Hin villimannlega innrás Rússa á Úkraínu hefur fært okkur heim sanninn um að heimsmyndin er viðkvæmari en við héldum, og vondir kallar geta enn skemmt hræðilega mikið í kringum sig.
Eðlilegt viðbragð fyrir smáþjóð eins og Íslendinga er að bindast betri og nánari samtökum við þær þjóðir þar sem lýðræði og mannréttindi eru enn í heiðri höfð.
Augljós kostur blasir við:
Ganga í Evrópusambandið.
Það samband hefur vitaskuld ýmsa galla, eins og öll mannanna verk, en eru þó einhver geðfelldustu og gagnlegustu alþjóðasamtök sem klambrað hefur verið saman í sögunni.
Þannig er það nú bara.
Gallar varla sjáanlegir
Við Íslendingar hefðum fyrir löngu átt að ganga í Evrópusambandið, enda væri hægt að skrifa langan lista um hvernig það hefði komið okkur að gagni gegnum tíðina – undanfarin 30 ár eða svo – en gallar sem við hefðum þurft að þola sem félagar í þessum klúbb þessa áratugi, þeir eru eiginlega bara varla nokkrir sjáanlegir.
Þannig er það núna bara.
Í hvert sinn sem einhver áföll dynja yfir, þá blasir við að aðild að ESB hefði gagnast við að takast á við þau.
Aðild að ESB alltaf til bóta
Núna er svo augljóst að í þeim óvissa heimi sem blasir við næstu ár, þá væri til bóta fyrir okkur að ganga sem fyrst í sambandið. EES-samningurinn dugir ekki endalaust, þótt hann hafi orðið okkur að mjög margvíslegu gagni.
En hvað gerist?
Strax og raddir um að nú sé lag til að hefja nýtt aðildarferli, þá stekkur fram Sjálfstæðisflokkurinn og skellir í lás.
Um þetta má ekki ræða! Bara alls ekki! Og Bjarni Benediktsson, sem verður æ yfirlætislegri og óviðkunnanlegri stjórnmálamaður með hverju árinu, hann beinlínis hæðist að Loga Einarssyni fyrir að vilja ræða þetta mál eins og nú er komið.
Sjálfstæðisflokkurinn, stærsti stjórnmálaflokkur landsins, hefur sem sagt ákveðið og sett fram með þjósti að við gerbreyttar aðstæður í Evrópu bara megi ekki ræða mál eins og aðild okkar að samtökum lýðræðislegra Evrópuríkja.
Peningaskápur sægreifanna
Hvers konar stjórnmálaflokkur er Sjálfstæðisflokkurinn orðinn?
Er hann orðinn gamall peningaskápur sægreifanna og ekkert annað – þar sem hagsmunamál þjóðarinnar eru læst inni ef þau passa ekki sægreifunum?
Sjálfstæðisflokurinn hefur margt á samviskunni síðustu árin. Hann neitar að ræða gjaldmiðilsmál. Hann neitar að taka mark á þjóðaratkvæðagreiðslu um sjálfa stjórnarskrá Íslands. Hann liggur eins og mara yfir réttarfari og dómskerfi til að ekki verði á nokkurn hátt vegið nærri hagsmunum sægreifanna á þeim sviðum.
Allt þetta höfum við látið yfir okkur ganga. Enn nýtur flokkurinn stuðnings nærri fjórðungs kjósenda. Enn ganga flokksmenn annarra flokka í félagsskap við hann og marsera í takt.
VG klappar saman lófunum
En við aðstæður eins og þær sem nú eru uppi hljótum við að sjá að þetta gengur ekki. Þegar sjálfsagt er að ræða kosti Íslands við nýjar aðstæður, þá bregst Sjálfstæðisflokkurinn við með því að banna umræður um þetta.
Og VG klappar saman lófunum.
Verðum við ekki að stoppa þennan flokk og skera áhrif hans niður við nögl?
Við verðum að minnsta kosti að fá að ræða hagsmunamál okkar þótt sægreifarnir sem ráða og halda úti Sjálfstæðisflokknum vilji það ekki.
Landið heitir enn þá lýðveldið Ísland, ekki lénsveldið Samherji.
Hvenær ætlum við að koma auga á að við verðum að losa okkur við þessa möru á samfélaginu?
islendinga hann. Samfylking, VG. Viðreisn, og Framsóknarflokkurinn, ásamt Pirötum, eru einnig stjórnmálaflokkar sem eru útataðir í spillingu.