m.a. benda á Ullarnesbrekkur með Varmá í Mosfellsbæ sem dæmi um aðra og betri nálgun. Kæri borgarstjóri, núverandi tré mega alveg fara og um leið skapast ómetanleg tækifæri til að gera betur.
Meðal þess sem enn einkennir íslenskt landslag er hve sýnilegt það er. Er ekki falið undir grenitrjáaábreiðum eins og víðast hvar í Norður-Evrópu. Reyndar er nú svo komið að Öskjuhlíðin er að mestu horfin, komin undir slíkt teppi. Vesturhlíð Úlfarsfells er að fara sömu leið. Og undir Esjunni, nánar tiltekið að Mógilsá í Kollafirði, sýnist manni að unnið sé að því að koma suðurhlíð Esjunnar undir grenidúk.
Þessari þróun þarf að snúa við. Tilvalið að hefja verkið í Öskjuhlíðinni.
Því miður var tekin sú umdeilda ákvörðun fyrir um 30-35 árum að endurgera þennan flugvöll með gríðarlegum tilkostnaði. Hann er innan við 35 km loftlínu frá Keflavíkurflugvelli sem er einn sá besti á Norðurlöndunum. Hvað kostar að reka tvo flugvelli fyrir fámenna þjóð?
Rökstuðningurinn fyrir Reykjavíkurflugvelli var m.a. að hann æti að vera varaflugvöllur fyrir Keflavíkurflugvöll.
Það hefði verið hyggilegra að hafa flugvöllinn annars staðar. Hugmynd kom fram 1938 að Reykjavíkurflugvöllur yrði á svonefndum Langajörfa þar sem Vesturlandsvegur er nú móts við MS, Ölgerðina, Össur og fleiri mannvirki alveg frá Ártúni og svo langt austur sem nauðsyn væri. Ætli umræðan hefði ekki verið önnur í dag ef svo hefði verið?
Spurning er að byggja flugvöll á Geitasandi austan Hellu. Þar gæti orðið góður flugvöllur bæði fyrir innanlandsflug sem millilandaflug sem varavöllur. En bæta þarf þá samgöngur.
Við verðum að skoða að núverandi flugvöllur í Vatnsmýri er mjög aðkrepptur ekki aðeins af trjám heldur vegna öryggis byggðar. Í fluglínu N-S brautar Reykjavíkurflugvallar eru Þinghúsið, Ráðhúsið, Dómkirkjan, Stjórnarráðið og mörg sendiráð. Ætli það væri ekki gott tilefni hjá fólskulegum hermdarverkamanni sem vildi endurtaka harmleikinn í sept. 2001 þá Tvíburaturnarnir í New York voru eyðilagðir og þýsundir manns fórust vegna ofstopafullra manna sem töldu mannslíf einskis virði?
Eg virði skoðanir Ólafs Arnalds en verð að vera ósammála honum enda vil eg sjá lengra en að horfa á að einungis trjávöxtur á Íslandi sé ógn við lífið og tilveruna. Ógnin er víðar að finna og betra væri að huga lausnar á þessu erfiðu máli til framtíðarainnar en ekki einungsis nútíðarinnar. Vatnsmýraflugvöllur er tímaskekkja og þarf eðlilega að víkja.
Við verðum að huga að auknu hagkvæmni landi og þjóð til hagsbóta.