Máli Atla Jasonarsonar, sem lýsti því að hann hefði orðið fyrir ofbeldi af hálfu lögreglumanns algjörlega að ástæðulausu, hefur verið vísað til héraðssaksóknara til meðferðar. Nefnd um eftirlit með lögreglu tók ákvörðun þar um 24. janúar síðastliðinn.  Þá voru liðnir 198 dagar frá því að Atli sendi nefndinni kvörtun sína og 149 dagar frá því nefndin hafði fengið til sín öll gögn í málinu. Ekki var kveikt á myndbandsupptöku inni í lögreglubílnum sem Atli var færður í.

Atli lýsti því í viðtali í Stundinni 8. janúar síðastliðinn hverni hann hefði í júlí á síðasta ári komið að konu sem lá meðvitundarlaus í Austurstræti. Hann hafi þá hringt á Neyðarlínuna sem hafi brugðist við með því að senda lögreglu á staðinn. Atli hafi rætt við tvo lögregluþjóna þegar þeir komu á staðinn, í mestu rólegheitum að því er hann taldi, en þá hafi komið að þriðji lögreglumaðurinn sem hafi ýtt við honum, sagt hann vera að trufla störf lögreglunnar og skipað honum að segja til nafns. Þegar Atli hafi neitað að gefa upp nafn, sem hann segir að hafi verið mistök sem rekja megi til þess hversu gáttaður hann hafi verið á framkomunni, hafi hann verið handtekinn, handjárnaður og honum ýtt inn í lögreglubíl.

Segist hafa verið laminn í andlitið

Atli lýsti því að óþægilegt hafi verið að sitja með hendur handjárnaðar bak við bak og því hafi hann hallað sér eilítið til hliðar í bílnum. „Það voru einhver heimskulegustu mistök ævi minnar. Andartaki síðar fékk ég olnboga lögreglumannsins í andlitið. Hann öskraði á mig að ég skyldi ekki reyna að flýja og að ég skyldi horfa út um gluggann. Viðbrögð mín við þessu voru einnig afar heimskuleg, því ég horfði ekki út um réttan glugga, ég horfði út um gluggan hans meginn. Aftur fékk ég olnboga í andlitið — í þetta skiptið fastar en áður og lögreglumaðurinn lagðist ofan á mig með tilheyrandi öskrum. Ef ég á að reyna að skýra hvað gerðist hlýtur hann að hafa haldið að ég væri að ögra honum en það var ég alls ekki að gera. Ég verð að viðurkenna að ég man ekki nákvæmlega hvað það var sem hann sagði en það tengdist því eitthvað að ég skyldi hlýða honum. Meðan á þessu stóð heyrðist ekkert í lögregluþjóninum sem ók bílnum,“ sagði Atli í fyrrnefndu viðtali.

„Það er fáránlegt að manni sé gert að bíða svona lengi“

Atli var færður í fangaklefa við komuna upp á lögreglustöð þar sem hann beið í um það bil tíu mínútur þar til hann var færður til skýrslutöku. Að henni lokinni hafi honum verið sleppt. Hann hafi farið og fengið áverkavottorð daginn eftir og síðan lagt fram kvörtun 11. júlí vegna framkomunnar. Í samtali við Stundina 8. janúar síðastliðinn velti Atli því fyrir sér hvernig á því stæði að hann hefði engin svör fengið við kvörtun sinni allan þennan tíma. „Með hverjum deginum sem líður þykir mér þetta fáránlegra. Mér hefur liðið verr og verr yfir þessu og þetta er að angra mig. Þetta er tvennt, annars vegar að hafa verið laminn af lögreglunni og hins vegar að fá engin svör. Er þetta í lagi? Má þetta kannski bara? Má lögreglan kannski bara gera fólki upp sakir og lemja það síðan inni í lögreglubíl?“

Furðulegt að myndbandsupptaka sé ekki sjálfvirk

Atli segir að niðustaðan hafi komið honum ánægjulega á óvart. „Allir sem ég hafði talað við höfðu sagt við mig að búast ekki við neinu frá nefndinni. Þess vegna fór þetta fram úr mínum vonum. Ég get ekki kvartað undan samskiptum mínum við nefndina en tímalengdin á afgreiðslu málsins er auðvitað fáránleg. Það er fáránlegt að manni sé gert að bíða svona lengi. Það er áhugavert að velta fyrir sér að eftir að hafa beðið í hálft ár líður bara hálfur mánuður frá því ég ræði við fjölmiðla um málið og þar til loksins niðurstaða fæst.“ Í reglum um störf nefndarinnar segir að hún skuli að jafnaði ljúka afgreiðslu mála á innan við mánuði. 

„Það veitir manni ekki mikla öryggistilfinningu að ekki sé verið að taka allt upp“

Í ákvörðun nefndar um eftirlit lögreglu kemur fram að nefndin hafi farið yfir fyrirliggjandi gögn í málinu, lögregluskýrslur og upptökur. Nefndin býr ekki yfir myndbandsupptökum sem varpað gætu frekari ljósi á málsatvik eins og þeim er lýst í erindi Atla,“ segir í ákvörðuninni. Í gær birti Atli eftirfarandi tvít: „Ég fékk þær upplýsingar í morgun, á fundi á lögreglustöðinni, að það kæmi fyrir að lögregluþjónar gleymdu að kveikja á myndbandsupptöku við handtöku. Mikið er nú heppilegt að vera gleyminn, þegar maður ætlar að beita ofbeldi, ekki satt?“

Í samtali við Stundina fyrr í dag segir Atli að hann vilji ekki fullyrða að lögregluþjónarnir hafi sleppt því að kveikja á vélinni viljandi. „Ég myndi ekki þora að fullyrða það en hins vegar finnst mér furðulegt að kerfið sé ekki þannig að það kvikni sjálfkrafa á myndavélum í þessum aðstæðum. Það veitir manni ekki mikla öryggistilfinningu að ekki sé verið að taka allt upp.“