Við höldum beint af vígstöðvunum á Buena Vista. Þetta er varla óalgengt hér í höfuðstaðnum. Í Dnipro reyndi ég að fara með Harri út að skemmta sér eftir að við snerum aftur frá Donbass en tókst illa upp. Í barröðinni fór hann að svitna, ekki sökum hitans heldur óþæginda í þvögunni og leið áberandi illa. Undanfarna sex mánuði hefur hann keyrt upp og niður víglínuna. Á vígstöðvunum er allt skýrt, hver er vinur, hver er óvinur, hvað þarf að gera til að komast af. Í borgunum er fólkið flóknara. Það að skemmta sér er flóknara. Satt að segja hef ég aldrei fyllilega náð tökum á því sjálfur. 

Skemmtistaðirnir fylgja sínum eigin lögmálum sem erfitt getur verið að skilja en þegar keyrt er í gegnum Donbass getur allt gerst. Eitt sinn tók Harri vitlausa beygju og sá skuggamyndina af rússneskum skriðdreka nálgast. Í annað sinn varð hann vitni að bílslysi þar …