Þessi grein birtist upphaflega í Stundinni fyrir meira en 8 árum.

Fimm manna fjölskylda ætlar engu að henda

Hjón­in Guð­rún Ás­dís Stur­laugs­dótt­ir og Tjörvi Ósk­ars­son hafa dreg­ið veru­lega úr allri sóun á und­an­förn­um ár­um. Ný­lega tóku þau ákvörð­un um að stefna að því að lít­ið sem ekk­ert rusl fari út af heim­il­inu sem ekki má end­ur­vinna. Dæt­urn­ar þrjár eru spennt­ar fyr­ir áskor­un­inni og taka virk­an þátt í verk­efn­inu.

Fimm manna fjölskylda ætlar engu að henda
Leggja sitt að mörkum Tjörvi og Guðrún og dæturnar þrjár, Freyja, Steinunn og Vaka, vilja gera allt sem í þeirra valdi stendur til að stuðla að umhverfisvernd. Mynd: Úr einkasafni

Það má segja að við höfum tekið fyrsta skrefið í átt að þessum lífsstíl fyrir tveimur árum, þegar við eignuðumst yngstu dóttur okkar og tókum ákvörðun um að nota taubleiur fyrir hana. Þegar við vorum byrjuð að nota taubleiur var augljóslega næsta skref að hætta að nota blautþurrkur. Svona vatt þetta upp á sig,“ segir Guðrún Ásdís Sturlaugsdóttir, þriggja dætra móðir á Höfn í Hornafirði, sem hefur, ásamt eiginmanni sínum, Tjörva Óskarssyni, tekið ákvörðun um að færa sig nær svokölluðum ruslfríum lífsstíl (e. Zero Waste Lifestyle).

Á þeim tíma þegar sú yngsta fæddist bjó fjölskyldan í bænum Terrassa á Spáni. Þar eru flokkunarmál komin talsvert lengra á veg en víðast hvar á Íslandi. „Þar vöndumst við á að flokka allt rusl og héldum því áfram að mestu leyti þegar við komum aftur heim. Áður en við fluttum út gáfum við líka allt dótið okkar. Ég gleymi því ekki hvað það var frelsandi tilfinning, að eiga ekki allt þetta dót og vera engu háður nema fjölskyldunni. Á Spáni tókum við líka ákvörðun um að kaupa sem allra minnst af öllum hlutum. Þar er hefð fyrir því að fólk skilji heil húsgögn sem það er hætt að nota eftir úti á götu á ákveðnum dögum og við nýttum okkur það. Við reyndum líka að nýta allt sem féll til. Þannig að það má segja að við höfum lengi verið að taka skref í átt að ruslfríum lífsstíl, án þess að pæla mikið í því sem endanlegu markmiði.“

Kjósa
0
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Athugasemdir

Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir.

Mest lesið

Átröskun á jólunum: „Ég borðaði mandarínu á aðfangadag“
2
Viðtal

Átrösk­un á jól­un­um: „Ég borð­aði manda­rínu á að­fanga­dag“

„Þetta er sjúk­dóm­ur sem fer ekki í jóla­frí,“ seg­ir El­ín Ósk Arn­ars­dótt­ir, sem hef­ur glímt við átrösk­un í þrett­án ár. Hún seg­ir jóla­há­tíð­ina einn erf­ið­asta tíma árs­ins fyr­ir fólk með sjúk­dóm­inn þar sem mat­ur spil­ar stórt hlut­verk og úr­ræð­um fækk­ar fyr­ir sjúk­linga. El­ín er nú á bata­vegi og hvet­ur fólk til að tala hlut­laust um mat og sleppa því að refsa sér.
Leitin að upprunanum
4
GagnrýniSilfurgengið

Leit­in að upp­run­an­um

ÁÁr­ið er 2022 og kór­óna­veirufar­ald­ur­inn er loks í rén­un. Sig­ríð­ur Lei, eða Sirrý­lei eins og hún er köll­uð, fær gamla silf­ur­nælu í 15 ára af­mæl­is­gjöf frá ömmu sinni. Á bak­hlið næl­unn­ar er nafn­ið Sig­ríð­ur áletr­að en Sirrý­lei heit­ir í höf­uð­ið á ömmu sinni, Dí­dí, sem heit­ir í höf­uð­ið á ömmu sinni, