Þetta er fyrsti vordagurinn í dag, við finnum hitann frá sólinni. Nú er þetta að gerast, loksins. Páskarnir eru svo seint, maður vonar að það komi ekki páskahret, en hver veit?“ segir Guðrún Lárusdóttir, sem situr á bekk við Reykjavíkurtjörn ásamt Pan Thorarensen, eiginmanni sínum. 

Hvernig lágu leiðir ykkar saman? 

„Það var bara á götum borgarinnar,“ segir Pan. „Og tilviljanir,“ segir Guðrún. „Það gerist allt í miðborginni,“ bætir Pan við. 

Hvað heillaði í fari hvort annars? 

„Við erum sálufélagar, var það ekki eitthvað svoleiðis? Við réðum ekki við þetta. Við erum mjög lík innra með okkur, tilfinningalega. Það er alltaf gaman,“ segir Guðrún og Pan tekur undir. „Við erum bæði easy going, það er ekkert stress.“

„Við erum hjón, búin að vera í nokkur ár og saman í næstum því 20. Við erum búin að búa í miðbænum síðustu sex árin og viljum hvergi annars staðar vera. Það er bara þessi þorpsfílingur, maður bara hleypur á milli staða og fær allt sem maður þarf á að halda. Við erum sjálf með rekstur í miðbænum og erum að harka, eða ekki. Bara hafa gaman. En við erum ekkert að græða. En okkur finnst við bera samfélagslega ábyrgð, að það séu ekki bara túristar í miðbænum,“ segir Guðrún. 

Pan mænir út í vorkyrrðina á Tjörninni, þar til flugvél kemur inn til lendingar. Hann er alltaf að leita að hljóðum, hann starfar í tónlist og skapar hljóðheima. Guðrún sér meira um talið, að minnsta kosti þessa stundina. „Við erum búin að sjá um tónlistarhátíð í 15 ár, Extreme Chill, hún er jafngömul og barnið okkar. Við eigum eiginlega tvö börn, eða þrjú. Þetta er Nóra, sem kom upp í hendurnar á okkur fyrir þremur árum síðan,“ segir Guðrún og bendir á hundinn Nóru sem fylgist með fuglalífinu. „Hún kom í pössun, átti að vera í tvær vikur en hún er enn þá hjá okkur og mun ekki fara neitt. Hún er orðin partur af fjölskyldunni.“

„Þetta er ferðalag hjá okkur. Stundum eru öldur og stundum er lygnt. Við erum alltaf á einhverri siglingu. Það eru aldrei nein læti samt,“ segir Guðrún. Pan á lokaorðin: „Alltaf mikið í gangi. En aldrei stress.“