Trump er skaðvaldur, stökkbreytt æxli í stjórnmálalífi Bandaríkjanna og um leið þorra heimsbyggðarinnar sökum áhrifavalds þeirra á kjör og hagsmuni annarra þjóða. Yfirgangsseggur sem kærir sig kollóttan um leikreglur lýðræðisins, óvinur málfrelsis og gagnrýninnar fjölmiðlunar, stækur rasisti, ófyrirleitinn mannréttindabrjótur, grímulaus kvenhatari, háskalega óupplýstur og vílar ekki fyrir sér að ljúga blákalt að trúgjörnum kjósendum sínum til að ná fram myrkum og vafasömum markmiðum. Stjórnunarstíll hans einkennist af ofríki, fautaskap og mannfyrirlitningu. Menn hafa títt og réttilega kallað hann lýðskrumara en þá skilgreindi bandaríski blaðamaðurinn og háðfuglinn H. L. Mencken svo: „Lýðskrumari er manneskja sem predikar kennisetningar sem hún veit að eru ósannar yfir mönnum sem hún veit að eru fávitar.” 

Kúganir, hótanir og ofgnótt af skandölum

Donald Trump stærir sig af skánandi atvinnulífi og minna atvinnuleysi fyrir Covid-19, og sumir vilja telja honum það til tekna í meðvirkni sinni með þeim sem öskra hæst. En þau batamerki á efnahagslífinu voru mörg hver knúin fram með kúgunum og hótunum við bandarísk fyrirtæki og fjandskap í tollamálum við aðrar þjóðir, jafnvel nána bandamenn á borð við hlynsírópsríkið Kanada.

„Í einræðisríkjum haga týrantar sér nefnilega með samskonar hætti; ríghalda í völdin með kjafti og klóm þó að höllin sé skíðlogandi“

Hagvöxtur er að auki ekki nema takmarkaður mælikvarði á árangur ríkisstjórnar og að flestu öðru leyti fær stjórnartíð Trump dúndrandi falleinkunn með öllum sínum átakanlegu skandölum – auk þess sem ekki má gleyma að fjölmargir einræðisherrar í mannkynssögunni hafa útrýmt atvinnuleysi og aukið framleiðni með forkastanlegum aðferðum sem hafa dugað skammt til lengri tíma.

Dauðakippir sem engu eira

Kapphlaupið um Hvíta húsið er hnífjafnt og maður óttast það versta, sem er auðvitað fjögur ár í viðbót af heimsku, hroka og hryllingi Trumps og skósveina hans. Það slær út um mann köldum svita við þá skuggalegu framtíðarsýn. Martraðarkennt, óhugsandi. Of snemmt er að spyrja að leikslokum en skrækar ásakanir Trumps um kosningasvindl og hrottalegar kröfur og  hótanir um endurtalningar og dómstóla gefa þó veika vonarglætu um að hans skapadægur sé upp runnið.  Í einræðisríkjum haga týrantar sér nefnilega með samskonar hætti; ríghalda í völdin með kjafti og klóm þó að höllin sé skíðlogandi. Það er í senn skelfilegt og heillandi að fylgjast með fjörbrotum deyjandi valds, hvernig allt er lagt í sölurnar í örvæntingu og heift til að viðhalda völdunum og engu skiptir hverjir eða hvað skaðast í dauðakippunum.

Það er sannarlega óskandi að ærsladraugurinn Trump verði kveðinn niður á næstu dögum; þá telst drepsóttarárið 2020 ekki alslæmt þegar upp er staðið.