Þessi grein birtist upphaflega í Stundinni fyrir meira en 3 árum.

„Ég er búin að vera með þessar sögur heima hjá mér“

Krist­ín Óm­ars­dótt­ir seg­ir frá Borg bróð­ur míns, stutt­um smá­sög­um sem ger­ast í borg. Per­són­urn­ar koma oft þeg­ar hún fer í göngu­túr eða hjól­ar um.

Bók

Borg bróð­ur míns

Höfundur Kristín Ómarsdóttir
Benedikt bókaútgáfa
208 blaðsíður
Gefðu umsögn

„Þetta er nýja bókin mín, hún heitir Borg bróður míns,“ segir Kristín Ómarsdóttir rithöfundur. „Nafnið fékk ég af mynd sem heitir sama nafni. Og flestar sögurnar gerast í borg, ekki í sveit. Ég tók þá sögu út sem gerðist í sveit. Þær eiga það sameiginlegt, en ég vildi samt ekki kalla þetta borgarsögur. Þetta eru líka nokkrar sögur sem eru svolítið eins og Senur úr hjónabandi eftir Ingmar Bergman. Nokkrar sögur eru eins og senur. Aðrar eru eins og við álítum að sögur séu. En flestar eru þær stuttar, þær eru allar stuttar, þetta eru ekki langar smásögur, þetta eru stuttar smásögur.“

Sögurnar tengjast teikningum

Hún byrjaði að skrifa þessar sögur stuttu eftir að skáldsaga kom út fyrir tveimur árum og heimsfaraldurinn fór af stað. „Þær tengjast líka mjög mikið teikningunum sem ég var að teikna á sama tíma. Ég var eins og að búa til borg. Eins og ég væri að leika mér í einhverjum tölvuleik. Að búa til borg og skrifa svo inn sögur fyrir þessa borg. Sögur sem eru sagðar með orðum.“

Henni finnst skemmtilegt að skrifa heima við skrifborðið sitt, „eða ég veit ekki hvort ég eigi það. Og mér finnst best að skrifa í höndunum en ég geri það ekki alltaf. Sumar sögurnar eru skrifaðar fyrst í höndunum. Hugmyndirnar koma ekkert endilega þegar ég sit við skrifborðið. Oft í göngutúr eða hjólatúr þá koma persónurnar. Og einhverjar kannski persónur eða þessi persóna og ég veit hvað hún vill og svo fer ég heim og skrifa um hana.“ 

Verður vör við óraunveruleika

„Mér finnst ég taka betur eftir því núna hvernig mér líður þegar þessi bók kemur út heldur en áður. Mér fannst ég verða vör við einhvers konar óraunveruleika. Það er líka náttúrlega það að ég er búin að vera með þessar sögur heima hjá mér bara í hausnum á mér. Og á tölvunni og í pappírum og handritum. Og það er dálítið plat. Það er svona ímyndaður heimur. Þetta er eins og kannski ef að dúkkuhúsið manns myndi vera allt í einu gefið út. Þegar þetta er orðið allt í einu að hlut, að fyrirbæri, að bók. Þá er allt í einu hægt að koma við hana og aðrir geta lesið. Þá þarf maður einhvern veginn að brúa þennan óraunveruleika og raunveruleika saman eða sauma það saman og ég hef verið að labba yfir þessa brú. Og ég fékk smá svimaköst á leiðinni. Ég held að ég sé alveg að koma yfir inn í raunveruleikann. Átta mig á að hún er til í alvörunni, bókin.“ 

Kjósa
0
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Athugasemdir

Skráðu þig inn til að skrifa athugasemd eða kjósa.
Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir. Hægt er að láta vita af athugasemdum með því að smella á Tilkynna.
Tengdar greinar

Jólabókaflóðið 2021

Allir fuglar fljúga í ljósið eftir langa og djúpa hugleiðslu
ViðtalAllir fuglar fljúga í ljósið

All­ir fugl­ar fljúga í ljós­ið eft­ir langa og djúpa hug­leiðslu

Í bók­inni All­ir fugl­ar fljúga í ljós­ið riðl­ast til­vera ráfar­ans Bjart­ar og lífs­saga henn­ar brýst fram. Auð­ur Jóns­dótt­ir rit­höf­und­ur og skap­ari sög­unn­ar seg­ir að þeg­ar hún ljúki við að skrifa bók líði henni oft eins og hún sé að ranka við sér eft­ir langa og djúpa hug­leiðslu. „Þetta er eins og að hafa far­ið mjög djúpt inn í draum nema núna er draum­ur­inn kom­inn á prent og fólk er að fara að lesa hann,“ seg­ir Auð­ur.

