„Við erum miðjuflokkur en svo misstum við bara miðjuna frá okkur,“ segir Lilja Dögg Alfreðsdóttir, varaformaður Framsóknarflokksins, um slæma stöðu flokksins. Framsóknarflokkurinn hefur aldrei mælst jafnilla hjá Gallup – í rúma þrjá áratugi – og í nýbirtum Þjóðarpúlsi, þar sem flokkurinn nýtur aðeins stuðnings 5,5 prósent kjósenda. Það er enn minna en flokkurinn uppskar í síðustu kosningum þegar flokkurinn beið þó afhroð.
„Þetta lítur auðvitað ekki vel út en þetta er bara vinna,“ segir hún vígreif. Sókn Samfylkingar inn á miðju stjórnmálanna og samkeppni við Miðflokkinn á sama tíma og Framsókn hafi ekki talað nógu skýrt fyrir grunngildum sínum skýri stöðuna.
Kvittur hefur verið uppi um að Lilja Dögg hyggist bjóða sig fram til formanns í flokknum og fara gegn Sigurði Inga Jóhannssyni, sitjandi formanni. Mikil ólga er innan flokksins og er staða Sigurðar Inga nokkuð óljós en tilraunir voru gerðar til að flýta flokksþingi – án árangurs. Lilja Dögg segist ekki búin að taka ákvörðun um hvort hún taki slaginn. Formannskjör mun fara fram á landsþingi flokksins snemma á næsta ári. „Ég hef ekki tekið ákvörðun um það en ég er í mjög góðu samtali við flokksfólk um allt land,“ segir hún.
Hann leiddi flokkinn í ríkisstjórnarsamstarf með Sjálfstæðisflokki og Vinstri grænum, sem endaði með hvelli síðastliðið haust, þegar Bjarni Benediktsson, þá formaður Sjálfstæðisflokks, sleit óvænt samstarfinu. Lilja Dögg hefur áður velt því upp hvort ekki hafi átt að slíta stjórnarsamstarfinu fyrr. Verðbólga, ósætti í ríkisstjórn og Íslandsbankasala eru erfið mál sem Lilja telur hafi leikið flokkinn grátt. Verðbólgan komi sérstaklega illa við kjósendahóp Framsóknarflokksins, sem séu venjuleg heimili.
„Það nennir enginn í matarboð með svona liði. Þú hugsar bara: ég ætla að halda nýtt matarboð og bara bjóða skemmtilegu fólki“
En getur verið að flokkurinn hafi bara ekki sama erindi og hann hafði áður? „Blessaður vertu,“ segir Lilja og bendir á að stjórnmálin séu dýnamísk í eðli sínu. „Þetta er bara vinna og meiri vinna, og fara aftur í grunngildin: Heimilin, verðmætasköpun og landbúnaðinn.“
Lilja Dögg segir að ríkisstjórnin hafi líka talað sjálfa sig niður. Það hafi stjórnarliðar raunar gert á hverjum degi í aðdraganda stjórnarslitanna. Það komi því ekki á óvart að þjóðin hafi hreinlega viljað eitthvað nýtt og annað, jafnvel þó að lífskjör hafi til að mynda hvergi mælst jafnmikil og á Íslandi rétt undir lok stjórnarsamstarfsins. Verðbólga hafi líka verið á niðurleið. „Það nennir enginn í matarboð með svona liði. Þú hugsar bara: ég ætla að halda nýtt matarboð og bara bjóða skemmtilegu fólki,“ segir hún og hlær.
Athugasemdir