Hundruð þúsunda deyja árlega vegna hnattrænnar hlýnunar, næstum öll í þróunarlöndum. Þau lönd sem verst verða úti valda nær engum útblæstri gróðurhúsalofttegunda sjálf. Verði losun ekki minnkuð strax og hafist handa við kolefnisbindingu í stórum stíl er mikil hætta á mun alvarlegri afleiðingum. Þetta eru niðurstöður margra áratuga rannsókna sem hafa legið fyrir í minnst fimm ár. Þrátt fyrir það hefur kolefnislosun aldrei verið meiri og sjaldan vaxið hraðar. Losun Íslendinga er með þeirri mestu í heimi, en hún á sér að miklu leyti stað við framleiðslu neysluvarnings erlendis.
Að einhverju leyti má skrifa síaukna losun á hrapallega misheppnaða ráðstefnu í Kaupmannahöfn 2009, þegar samþykkja átti arftaka Kyoto-bókunarinnar. Þar viðurkenndu ráðstefnugestir að halda þyrfti hlýnun jarðar innan 2°C, miðað við upphaf iðnbyltingar, og að draga þyrfti verulega úr losun gróðurhúsalofttegunda. Þrátt fyrir það voru engar bindandi ákvarðanir teknar og engin langtímamarkmið sett.
Athugasemdir