Indriði H. Þorláksson, fyrrverandi ríkisskattstjóri, leggur til tvær leiðir til að girða fyrir að fyrirtæki eða einstaklingar sem nýtt hafa sér skattaskjól geti fengið stuðning úr ríkissjóði vegna greiðslu hluta launakostnaðar á uppsagnarfresti. Engin slík ákvæði eru í frumvarpi um þann stuðning né heldur í frumvarpi um framlengingu hlutabótaleiðar ríkisstjórnarinnar.
Indriði ritar umsögn við frumvarp Bjarna Benediktssonar fjármála- og efnahagsráðherra um stuðning úr ríkissjóði vegna greiðslu hluta launakostnaðar á uppsagnarfresti. Athugsemd Illuga er samhljóða bréfi sem hann ritaði velferðanefnd Alþingis vegna beiðna nefndarinnar um álit á leiðum til að útiloka aðila sem nýja sér starfsemi skattaskjóla.
Indriði leggur til tvær leiðir í þeim efnum. Fyrri leiðin tekur mið af þeirri afstöðu sem styrkst hefur í fjölþjóðlegu samstarfi „að skattaskjól séu sem slík skaðleg fyrir þjóðir heims frá efnahagslegu og félagslegu sjónarmiði, ræni lönd skatttekjum, séu hemill á efnahagslegar framfarir og auki misskiptingu eigna og tekna. Tilgangur þeirra sem þau nota sé sá einn að komast undan því að greiða sinn hluta af samfélagslegri starfsemi.“
„Skattaskjól séu sem slík skaðleg fyrir þjóðir heims frá efnahagslegu og félagslegu sjónarmiði, ræni lönd skatttekjum“
Fyrri leiðin sem Indriði leggur til gerir ráð fyrir að öll tengsl fyrirtækja eða einstaklinga sem stunda atvinnurekstur eða stjálfstæða starfsemi á Íslandi við lágskattasvæði nægi til að útiloka viðkomandi aðila frá stuðningi með almannafé. Nóg sé að hafa búið til möguleika á að nýta lágskattasvæði eða skattaskjól með því að hafa „beint eða óbeint eignarhald eða stjórnun í hvers kyns félagi, sjóði eða stofnun, sem telst vera með heimilisfestu í lágskattaríki“. Hið sama eigi við um lögaðila ef raunverulegur eigandi hefur heimilisfesti í slíkum ríkjum. Gildir því einu hvort aðilar hafi flutt fjármuni úr landi og í skattaskjól eður ei.
Seinni leiðin gengur skemmra en þar er miðað við að til að öðlast rétt til að fá stuðning til greiðslna á hluta launakostnaðar þurfi að liggja fyrir að viðkomandi aðilar hafi ekki átt í fjárhagslegum samskiptum við aðila sem staðsettur er í lágskattaríki síðastliðin þrjú ár. Formleg tengsl en óvirk hafi því ekki áhrif á þann rétt. Í báðum tilvikum er gert ráð fyrir að viðkomandi þurfi að gefa yfirlýsingum um að skilyrði séu uppfyllt svo ekki þurfi að leggja í vinnu innan stjórnsýslunnar til að sannreyna upplýsingarnar. Verði viðkomandi síðar staðinn að því að hafa veitt rangar upplýsingar verði viðurlögum beitt sem hafi nægan fælingarmátt til að draga úr líkum á að slíkt gerist.
Athugasemdir