Þessi grein birtist upphaflega í Stundinni fyrir meira en 5 árum.

Allt er gott og ekkert skiptir máli

Það er hin full­komna nú­vit­und að gleyma sér í söng. Þetta seg­ir Lilja Dögg Gunn­ars­dótt­ir, önn­ur af tveim­ur kór­stýr­um kvennakórs­ins Kötlu. Í kórn­um eru sex­tíu kon­ur sem taka sér pláss, ham­fletta sig og rífa jafn­vel úr sér hjart­að – allt fyr­ir söng­inn, sam­ver­una og sam­stöð­una.

Djúp þörf og löngun til að koma saman og syngja varð kveikjan að stofnun kvennakórsins Kötlu fyrir um sjö árum síðan. „Þetta var vorið 2012. Hugmyndin kom upphaflega frá nokkrum stelpum sem höfðu verið saman í kór í menntaskóla. Þær langaði að halda áfram að syngja og höfðu samband við Hildigunni [Einarsdóttur] og fengu hana í lið með sér. Hún hafði svo samband við mig og spurði hvort ég vildi ekki koma með henni út í þetta ævintýri. Ég lét slag standa. Við vorum strax sammála um að við ætluðum að gera eitthvað stórkostlegt og öðruvísi með þennan kór,“ segir Lilja Dögg Gunnarsdóttir. Saman hafa þær síðan stýrt Kötlunum og fengið mikið hrós fyrir sérstaka nálgun sína. Þær hafa frá upphafi gert sínar eigin útsetningar fyrir kórinn, sem hefur stækkað hratt og örugglega. Það myndaðist fljótt sérstök stemning innan hópsins og varð fljótt eftirsóknarvert að slást í för með Kötlunum. Sem stendur eru um sextíu konur í kórnum og fleiri bíða í röðum eftir því að fá að vera með. Síðast þegar opnað var fyrir umsóknir sóttu fimmtíu konur um, haldið var inntökupróf og aðeins tíu komust að.

Kjósa
0
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Athugasemdir

Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir.
Tengdar greinar

Hamingjan

Endurheimti hamingjuna með aðstoð og breyttu hugarfari
Hamingjan

End­ur­heimti ham­ingj­una með að­stoð og breyttu hug­ar­fari

Eva Hrund Ein­ars­dótt­ir gekk á vegg fyr­ir mörg­um ár­um en hún upp­lifði kuln­un með­al ann­ars vegna of­þjálf­un­ar. Hún fékk alls kon­ar hjálp til að kom­ast yf­ir ástand­ið og end­ur­heimta ham­ingj­una. „Helsti lær­dóm­ur­inn var að læra að segja nei, að lifa í nú­inu, nýta tím­ann með þeim sem mað­ur elsk­ar sem og verja tím­an­um í hluti sem veita manni já­kvæða orku.“
Fjallgöngur veita hamingju
Hamingjan

Fjall­göng­ur veita ham­ingju

Jó­hanna Fríða Dal­kvist seg­ir að sér finn­ist að fólk geti ekki alltaf ver­ið „sky high“; það sé ekki ham­ingj­an að vera alltaf ein­hvers stað­ar á bleiku skýi. Hún seg­ir að fólk þurfi að kunna og ákveða hvernig það ætli að bregð­ast við ef það finn­ur fyr­ir óham­ingju. Það þurfi að ákveða að vinna sig út úr því og tala um hlut­ina. Fjall­göng­ur hjálp­uðu Jó­hönnu Fríðu í kjöl­far sam­bands­slita á sín­um tíma og síð­an hef­ur hún geng­ið mik­ið á fjöll og er meira að segja far­in að vinna sem far­ar­stjóri í auka­vinnu.
Maður varð heill
Hamingjan

Mað­ur varð heill

Guð­mund­ur Andri Thors­son seg­ir að þeg­ar eitt­hvað kem­ur upp á í líf­inu verði mað­ur bara að standa á fæt­ur aft­ur, hrista sig og halda áfram. Það að vinna úr hlut­un­um á já­kvæð­an hátt sé alltaf ákvörð­un. Guð­mund­ur Andri og eig­in­kona hans gátu ekki eign­ast barn og ákváðu því að ætt­leiða og eiga tvær upp­komn­ar dæt­ur. Þeg­ar hann hafi feng­ið eldri dótt­ur­ina í fang­ið þá hafi hann orð­ið heill.
„Ég þurfti að samþykkja sjálfa mig fyrir það sem ég er“
Hamingjan

„Ég þurfti að sam­þykkja sjálfa mig fyr­ir það sem ég er“

Ingi­leif Frið­riks­dótt­ir var góð í að fela það hvernig henni leið í æsku. Um ára­bil var hún skot­spónn bekkj­ar­fé­laga sinna og upp­lifði sig eina þótt hún ætti vin­kon­ur. Hún þorði ekki að koma út úr skápn­um en til að losna við til­finn­inga­doð­ann varð hún að horfa í speg­il og finna sjálfa sig. „Það var risa­stórt og ótrú­lega ógn­væn­legt skref,“ seg­ir Ingi­leif sem er nú ham­ingju­sam­lega gift. Fjöl­skyld­an er henni allt.

Nýtt efni

Mest lesið undanfarið ár