Leitin að lífi á öðrum hnöttum hefur tekið nýja stefnu. Athygli vísindamanna hefur í bili beinst frá því að hlusta eftir merkjum frá vitsmunalífi á fjarlægum sólkerfum eða greina litróf frá fjarlægum plánetum. Meira að segja tunglið Evrópa við Júpíter, þar sem líf er talið hugsanlegt undir íshellu, fellur um sinn í skuggann af meðalstóru tungli við Satúrnus þar sem öll helstu byggingarefni lífsins virðast nú vera til staðar.
Tunglið heitir Enceladus og er sjötta stærsta tunglið við Satúrnus. Gasrisinn sá er kunnastur fyrir sína tilkomumiklu hringa og Enceladus er einmitt á sveimi í útjaðri næstysta hringsins. Hann er sautjánda stærsta tungl sólkerfisins en ekki nema rétt rúmir 500 kílómetrar í þvermál.
„Ísgígar“ þeyta efni út í geiminn
Yfirborðið er þakið ís en þótt þar ríki fimbulfrost sem svarar 190 gráðum á Celcius, þá er ljóst að í iðrum tunglsins eru öflug jarðfræðileg öfl að verki. Landrek á sér greinilega stað og hefur mótað íshelluna í allskonar tilkomumikið landslag.
Og nálægt suðurpól Enceladusar er dularfullt svæði sem virðist næstum „nýtt“ á jarðfræðilegan mælikvarða. Þar eru til dæmis nærri engar gígar eftir loftsteina sem annars má víða sjá á ísnum. Helst er talið að fyrir aðeins 500.000 árum eða svo hafi átt sér þar stað mikil jarðfræðileg umbylting sem hafi gerbreytt landslaginu.
Miklir „ísgígar“ þeyta í sífellu gríðarlegum ís út í loftið á þeim sóðum og þó meirihluti íssins lendi aftur á tunglinu sem snjór, þá sleppur nægilegt magn burt til þess að nú er talið að sá hringur Satúrnusar þar sem Enceladus heldur sig sé meira og minna myndaður úr ísnum frá þessum gígum.
Cassini-Huygens leiðangurinn
Árið 2017 lauk geimfarið Cassini-Huygens 13 ára langri rannsókn sinni á Satúrnusi og tunglum gasrisans. Geimfarinu var þá steypt niður á gasrisann sjálfan og eyddist þar. Það skildi hins vegar sig gríðarlegt magn gagna sem vísindamenn hafa síðan verið að vinna úr og fyrir fáeinum dögum kynntu menn niðurstöðu úr efnagreiningu frá geimfarinu.
Cassini-Huygens hafði meðal annars flogið nokkrum sinnum gegnum „gosmökkinn“ sem stendur upp frá ísgígum Enceladusar og nú er seint og um síðir komið á daginn að þar er að finna fosföt í miklum mæli.
Fosföt eru efnasambönd sem innihalda frumefnið forfór og þetta er mikilvægt vegna þess að fosfór er sjötta frumefnið sem vísindamenn telja að séu skilyrði þess að líf verði til og þróist.
Hin efnið fimm eru kolefni, vetni, köfnunarefni, súrefni og brennisteinn (sulfur).
Öll efni til staðar
Undir íshellu Enceladusar er mikið haf sem kann að vera mun hlýrra en yfirborð tunglsins vegna þess að kjarninn er bersýnilega sjóðheitur enn. Og í þessu hafi höfðu vísindamenn þegar talið sig hafa þefað uppi merki um öll efnin fimm — og nú hefur forfór sem sé bæst við.
Og það í svo miklu magni að vísindamenn sjá í rauninni ekkert því til fyrirstöðu að líf kunni að hafa orðið til í hafdjúpum Enceladusar, ekki síst vegna þess hver virkt tunglið er jarðfræðilega. Einhvers konar hverir á hafsbotni gætu mögulega hafa orðið gróðrarstía lífs, eins og sumir telja raunar að hafi gerst á Jörðinni.
Dr. Frank Postberg, einn þeirra sem stýrðu rannsókninni, segir ljóst að skilyrði til lífs séu öll fyrir hendi á Enceladusi. „Við vitum ekki hvort þarna er líf,“ sagði hann í viðtali við The New York Times. „En það er sannarlega þess virði að gá að því.“
Erum við öll frá Enceladusi?
Hætt er við að þrátt fyrir mikilvægi hinna nýju niðurstaðna muni enn líða einhverjir áratugir þangað til unnt verður að senda geimfar til Enceladusar til að útkljá málið.
Bill Nye vísindafréttamaður CNN getur hins vegar varla beðið.
Og hann varpaði meira að segja fram þeirri kenningu — auðvitað meira í gamni en alvöru á þessu stigi — að það væri ekki útilokað að lífið í mjög frumstæðri mynd hefði borist til Jarðar með geimsteinum úr ís sem þeyst hefðu frá gígum Enceladusi fyrir milljörðum ára ...
Athugasemdir