Þú sem vilt að Íslendingar njóti auðlinda landsins! Þá er málið einfalt að taka ákvörðun um að kjósa Arnar Þór Jónsson til forseta Íslands. Rökin eru á vefsíðunni Heimssýn.

Raunvísindamaðurinn Haraldur Ólafsson er rökvís á ályktunum. Þú þarft ekki að lesa meira hér aðeins að skoða rökin á vef Heimssýnar og kjósa Arnar Þór.

Ég þarf að koma vitinu fyrir vinstri sinnað fólk og benda því á hið augljósa, að bæði Arnar Þór og Steinunn Ólína eru þjóðhollir Íslendingar. Hægri og vinstri skipta engu máli, aðeins þjóðhollusta, að verja auðlindir okkar fyrir þjófum og landráðum. Þú getur lesið rök mín í Mogganum 7. maí 2024 og á mynd af grein minni á vefsíðunni Landskuld.

Í apríl ákvað ég að reyna að koma vitinu fyrir mína langskólagengnu, fáfróðu þjóð. Of margir nenna ekki að hugsa rökrétt, en hlaupa eftir nafnlausum púkum íhaldsins og ætla að hlýða þeim og kjósa Katrínu Jakobsdóttur.

Það er dapurlegt að 45 þingmenn á Alþingi árið 2019 frömdu þau landráð að samþykkja orkupakka 3. Líklega allir nema þingmenn Flokks fólksins, Miðflokks og Ásmundur Friðriksson. Baráttan nú er að losa þjóðina úr snöru ESB. Auðlindir Íslands eru miklar – hvort eru þeir Íslendingar, sem vilja afsala sjálfstæðinu, fávitar eða landráðalið?

Ég er ekki full sáttur við sjálfan mig að senda þetta mitt skrif, hér inn á fjölmiðilinn Heimildin. Ástæðan er að mér finnst Gunnar Smári Egilsson hjá Samstöðin, hafa markvissara pólitískt nef, en flest okkar, sem erum á vinstri línunni. Ég hef heldur aldrei sent Gunnari Smára nein skrif, en fundurinn í Tjarnarbíó veldur því að nú er nauðsyn að fá hér rödd.

Er staffið hér á Heimildin meira og minna blint í ofsatrú á heiðarleika vinstri „hugsjóna“ – að hvergi sitji vinstri menn á svikráðum við þjóðina, en hins vegar allir svikarar, sem kenna sig við íhald? Ég veit að þið á Heimildin eruð betri en það. Ég hef skoðað efni hjá Sósíalistaflokknum og fyrir nokkru mætti ég á skrifstofuna. Þann 14. maí sl. ræddu, Gunnar Smári og Arnar Þór, málin á fjölmiðlinum Samstöðin.

Þar áttu tveir rökvísir, þjóðhollir Íslendingar góða samræðu. Þeir bera sama ugg í brjósti og hafa sömu hugsjónir um að afkomendur okkar geti lifað frjáls í okkar fagra landi. Mogginn er hins vegar allavega tvíhöfða. Kannski marghöfða? Í Reykjavíkurbréfi 17. maí sl., grætur Davíð að íslenskir ráðamenn lúffi fyrir ásælni ESB og áróðursvél hins höfuðs Morgunblaðsins spangólar í blaðinu þ. 28. maí 2024 - að Gunnari Smára og Arnari Þór hafi komið of vel saman um örlög þjóðar.

Margir hafa lofað grein Auðar Jónsdóttur skáldkonu á Heimildin: „Þið eruð óvitar! hlustið á okkur“ Já, greinin er snilld. Fyrst og fremst vegna þess að Auður leitar sannleikans af einlægni og mikilli rökvísi. Auður metur sannleikann meir fyrir sitt sálarheill, heldur en vinahylli ef hún verður krafin um að velja á milli.

Það hefur dregið sundur með henni og Katrínu frá árinu 2017, hvers vegna? Gunnar Smári og Björn Þorláksson kryfja sálarparta Katrínar á Samstöðinni við „Rauða borðið 4. apríl – Katrín…“. Slóð á samtal þeirra félaga um Katrínu er frá ca. 17.mín. til 30. mín eða lengur ef þú nennir að hlusta:

Augljóst er að greining Björns á Katrínu, með tilvísun í spjall hans við brotthrakta Vinstri-græna, var svo nærri réttu að Katrín hefur forðast að koma í viðtal á Samstöðinni – manneskjan er pólitískt undirförul, þótt hún brosi mót viðmælendum. Það girðir að sjálfsögu ekki fyrir að hún hafi ýmsa mannkosti.

