Ísland stendur aftar öðrum þjóðum hvað varðar ferli sem trans og kynsegin (e. non-binary) fólk þarf að fara í gegnum. Ferlið er enn flóknara fyrir fólk án íslensks ríkisborgararéttar. Þetta skrifar Andie Fontaine, fyrrverandi varaþingmaður og fréttaritstjóri The Reykjavík Grapevine, í pistli um málið í dag.
Andie kom nýverið út sem trans og kynsegin. Í pistlinum segir hán ferlið hafa hafist í æsku, en nú hafi hán skipt um nafn og útlitið muni breytast, að hluta til vegna hormónameðferðar. Stærsti ótti Andie í tengslum við breytingarnar stafi hins vegar af því hversu úrelt ferlið fyrir trans og kynsegin fólk sé á Íslandi.
„Í fyrsta lagi, þá er „kynsegin“ ekki skilgreint í lögum eða heilbrigðiskerfinu á Íslandi.“
„Í fyrsta lagi, þá er „kynsegin“ ekki skilgreint í lögum eða heilbrigðiskerfinu á Íslandi, þannig að ef þú vilt undirgangast leiðréttingu þá þarftu að velja „karlkyns“ eða „kvenkyns“,“ skrifar Andie, í þýðingu blaðamanns. „Þú þarft að „lifa sem“ annað af þessum kyngervum, sérstaklega hvernig þú kemur fram, í að minnsta kosti sex mánuði og allt að 18 mánuðum eða lengur og gangast undir nærgöngular spurningar um í hvernig nærfötum þú gengur, hvaða kynlífsstellingar þér finnast góðar, og slíkt.“
Enn eitt dæmið um mismunun vegna þjóðernis
Andie segir að þeir sem ekki eru íslenskir ríkisborgarar þurfi fyrst að fá nýtt nafn og kyngervi samþykkt af heimalandinu áður því megi breyta á Íslandi. „Allt þetta þarf að gerast, ekki aðeins áður en þú mátt byrja í hormónameðferð, heldur eru þetta forsendur þess að breyta kyngervisskráningunni (aftur, aðeins „karlkyns“ og „kvenkyns“) eða jafnvel nafninu þínu - nafni sem þarf að mæta lögbundnum skilyrðum fyrir „karlkyns“ og „kvenkyns“ nöfn.“
Andie segir að önnur lönd standi Íslandi framar hvað þetta varðar og þetta sé enn eitt dæmið þar sem Ísland mismunar fólki eftir þjóðerni. Andie fæddist í Bandaríkjunum og sat á þingi fyrir Vinstihreyfinguna - grænt framboð sem varaþingmaður á árunum 2007 og 2008 og lét til sín taka í málefnum innflytjenda á meðan þingsetunni stóð.
„Kyngervi okkar, hormónar okkar, nöfnin okkar - ekkert af þessu ætti að vera eitthvað sem stjórnkerfið okkar stendur í vegi fyrir eða við þurfum að grátbiðja um,“ skrifar Andie. „Þau eru hluti af því hvernig við skilgreinum okkur, þau tilheyra okkur og kannski mun löggjöfin einn daginn endurspegla það.“
Athugasemdir