Síðastliðna tvo áratugi hafa fantasíur og vísindaskáldskapur verið að ryðja sér til rúms í meginstraumi afþreyingar- og menningarefnis. Hver man ekki eftir deginum þegar það var ekki lengur lúðalegt að hafa áhuga á Tolkien eða Star Wars? Ég man reyndar ekki eftir þeim degi en þú skilur vonandi hvað ég á við. Oftar en einu sinni hef  ég dýft tánni í fantasíutjörnina og stundum rekist á fjársjóði. En ég finn mig knúna til að vara fólk við því þrátt fyrir einstaka góðar heimtur er þetta stórhættulegt athæfi. Leiðinlegar fantasíur eru næstum því jafn slæmar og að hlusta á fullan vin þinn tala um kvikmyndahandrit sem þú veist að mun aldrei verða að veruleika af því að hann langar bara að þylja upp sniðugu hugmyndirnar sínar en nennir ekki að skrifa neitt af því að sagan er sjúklega ruglingsleg og skrif krefjast meiri sjálfsaga en þessi náungi er fær um.

Til að lengja formálann enn fremur ætla ég að útskýra hvernig endaði með því að ég horfði á einn þátt af fantasíuseríunni Shadow and Bone. Litli gotharinn í mér ræður stundum för þegar ég valhoppa um Netflix með fjarstýringunni minni og hann laðast að ákveðinni fagurfræði: Svartur reykur í grafíkinni, gamaldags stafagerð og dulúð og áður en ég næ að segja: „Hættið að segja að Robert Smith eldist illa!“ er ég búin að ýta á play. Þannig gerðist þetta, þannig horfði ég á fyrsta þáttinn í fyrstu seríu af þáttum sem eru alls ekki minn tebolli eða drekablóðskaleikur.

Sögusviðið er heimur þar sem allt er í volli. Þó að mörg þeirra séu étin af skrímslum í fyrsta þætti, er samt of mikið af fríðum unglingum í leikarahópnum og þar sem þetta er ekki Wednesday eða Bridgerton þá hef ég engan tíma fyrir þau. Ég gæti alveg eins farið að halda með fótboltaliði.

Fríðir unglingar eru svindlarar því það er ósanngjarnt að sumt fólk fái bara að sleppa við þá auðmýkjandi reynslu að vera ljótur unglingur. Þetta getur ekki verið hollt og Landlæknisembættið mætti endilega skipta sér af þessu vandamáli. Söguþráður þáttanna stefnir líka í að verða of flókinn og eftir þennan kalda svifryksvetur er ekki hægt að leggja það á sig nema fyrir útvaldar þáttaraðir. Ég ætla ekki að spreða því litla sem ég á eftir af einbeitingu í þetta og allir heimsins hattar, korselet, sót og munaðarleysingja upprunasögur munu ekki fá mig til að horfa á þátt tvö. Shadow and Bone fá hærri einkunn en Wednesday á Rotten Tomatoes en ég þarf eitthvað meira en álit annarra til að halda áfram að glápa.

Ég er opin fyrir ýmsu en mun seint teljast alæta á afþreyingu eða menningu. Til dæmis þyrfti að múta mér með poka af trompbitum ef einhver vildi draga mig á óperu. En ef einhverjum dytti í hug að ráða mig til að horfa á tvær seríur af Shadow and Bone þyrfti sú manneskja að bjóðast til að borga námslánin mín að fullu, lána mér sumarbústaðinn sinn og gefa mér 285 gramma poka af trompbitum.