Ég var þeirrar skoðunar að Katrín Jakobsdóttir hefði gert mestu pólitísku mistök lífsins þegar hún myndaði stjórn með Sjálfstæðisflokknum 2017 og þarf ekki orðlengja það.
En nú sýnist mér að mistök Katrínar í lok síðasta árs, þegar hún framlengdi stjórn sína með Sjálfstæðisflokknum, hafi verið jafnvel enn meiri.
Árið 2017 myndaði Katrín nefnilega stjórnina úr sterkri stöðu mikilla persónuvinsælda hennar sjálfrar sem höfðu skilað VG heilmiklu fylgi.
Sjálfstæðisflokkurinn var aftur á móti í úlfakreppu eftir stöðug hneykslismál sem ekki síst hverfðust um Bjarna sjálfan, vafninga hans og fjölskyldu, og blákaldar lygar.
Ef Katrín hefði ekki gefið Bjarna kost á að komast í ríkisstjórn hefði pólitísku lífi hans alveg áreiðanlega verið lokið og Sjálfstæðisflokkurinn hefði sennilega verið settur til hliðar í íslenskri pólitísk um alllangt skeið.
Allt þetta vissi Bjarni og var Katrínu því þakklátur.
Sér í lagi vegna þess að hún þurfti alls ekki að gera þetta.
Sjálfstæðisflokkurinn hegðaði sér nú fremur kurteislega um skeið og Bjarni sat lengi á strák sínum, þótt mörgum óbreyttum Sjálfstæðismönnum sviði sárt að sitja á hinum óæðra bekk í ríkisstjórninni meðan Katrín baðaði sig í sviðsljósinu.
En eftir síðustu kosningar og fylgishrun VG (já, það var fylgishrun og ekkert annað), þá var staðan önnur.
Nú var það Katrín sem mátti vera Bjarna þakklát fyrir að leyfa henni að halda áfram sem forsætisráðherra í von um að vinsældir hennar og sviðsljós viðhéldust nógu lengi til að hún kæmist á endanum í heila höfn á Bessastöðum.
Katrín fórnaði miklu.
Hún fórnaði hugsjónum hinna óbreyttu í VG, þeirra sem áttu eitthvað þvíumlíkt eftir að lokinni fjögurra ára stjórnartíð með Bjarna.
Hún fórnaði Svandísi Svavarsdóttur sem stóð sannarlega í ströngu á síðasta kjörtímabili en var nú parkerað í Kjöt- og fiskráðuneytinu þar sem hlutverk hennar næstu fjögur ár verður að skrifa undir reglugerðir frá sægreifunum og Bændasamtökunum.
Frekar trist hlutskipti á dögum Verbúðarinnar.
Og Katrín fórnaði Guðmundi Inga sem kom eins og ferskur gustur inn í umhverfismálin 2017 en var nú sópað út formálalaust og situr nú í velferðarráðuneytinu og veit ekki einu sinni sjálfur hvað hann er að gera þar.
Og það sem dramatískast er:
Katrín fórnaði líka sjálfri sér.
Hún er gufuð upp, VG er gufað upp, en Bjarni fer mikinn og gríðarlegur sláttur á honum.
Illt reynist VG að treysta á þakklæti Sjálfstæðisflokksins, enda veit VG nú að Bjarni mun ekki hika við að kasta flokknum á haugana við fyrsta tækifæri bjóðist honum forsætisráðherrastóllinn á góðum kjörum.
Forsætisráðherrastóllinn mun verða Bjarna óþægilegur. Sitt af hverju mun verða rifjað upp sem legið hefur í láginni. Fortíðin eltir mann alltaf, enginn losnar við hana.
Enn virðist hann þjást af þeirri höfnun sem hann varð fyrir ungur að aldri þegar félagar hans höfnuðu honum í Alþýðubandalaginu. Þá strax var hann viss um að þekkja stóra sannleikann.
Eg var reyndar þeirrar skoðunar einnig að Katrín Jakobsdóttir hefði gert mistök þegar hún myndaði stjórn með gömlu valdaflokkunum. Fljótlega virtist hún ætla að fara um sömu glapstigu og Samfylkingin forðum með Ingibjörgu Sólrúnu í broddi fylkingar eftir kossinn fræga.
Þá hafði vinstra fólk raunverulega möguleika á myndun ríkisstjórnar án Sjálfstæðsiflokks. Rétt eins og forðum, þegar Alþýðuflokkur kaus undir forystu Jóns Baldvins að taka Davíð Oddsson fram yfir samstarf á vinstri vængnum er var möguleiki og hefði bjargað þjóðarsáttinni.
Ég hef það einnig frá fyrstu hendi að Samfylkingunni var boðið að vera með í ríkisstjórnarmynduninni 2017 og þannig hefðu vinstrimenn haft meirihluta við ríkisstjórnarborðið.
Gengið var á eftir Loga í nokkra daga en hann hafnaði þátttöku Samfylkingar-innar. Enda tapaði sá flokkur strax fylgi væntanlega fyrir að hlaupa sífellt undan ábyrgð.
Raunveruleikinn er einfaldlega sá, að kjósendur velja gömlu valda flokkana til að mynda mikinn meirihluta á Alþingi og það nánast öll lýðveldisárin.
Sú staðreynd hefur orðið til þess að þingið hefur ekki öll þessi 77 ár geta gengið framhjá þessum flokki. Þessa staðreynd ætti Illugi að þekkja, þessi greindi piltur.
En ESB konan forðum kaus að fara hægri leiðina enda sjálf á þeirri línu í viðhorfum. Staða VG og Katrínar 2017 var allt önnur, niðurstaða þeirra kosninga var að ekki var hægt að mynda starfhæfa stjórn án stóra flokksins.
Að mynda stjórn með ESB-flokkunum var ófær og var ekki á vetur setjandi. Síðan kæmi valdaflokkurinn strax á næsta kjörtímabili á eftir og færði allt til fyrri vegar. Jafnvel enn lengra nær miðöldum.
Það er fréttamönnum að kenna. Vilmundur heitinn Gylfason lét stjórnmálamenn ekki komast upp með svona. Einu sinni sagði hann í viðtali "...þetta var ekkert svar; svaraðu spurningunni: Já eða nei!
https://www.dv.is/frettir/2022/01/19/vigfus-segir-vg-senda-folkinu-sinu-ryting-bakid-thad-var-verid-ad-ljuga-svikja-og-pretta-saklausa-folkid/
"Gengi er valt, þá fé er falt
– fagna skalt í hljóði. –
Hitt kom alltaf hundraðfalt
sem hjartað galt úr sjóði." 9?