Mest lesið

Ferðamenn hafi þrengt sér „inn í það allra helgasta“
1
ViðtalFerðamannalandið Ísland

Ferða­menn hafi þrengt sér „inn í það allra helg­asta“

Börn manns sem var jarð­að­ur frá Vík­ur­kirkju í júní segja að ís­lensk­ur rútu­bíl­stjóri hafi hleypt tug­um ferða­manna út úr rútu við kirkj­una um klukku­stund fyr­ir at­höfn. Ferða­menn hafi tek­ið mynd­ir þeg­ar kist­an var bor­in inn fyr­ir at­höfn, reynt að kom­ast inn í kirkj­una og tog­að í fán­ann sem var dreg­inn í hálfa stöng.
Presturinn þurft að ýta ferðamönnum út úr kirkjunni
6
FréttirFerðamannalandið Ísland

Prest­ur­inn þurft að ýta ferða­mönn­um út úr kirkj­unni

Jó­hanna Magnús­dótt­ir, prest­ur í Vík­ur­kirkju, seg­ir dæmi um að er­lend­ir ferða­menn reyni að kom­ast inn í kirkj­una til að taka mynd­ir skömmu áð­ur en kistu­lagn­ing fer fram. Hún hafi þurft að breyta sér í dyra­vörð íklædd­an hempu til að ýta þeim ágeng­ustu út úr kirkj­unni. Björg­un­ar­sveit­in í Vík hef­ur um þriggja ára skeið séð um að loka veg­in­um upp að kirkj­unni með­an út­far­ir fara þar fram.

Mest lesið

Mest lesið í vikunni

Ferðamenn hafi þrengt sér „inn í það allra helgasta“
1
ViðtalFerðamannalandið Ísland

Ferða­menn hafi þrengt sér „inn í það allra helg­asta“

Börn manns sem var jarð­að­ur frá Vík­ur­kirkju í júní segja að ís­lensk­ur rútu­bíl­stjóri hafi hleypt tug­um ferða­manna út úr rútu við kirkj­una um klukku­stund fyr­ir at­höfn. Ferða­menn hafi tek­ið mynd­ir þeg­ar kist­an var bor­in inn fyr­ir at­höfn, reynt að kom­ast inn í kirkj­una og tog­að í fán­ann sem var dreg­inn í hálfa stöng.
Presturinn þurft að ýta ferðamönnum út úr kirkjunni
6
FréttirFerðamannalandið Ísland

Prest­ur­inn þurft að ýta ferða­mönn­um út úr kirkj­unni

Jó­hanna Magnús­dótt­ir, prest­ur í Vík­ur­kirkju, seg­ir dæmi um að er­lend­ir ferða­menn reyni að kom­ast inn í kirkj­una til að taka mynd­ir skömmu áð­ur en kistu­lagn­ing fer fram. Hún hafi þurft að breyta sér í dyra­vörð íklædd­an hempu til að ýta þeim ágeng­ustu út úr kirkj­unni. Björg­un­ar­sveit­in í Vík hef­ur um þriggja ára skeið séð um að loka veg­in­um upp að kirkj­unni með­an út­far­ir fara þar fram.

Mest lesið í mánuðinum

Hann var búinn að öskra á hjálp
3
Viðtal

Hann var bú­inn að öskra á hjálp

Hjalti Snær Árna­son hvarf laug­ar­dag­inn 22. mars. For­eldr­ar hans lásu fyrst um það í frétt­um að hans væri leit­að í sjón­um, fyr­ir það héldu þau að hann væri bara í göngu­túr. En hann hafði lið­ið sál­ar­kval­ir, það vissu þau. Móð­ir Hjalta, Gerð­ur Ósk Hjalta­dótt­ir, lýs­ir því hvernig ein­hverf­ur son­ur henn­ar gekk á veggi allt sitt líf, og hvernig hann veikt­ist svo mik­ið and­lega að þau voru byrj­uð að syrgja hann löngu áð­ur en hann var dá­inn.

Mest lesið í mánuðinum

Nýtt efni

Mest lesið undanfarið ár