Sumarið 2019 skrifaði ég fjórar greinar í Morgunblaðið gegn orkupakka 3. Þá var ég hrópandinn í eyðimörkinni á flokksfundum Vinstri grænna í austur í Öræfum og á Hótel Íslandi. Ræðum mínum var ekki svarað einu orði, ég var hunsaður. Einnig þegar ég lagði Morgunblað dagsins með grein minni á borð Katrínar og Svandísar. Þær létu, sem þær hvorki sæju mig eða blaðið, ég var óverðugur. Litlu eftir mína ræðu á Hótel Íslandi gekk Katrín fram hjá mér, drap hendi á mína öxl, hægði ekki för sína og sagði: „Þakka þér fyrir Tómas.“

Hegðun Katrínar ber vott um sýndarmennsku. Vilji hennar til landráða virðist mér einbeittur.

Mér fannst undarlegt að ganga um í fundarsal og viðbrögð fundarmanna sýndu að ég var ósýnilegur. Hjarðhegðun flokksmanna á fundunum árið 2019, var á einn veg. Enginn hafði áhuga á að tala við mig og alls ekki um fjöregg þjóðarinnar. Þöggunin var alger.

Katrín kom á árunum 2021 til 2023 fram með frumvarp um að senda fólk sem hefur rangar skoðanir í endurhæfingu – frumvarp um hatursorðræðu. Ekki vil ég níðast á fólki með álygum og hótunum, en það er vandi að setja lög um „réttar“ skoðanir og „rangar“. Þann 24. apríl sl. var Kastljós á RUV um „skautun í samfélaginu“. Þar var mættur Eiríkur Bergmann stjórnmálafræðingur til að segja hvaða skoðanir væru réttar? Ég veit ekki fyrir víst, mér hefur ekki unnist tími til að sjá Kastljósið.

Íhaldsmaður af Akranesi veltir upp fleiri hliðum á teningnum. Jón Magnússon skrifar:

„Einræðisríki George Orwell, „1984“ kom á pólitísku nýmáli til auðvelda alræðisstjórnina, allir töluðu með sama hætti og aðeins þeir útvöldu vissu  hvað um væri að ræða. 

Í gær var Kastljósþáttur um „skautun“ í samfélaginu. Þó orðið sé gamalt þá er það nú notað sem hluti af pólitísku nýmáli þýðing á enska orðinu "polarisation" Á nýliðnu flokksþingi Framsóknar var á formanni þess flokks að skilja að mikilvægast væri að koma í veg fyrir skautun í samfélaginu.

Bíðum aðeins við. Þýðir skautun þá að fólk hafi mismunandi skoðanir. Er mikilvægt að koma í veg fyrir það? Þeir Einar Olgeirsson kommúnisti og Ólafur Thors Sjálfstæðismaður höfðu gjörólíkar skoðanir og það var því algjör skautun á milli þeirra. Var það alvont? Þurfa allir að tala með sama hætti og ganga í takt?“

Ég horfði á fund Heimildarinnar í Tjarnarbíói kvöldið 28. maí 2024. Ég kann að meta brandara, til að bæta heilsuna. Hingað til hef ég verið frjáls að því að hlusta aldrei á Jón Gnarr, en í gærkvöldi hlustaði ég á allan fundinn. Jón Gnarr gerði hvað hann gat til að stela senunni, en fann ekki annan tilgang en að sóa tímanum. Kannski fengi hann vinnu sem loddari við útfarir? Fíflska var meðal fárra almennra fundargesta, þau kunnu sér ekki læti. Stóð þessu fólki á sama þótt Halla Hrund og Arnari Þór bentu á að stutt gæti verið í útför lýðveldisins?

Mér fannst óþægilegt að vera samlandi fámenns hóps á fundinum, sem baulaði á móti Arnari Þór forsetaframbjóðanda, þegar hann af háttvísi og myndugleika fékk 140 sekúndur til að útskýra fyrir sinni þjóð að fjöregg okkar væru í hættu. Sennilega vildu þau bara grín?

