Maðurinn er í eðli sínu hópdýr, eins og ljónið. Þótt vissulega sé til afar einrænt fólk – rétt eins og ljónin á Indlandi eru einræn eins og tígrisdýr – þá vilja flestir tilheyra einhverjum hópi, því það er öryggi í því og við búum líka flestöll í brjóstinu yfir kærleika til okkar nánustu.
Þetta er ósköp eðlilegt undir flestum kringumstæðum.
Hvenær hópurinn okkar þróast yfir í það sem við köllum þjóð, það er annað mál og erfiðara viðfangs. Í helför síðari heimsstyrjaldar gerðist það oft, já, hræðilega oft, í smáþorpum einhvers staðar í Mið-Evrópu snerist fólk gegn nágrönnum sínum – fólki sem það hafði búið með alla sína ævi og deilt með kjörum á alla lund – og drap það.
Af því nágrannarnir voru Gyðingar.
Ekki þarf mikið til
Af því aðvífandi hernámslið úr Þýskalandi hafði gefið þessum Pólverjum, Litháum, Úkraínumönnum og Ungverjum (og svo framvegis) til kynna að …
Athugasemdir