Á einu af minni hótelum Íslandshótela vinna hótelþernur eftir vaktafyrirkomulagi sem gerir það að verkum að þær ná ekki upp í grunnlaun samkvæmt kjarasamningum Eflingar sem eru rétt rúmar 369 þúsund krónur á mánuði.
Erna Dís Ingólfsdóttir, framkvæmdastjóri mannauðs-og gæðasviðs Íslandshótela, segir vaktafyrirkomulagið, eða vaktarúllan, sé þannig að suma mánuði sé hótelþernunum úthlutað færri vöktum en hundrað prósent starf gerir ráð fyrir en aðra mánuði sé þeim úthlutað vöktum sem fara yfir hundrað prósent og þannig sé vaktafjöldin að meðaltali hundrað prósent. „Þær eru að fá 20 til 21 vakt og þær eru átta og hálfan tíma á dag,“ segir Erna en fullt vaktaplan gerir ráð fyrir 173,3 tímum á mánuði. Tuttugu vaktir á mánuði, átta og hálfan tíma á dag gera 170 tíma samtals á meðan 21 vaktir, átta og hálfan tíma á dag gera 178,5 tíma.
Að erlent launafólk er starfar hér á hótelum og reyndar um allt samfélagið sé að vinna á launum sem ekki ná umsömdum lágmarkslaunum.
Þetta eru auðvitað afleiðingar af ládeyðu verkalýðshreyfingarinnar í þrjá áratugi.
Tímabilið þar sem nær engin raunveruleg verkalýðsbarátta á sér stað.
Þetta er ekki bara ástandið á félagssvæði Eflingar því þetta er auðvitað ástandið um land allt.
Nú þegar ný forysta Eflingar tekur við innan félagsins fær hún þessi ósköp í fangið sem hefur verið þetta máttleysi félagsins á flestum sviðum þeir sem réðu ferð var fólk á skrifstofu og sat á mjúkum sessum allan ársins hring.
Eina leiðin til að bjarga þessu er að koma upp trúnaðar-mönnum á hverjum einasta vinnustað þar sem fleiri en 5 starfa. Sterkt trúnaðaðarmannakerfi er forsenda þess að eitt verkalýðsfélag geti verið öflugt.
Félagið verður að koma sér upp vinnulagi um hvernig trún-aðarmenn nýtast félaginu best og félagsfólki til heilla.
Nýta þarf rétt félagsins til að halda uppi reglulegum nám-skeiðum fyrir þessa fulltrúa félagsins um hvaðeina sem trúnaðarmaður þarf að vita og einnig um vinnubrögð hans sem trúnaðarmannaráð hefur mótað.
Þá er nauðsynlegt að sérstakur starfsmaður félagsmaður og í fjölmennu félagi fleiri en einn heimsæki vinnustaðina reglulega, fylgist þannig með kjörum fólksins og rækti tengslin við félagsfólk.
Þetta er mín reynsla, svo hægt sé að halda uppi öflugu verkalýðsfélagi sem borin er full virðing fyrir. M.ö.o. það er ekki fjöldin sem gerir verkalýðsfélögin virðingarverð og sterk heldur traustir innviðir félaganna.
Ég velti því fyrir mér hvernig ýmis réttindi þessa launafólks eru hér á Íslandi. Í morgun fór ég í ristil-speglun sem kostaði um 90.000 kr. Sjálfur greiddi ég rúmar 19 þúsund og sjúkratrygg-ingin rest.
Nýtur erlent launafólk slíkra trygginga á Íslandi? Erlenda launafólkið greiðir fulla skatta hér á Íslandi þótt erlent sé.
Verður vonandi skoðað eins langt aftur og má.
Lágmarkslaun eru lágmarkslaun.
Marklaust að nota meðallaun til viðmiðunar, segir ekkert sem skiptir máli.