Þessi grein birtist upphaflega í Stundinni fyrir meira en 8 árum.

„Salsa er okkar einkatungumál“

Ásthild­ur og Ju­an döns­uðu fyrst sam­an salsa í Kól­umb­íu fyr­ir ell­efu ár­um. Þau hafa ekki stopp­að síð­an og bjóða hvort öðru upp í dans á hverj­um degi. Salsa er þeirra lausn við hvers­dags­leiða, lyk­ill­inn að því að halda í leik­gleð­ina í líf­inu og ást­ina sjálfa.

„Salsa er okkar einkatungumál“
Grípa mómentið „Hann er duglegri en ég að finna mómentið. Ég er stundum föst inni í höfðinu á mér. Hans leið til að kippa mér út úr því og láta mig brosa aftur er að dansa,“ segir Ásthildur Valtýsdóttir um manninn sinn, Juan Camilo Román Estrada. Þau dansa helst á hverjum degi. Mynd: Kristinn Magnússon

Í landi stirðbusa og hliðar-saman-hliðar brenna sennilega fáir fyrir salsa á sama hátt og þau Ásthildur Valtýsdóttir og Juan Camilo Román Estrada gera. Þau dansa salsa því sem næst á hverjum degi. Stundum taka þau stuttan snúning eftir morgunmatinn, áður en þau halda út í daginn. Þau dansa á meðan þau elda, til að hvetja sig áfram í heimilisstörfunum og halda sín einka-salsa-partí um helgar sem engum er boðið til nema þeim tveimur. „Mér finnst að hjónaband eigi að vera þannig að maður gifti sig á hverjum degi. Sérstaklega þegar fólk er búið að vera lengi saman, eins og við. Maður þarf að skapa aðstæðurnar til að kveikja aftur þessar sterku ástartilfinningar sem maður finnur í upphafi sambands. Allir geta fundið eitthvað sjarmerandi í hversdeginum. Hjá okkur er það dansinn,“ segir Juan.

Þau kynntust fyrir tíu árum í Medellin, höfuðborg Kólumbíu. Þar bjuggu þau saman í eitt og hálft ár, þar giftu þau sig og áttu margar eftirminnilegar stundir. Oftar en ekki kom salsa við sögu, enda órjúfanlegur hluti af menningu svæðisins. Þau fluttu til Íslands einu og hálfu ári eftir að þau giftu sig. Hér tengja fáir við ást þeirra á salsa. „Salsa er okkar einkatungumál á einhvern hátt og það eru okkar forréttindi að skilja það bæði,“ segir Juan. „Það að eiga salsa saman er eitt af því sem færir okkur nær hvort öðru og gerir einkalíf okkar skemmtilegt. Gefur okkur krydd í lífið.“

Kjósa
0
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Athugasemdir

Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir.

Mest lesið

Verndar íslenskan menningararf með því að gera við fornbækur
6
Menning

Vernd­ar ís­lensk­an menn­ing­ar­arf með því að gera við forn­bæk­ur

Forn­bóka­safn­ar­inn Ey­þór Guð­munds­son seg­ir mik­il­vægt að vernda þann menn­ing­ar­arf sem ligg­ur í ís­lensk­um forn­bók­um. Það ger­ir hann með verk­efn­inu Old Icelandic Books sem geng­ur út á að vekja áhuga hjá Ís­lend­ing­um og ferða­mönn­um á bók­un­um og mik­il­vægi þeirra. Með­al þeirra bóka og hand­rita sem Ey­þór hef­ur und­ir hönd­um eru Grett­is saga, Jóns­bók og tvö hundruð ára til­skip­un til Al­þing­is frá fyrr­um Dana­kon­ungi.

Mest lesið

Mest lesið í vikunni

Mest lesið í mánuðinum

Hann var búinn að öskra á hjálp
3
Viðtal

Hann var bú­inn að öskra á hjálp

Hjalti Snær Árna­son hvarf laug­ar­dag­inn 22. mars. For­eldr­ar hans lásu fyrst um það í frétt­um að hans væri leit­að í sjón­um, fyr­ir það héldu þau að hann væri bara í göngu­túr. En hann hafði lið­ið sál­ar­kval­ir, það vissu þau. Móð­ir Hjalta, Gerð­ur Ósk Hjalta­dótt­ir, lýs­ir því hvernig ein­hverf­ur son­ur henn­ar gekk á veggi allt sitt líf, og hvernig hann veikt­ist svo mik­ið and­lega að þau voru byrj­uð að syrgja hann löngu áð­ur en hann var dá­inn.

Mest lesið í mánuðinum

Nýtt efni

Mest lesið undanfarið ár