Þessi grein birtist fyrir meira en 2 árum.

„Merkilegt að ég sé hérna enn þá“

Ragn­ar Heið­ar Harð­ar­son hef­ur haft að­set­ur á Rak­ara­stofu Ragn­ars og Harð­ar síð­an hann fædd­ist ár­ið 1958. Hon­um finnst ansi merki­legt að hann standi þar enn, sér­stak­lega þar sem hann ætl­aði að verða húsa­mál­ari en ekki rak­ari.

Vorið er á leiðinni, eða, það eru allir að tala um að vorið sé á leiðinni en það er það ekkert. Ég læt ekki plata mig. Það er eiginlega það sem er mér efst í huga, það eru allir að segja mér að vorið sé komið en ég segi þeim þá að það sé það ekki. Það er meiri fuglasöngur en vanalega en það er síðvetrarmerki, um að veturinn sé byrjaður að gefa eftir. 

Ég á þessa rakarastofu og hef verið hérna svolítið lengi. Það merkilegasta sem hefur komið fyrir í þessu húsi er að ég sé hérna enn þá. Það er nógu merkilegt. Ég hef verið hérna síðan ég fæddist. Mér er sagt að það hafi gerst árið 1958. Foreldrar mínir voru búnir að vera með rakarastofuna í eitt ár þegar ég fæddist og við bjuggum hér. Ég ólst hérna upp. 

Það lá ekki alltaf fyrir að ég yrði rakari. Ég var næstum því orðinn málari, húsamálari, ég vann við það sem unglingur nokkur sumur en svo stakk málarameistarinn af til Svíþjóðar og ég sat uppi með að vera hérna áfram. 

Það hefur alls konar komið upp á hérna á stofunni. Ég hef rekið menn út hérna, hent þeim út fyrir að rífa kjaft á meðan ég var að raka þá. En annars gengur þetta allt vel. Þegar pabbi byrjaði hérna var þetta fimmta rakarastofan á Vesturgötu og eru tvær enn þá. Menn þurfa að láta klippa sig og við höfum verið heppnir með það að menn koma aftur og aftur. 

Sá atburður sem breytti lífi mínu var þegar dóttir mín fyrsta fæddist, þá gjörbreyttist lífið. Allt í einu var maður kominn með ábyrgð og það var gaman. Ég mátti reyndar ekkert vera að því að eignast barnið en það kom samt. Hún fæddist á Þorláksmessumorgni og ég fór strax að raka. 

Kjósa
12
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Athugasemdir

Skráðu þig inn til að skrifa athugasemd eða kjósa.
Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir. Hægt er að láta vita af athugasemdum með því að smella á Tilkynna.
Tengdar greinar

Fólkið í borginni

Mest lesið

Einn á skútunni í 312 daga: „Ég er minn eigin herra“
4
Viðtal

Einn á skút­unni í 312 daga: „Ég er minn eig­in herra“

„Ég er nú meira fífl­ið, hvað er ég eig­in­lega að gera hér?“ hugs­aði sir Robin Knox Johnst­on með sér þeg­ar hann var að sigla und­an strönd­um Ástr­al­íu og heyrði tón­list­ina óma frá landi. Sú hugs­un varði ekki lengi og hann hefði aldrei vilj­að sleppa þeirri reynslu að sigla einn um­hverf­is jörð­ina. Nú hvet­ur hann aðra til að láta drauma sína ræt­ast, áð­ur en það verð­ur of seint.

Mest lesið

Mest lesið í vikunni

Mest lesið í mánuðinum

Hann var búinn að öskra á hjálp
3
Viðtal

Hann var bú­inn að öskra á hjálp

Hjalti Snær Árna­son hvarf laug­ar­dag­inn 22. mars. For­eldr­ar hans lásu fyrst um það í frétt­um að hans væri leit­að í sjón­um, fyr­ir það héldu þau að hann væri bara í göngu­túr. En hann hafði lið­ið sál­ar­kval­ir, það vissu þau. Móð­ir Hjalta, Gerð­ur Ósk Hjalta­dótt­ir, lýs­ir því hvernig ein­hverf­ur son­ur henn­ar gekk á veggi allt sitt líf, og hvernig hann veikt­ist svo mik­ið and­lega að þau voru byrj­uð að syrgja hann löngu áð­ur en hann var dá­inn.

Mest lesið í mánuðinum

Nýtt efni

Mest lesið undanfarið ár