Þessi grein birtist upphaflega í Stundinni fyrir meira en 3 árum.

„Hérna fæ ég frið“

Omel Svavars sæk­ir í for­dóma­leys­ið og frið­inn á barn­um Mónakó við Lauga­veg.

„Hérna fæ ég frið“

Fyrir mig er Mónakó félagsmiðstöð. Það er þægilegt að koma hingað, maður þekkir bæði staffið og flesta fastagesti. Ég vinn í ferðaþjónustu og það koma eiginlega engir túristar á þennan bar svo að ég fæ túristafrí. Það er mjög gott að koma hingað og slaka á, einu sinni, tvisvar á dag. Ég vinn með túrista og labba fram á þá á götunum þannig að ég þarf ekki að hafa þá með mér líka í frítímanum. Stundum þarf maður bara frí.

Ég er „über“ hinsegin, en hérna fæ ég frið. En, sko, áreiti hefur aukist á börum borgarinnar. Til dæmis með þessu gelti sem byrjaði núna í vor, ég er búin að lenda tvisvar í því frá ungu fólki. Hérna er ekki slíkt. Það láta allir alla í friði á Mónakó.

Ég er náttúrlega orðin eldri en tvævetur. Ég lenti í rosalegum fordómum fyrir norðan, en mjög lítið hérna í Reykjavík …

Kjósa
8
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Athugasemdir (2)

Skráðu þig inn til að skrifa athugasemd eða kjósa.
  • GVV
    Guðlaugur Viðar Valdimarsson skrifaði
    Stundin! Vandið skrifin.
    0
  • SO
    Sigurður Oddgeirsson skrifaði
    Mikið væri gaman að vita hvað Omel Svavars er að tala um.
    1
Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir. Hægt er að láta vita af athugasemdum með því að smella á Tilkynna.
Tengdar greinar

Fólkið í borginni

Mest lesið

Mest lesið

Mest lesið í vikunni

„Ég var lifandi dauð“
1
Viðtal

„Ég var lif­andi dauð“

Lína Birgitta Sig­urð­ar­dótt­ir hlú­ir vel að heils­unni. Hún er 34 ára í dag og seg­ist ætla að vera í sínu besta formi fer­tug, and­lega og lík­am­lega. Á sinni ævi hef­ur hún þurft að tak­ast á við marg­vís­leg áföll, en fað­ir henn­ar sat í fang­elsi og hún glímdi með­al ann­ars við ofsa­hræðslu, þrá­hyggju og bú­lemíu. Fyrsta fyr­ir­tæk­ið fór í gjald­þrot en nú horf­ir hún björt­um aug­um fram á veg­inn og stefn­ir á er­lend­an mark­að.
Ungu fólki í blóma lífsins er allt í einu kippt út úr samfélaginu
6
ÚttektME-faraldur

Ungu fólki í blóma lífs­ins er allt í einu kippt út úr sam­fé­lag­inu

Þó svo að ME-sjúk­dóm­ur­inn hafi senni­lega ver­ið til í ald­ir hef­ur hann lengi far­ið hljótt og ver­ið lítt við­ur­kennd­ur. Ástæða þess er vænt­an­lega sú að þar til nú hef­ur ver­ið erfitt að skilja mein­gerð sjúk­dóms­ins. Þrátt fyr­ir að mjög skert lífs­gæði og að byrði sjúk­dóms­ins sé meiri en hjá sjúk­ling­um með aðra al­var­lega sjúk­dóma er þjón­usta við þá mun minni en aðra sjúk­linga­hópa.

Mest lesið í mánuðinum

„Ég var lifandi dauð“
2
Viðtal

„Ég var lif­andi dauð“

Lína Birgitta Sig­urð­ar­dótt­ir hlú­ir vel að heils­unni. Hún er 34 ára í dag og seg­ist ætla að vera í sínu besta formi fer­tug, and­lega og lík­am­lega. Á sinni ævi hef­ur hún þurft að tak­ast á við marg­vís­leg áföll, en fað­ir henn­ar sat í fang­elsi og hún glímdi með­al ann­ars við ofsa­hræðslu, þrá­hyggju og bú­lemíu. Fyrsta fyr­ir­tæk­ið fór í gjald­þrot en nú horf­ir hún björt­um aug­um fram á veg­inn og stefn­ir á er­lend­an mark­að.

Mest lesið í mánuðinum

Nýtt efni

Mest lesið undanfarið ár