Í september síðastliðnum var hópur franskra nema í fornleifafræði við uppgröft og rannsóknir í útjaðri smábæjarins Eu í austurhluta Normandí í Frakklandi. Ákveðið var að ráðast í uppgröftinn vegna skriðufalla á þessum slóðum.

Franski fornleifafræðingurinn Guillaume Blondel, sem stjórnar vinnunni, sagði að hópurinn sem samanstendur af sjálfboðaliðum, nemum í fornleifafræði, væri í kapphlaupi við tímann „hér er mikil hætta á skriðuföllum en þegar hefur hluti svæðisins grafist undir aur og mold,“ sagði hann í viðtali við BBC.

Svæðið sem um ræðir er gamalt virkisþorp frá dögum Kelta og hefur áður verið rannsakað en Guillaume Blondel sagði að tiltölulega lítið væri vitað um þorpið. Síðan uppgröfturinn hófst hefur hópurinn fundið allmarga hluti sem taldir eru vera frá tímum Kelta, líklega um tvö þúsund ára gamlir. Einkum leirkrukkur og krúsir.

Guillaume Blondel sagði ekki óvenjulegt að finna gamla hluti og alþekkt væri að til dæmis smiðir skyldu eftir eitt og annað í húsum sem þeir væru að byggja, til dæmis verkfæri inni í veggjum. Hins vegar sé sjaldgæft að fornleifafræðingar skilji eftir eitthvað frá sjálfum sér „þeir ímynda sér að enginn komi á eftir þeim á þetta svæði, þeir hafi lokið verkefninu, við eigum örugglega eftir að finna marga fleiri muni,“ sagði Guillaume Blondel.

P.J. Féret

Eins og áður sagði er rannsóknin í Eu og nágrenni núna ekki sú fyrsta. Árið 1825 vann maður að nafni P.J. Féret að uppgrefti á þessum slóðum. Hann bjó í bænum Dieppe skammt sunnan við Eu og var áhugamaður um fornleifar, sögu og ýmislegt fleira. Hann hafði fengið leyfi til að rannsaka svæðið í Eu, það leyfi er að finna í skjalasafni yfirvalda. Hann var virtur meðal samborgara sinna og tók þátt í margs konar félagsstarfi.

 Flöskupósturinn   

Þegar orðið flöskupóstur er nefnt dettur sennilega flestum í hug flaska sem einhver hefur kastað í sjóinn og hefur síðan velkst um heimsins höf og loks rekið á land. Orðið hefur yfir sér hálfgerðan ævintýrablæ og til eru margar sögur af flöskupósti, sem í mörgum tilvikum hefur þvælst um langan veg, ef svo má að orði komast.

Komið fyrir í leirkrukkuKrukkan hafði verið grafin grunnt í jörðu.

Það sem J.P. Féret skrifaði árið 1825 og hópurinn hans Guillaume Blondel fann 199 árum síðar hafði ekki farið sjóleiðina. Miðinn, upprúllaður með spotta utan um, hafði verið settur í glas undan ilmsöltum en slík glös báru konur gjarna um hálsinn segir í umfjöllun BBC. Glasinu hafði verið komið fyrir í leirkrukku sem svo var grafin grunnt í jörðu. Ásamt glasinu voru í krukkunni tveir smápeningar. 

Á miðanum stóð „P.J. Féret, íbúi í Dieppe, félagi í margs konar félögum, vann hér að uppgrefti í janúar 1825. Hann mun halda áfram athugunum sínum á þessu stóra svæði sem þekkt er undir nafninu Cité de Limes“.

Trúðu vart eigin augum

Hópurinn sem vann að uppgreftinum var mjög spenntur þegar glasið með miðanum kom í ljós. Guillaume Blondel þorði ekki strax að rúlla miðanum sundur en eftir að hafa ráðfært sig við sérfræðinga var beðið í sólarhring. Eins og nefnt var hér framar voru engin stórtíðindi í flöskunni, utan auðvitað ártalsins.

Líklega elsti flöskupóstur sem fundist hefur

Nú verður miðinn sem P.J. Féret, eða einhver félagi hans, skrifaði á rannsakaður af sérfræðingum.

Sérfræðingar rannsaka miðannMiðinn var upprúllaður með spotta utan um í flösku eða glasi undan ilmsöltum eins og konur báru gjarna um hálsinn á þessum tíma.

Mynd: archaeology.org

Komi í ljós að miðinn sé frá 1825 er þetta elsti flöskupóstur sem vitað er um og fundist hefur. 21. janúar 2018 fundu tveir menn í Ástralíu flösku sem kastað hafði verið í sjóinn 12. júní 1886. Í flöskunni var miði og þar voru upplýsingar um staðarákvörðun skipsins, sem var þýskt, þegar flöskunni, sem var undan gini, var kastað fyrir borð. Vitað er að þýskir skipstjórar köstuðu þúsundum flöskuskeyta í hafið frá árinu 1864 og fram til ársins 1933 í því skyni að kanna hafstrauma.

Kynntust í gegnum flöskupóst

Til eru ótal sögur um flöskupóst. Ein sú skemmtilegasta segir frá 17 ára stúlku á Sikiley sem árið 1957 fann flösku með orðsendingu í. Með aðstoð prestsins á svæðinu, og orðabókar, tókst henni að fá botn í bréfið. Það hafði 19 ára sænskur kokkur á fragtskipi skrifað og kastað í sjóinn á Miðjarðarhafinu. „Huggulegur ungur maður leitar að laglegri ungri konu“ stóð í bréfinu. Hann hafði munað eftir að gefa upp heimilisfang sitt, hann bjó í Gautaborg. Stúlkan skrifaði kokkinum, sagðist reyndar ekki vera neitt sérlega lagleg, en það væri ótrúlegt að flaskan hefði ferðast svona langt til að lenda svo hjá mér.

Þetta endaði með áratuga hjónabandi í Svíþjóð.