Halla Hrund orkumálastjóri taldi ósennilegt á RUV fundi 3. maí og 8. maí hjá laganemum í HR að forseti þyrfti að skjóta undirritun á lögum í málskot til þjóðarinnar. Mér finnst líklegt að Halla hafi fengið ábendingar utan úr bæ að ásælni sé í auðlindir landsins. Suðurnesjamenn létu stela frá sér auðlindinni Svartsengi, sem er nú að mestu í eigu erlendra aðila. Það er að segja orkumannvirkin sem voru seld. Eigandi mannvirkjanna er í reynd eigandi auðlindarinnar, heita vatnsins og gufunnar. Formleg eign Suðurnesjamanna á auðlindinni er dauður bókstafur., einskis virði nú og hvenær annað?

Hildur Sif Thorarensen skrifar 26. maí 2024, kl. 18:02.

„Flestir halda að forsetaembættið sé puntembætti sem snýst mest um að taka í hendina á ráðamönnum og mæta prúðbúinn í teboð. Raunin er hins vegar sú að í þessu embætti felst mikið meira og mikilvægara hlutverk og því má ekki gleyma þegar krossinn er settur við þann frambjóðanda er við teljum að muni sinna embættinu best.“

Hildur Sif vill að Halla Hrund verði forseti og Arnar Þór verði hæddur þingmaður þess minnihluta alþingismanna, sem talar fyrir endurskoðun á EES samningnum. Ég treysti Höllu Hrund ekki til að standa í lappirnar gegn samvaxinni valdaklíku Alþingis. Halla Hrund hefur sýnt stefnuleysi og viðsnúning til að redda sér í djobbið og ekki veit ég hvort hún er flekklaus. Ég er ekki dómbær á hvort erlendu valdaöflin eru hættuleg – ég hef ekki kynnt mér málið. Ég hlustaði á samtals tveggja tíma orðavaðal Höllu Hrundar hjá RUV og Samstöðunni. Froðusnakkið og merkingarleysið var svo mikið að ég þurfti að beita mig hörðu til að nenna að hlusta á það allt.

Er hún slík að hún standi á sínu? Sumir telja Höllu Hrund meiri vonarpening en Katrínu Jakobsdóttur. Það kann að vera rétt, ekki fæ ég betur séð, en að Katrín hafi selt sálu sína íhaldsdólgum Íslands?

Sjálfstæðismaðurinn Björn Jón Bragason sagnfræðingur skrifaði í mars sl., pistil, sem fjallar um verðleika og andverðleika. Björn endar skrifið þannig:

„Grín eða dauðans alvara? 

Forsetaefnin hafa ekki öll látið „ímyndarhönnuði“ fara um sig höndum. Sum eru mætt grímulaus á svið í framhaldsþætti sem tekur á sig sífellt furðulegri myndir. Ég ætla nú ekki að gerast svo andstyggilegur og tala um komandi forsetakjör sem „trúðasýningu“ eins og sumir hafa gert, en það er umhugsunarefni að stór hluti almennings láti sér fíflaganginn vel lynda, skemmti sér jafnvel dável yfir öllu saman. Að svona sé komið virðingu þessa æðsta embættis kann að vekja áleitnar spurningar um stöðu þessa litla eyríkis hér á miðju Atlantshafi norðanverðu. Hefur ríki sem svona er ástatt um einhvern ljóma í hugum þegnanna? Upptendrar það baráttuanda og fórnfýsi? Hrærir það hjörtu mannanna? Er líklegt að margir væru tilbúnir að falla í orrustu undir gunnfánum þessa ríkis? Svari hver fyrir sig. 

Þegar ég færði þetta í tal við ágætan vin minn á dögunum varð honum umsvifalaust hugsað til Kierkegaards sem notaði líkinguna af leikhúsi þar sem kviknaði í leiktjöldunum en þá 

„kom loddari og sagði áhorfendum frá því. Þeir héldu, að það væri spaug, og klöppuðu. Hann sagði það aftur, og fólk klappaði enn þá meira. Þannig held ég að heimurinn muni farast, við almenn fagnaðarlæti gamansamra manna, sem halda, að það sé spaug.“

Þessi ritsmíð, auk greina um auðlindir Íslands og ásælni erlendra afla í þær eru einnig sýnilegar á slóðinni Landskuld.