Þessi grein birtist upphaflega í Stundinni fyrir meira en 6 árum.

Reykjavík hefur tapað birtunni og litadýrðinni

Þeg­ar Klaus Ortlieb kom fyrst til Ís­lands sem ung­ur mað­ur varð hann ást­fang­inn af lit­um og feg­urð Reykja­vík­ur. Nú þyk­ir hót­eleig­and­an­um hins veg­ar höf­uð­borg­in hafa misst sinn sjarma og vera á góðri leið með að tapa flestu því sem ger­ir hana sér­staka. Hann kenn­ir stefnu­leysi yf­ir­valda um og seg­ir hrun blasa við í ferða­manna­brans­an­um.

Reykjavík hefur tapað birtunni og litadýrðinni
Listhneigður hótelmógúll Klaus leggur upp úr samstarfi við ungt listafólk, sem hann segist hafa mun meira gaman af að umgangast heldur en menn í jakkafötum. Myndina við afgreiðsluborðið á Hlemmi Square málaði listakonan Sóla Eva, sem er búsett í Bandaríkjunum en var hér stödd nýverið til að taka þátt í Reykjavík Fringe Festival. Mynd: Heiða Helgadóttir

Ég kom fyrst hingað til Íslands snemma á þrítugsaldri, eða var það jafnvel fyrr?“ segir Klaus Ortlieb í hálfum hljóðum og hugsar sig um stutta stund. Hann hefur tekið á móti blaðamanni Stundarinnar á Hlemmi Square, hótelinu sem hann á og rekur í félagi við vin sinn, Auðun Guðmundsson. Fyrsta spurningin sem hann hefur fengið er dæmigerð. Hvað varð til þess að hann gerði Reykjavík að sínu öðru heimili? „Ég staldraði alltaf við í tvo daga og gisti í Reykjavík. Ég varð ástfanginn af öllum litunum og fegurð Reykjavíkur. Ég féll líka fyrir Íslendingum, hegðun þeirra og viðhorfi til lífsins. Þeir voru alltaf til í partí en samt tilbúnir að leggja hart að sér í vinnu. Næturlífið var þá þegar orðið nokkuð gott og auðvitað þurfti ég sem ungur maður að njóta þess. Mér fannst þetta frábær borg og finnst það enn, þó að margt hafi því miður breyst til …

Kjósa
0
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Athugasemdir

Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir.

Mest lesið

Mest lesið

Mest lesið í vikunni

„Ég sprautaði mig í fyrsta skipti í meðferð“
5
ÚttektTýndu strákarnir

„Ég spraut­aði mig í fyrsta skipti í með­ferð“

Gabrí­el Máni Jóns­son upp­lifði sig alla tíð utangarðs. Hann féll ekki inn í hefð­bund­inn ramma skóla­kerf­is­ins og var snemma tek­inn út úr hópn­um. Djúp­stæð van­líð­an braust út í reiði og hann deyfði sára höfn­un með efn­um. Þar til hann fékk nóg og náði bata. „Ég gat ekki sætt mig við að vera gæ­inn sem ég hafði fyr­ir­lit­ið og hat­að frá barnæsku.“

Mest lesið í mánuðinum

Týndu strákarnir – sem fundu leiðina heim
3
ÚttektTýndu strákarnir

Týndu strák­arn­ir – sem fundu leið­ina heim

Á átján ára af­mæl­is­dag­inn vakn­aði Fann­ar Freyr Har­alds­son á neyð­ar­vist­un og fékk lang­þráð frelsi eft­ir að hafa þvælst í gegn­um með­ferð­ar­kerfi rík­is­ins. Hann, Gabrí­el Máni Jóns­son og Arn­ar Smári Lárus­son lýsa reynslu sinni af kerf­inu sem átti að grípa þá sem börn og ung­ling­ar. Tveir þeirra byrj­uðu að sprauta sig í með­ferð, samt sam­mæl­ast þeir um að þessi inn­grip séu lík­leg­asta ástæð­an fyr­ir því að þeir lifðu af. Ekk­ert lang­tíma­úr­ræði er fyr­ir stráka sem stend­ur.
„Eiginmaður minn hefur aldrei átt eignarhlut í Skeljungi“
6
Stjórnmál

„Eig­in­mað­ur minn hef­ur aldrei átt eign­ar­hlut í Skelj­ungi“

Hild­ur Björns­dótt­ir, odd­viti Sjálf­stæð­is­flokks í borg­ar­stjórn, fjall­aði ít­rek­að um samn­inga sem vörð­uðu lóð­ir bens­ín­stöðva þrátt fyr­ir að eig­in­mað­ur henn­ar stýrði móð­ur­fé­lagi Skelj­ungs. Lóð­ir bens­ín­stöðva Skelj­ungs hafa síð­an ver­ið seld­ar til tengdra fé­laga fyr­ir vel á ann­an millj­arð króna. Hún seg­ir hæfi sitt aldrei hafa kom­ið til álita.

Mest lesið í mánuðinum

Nýtt efni

Mest lesið undanfarið ár

Loka auglýsingu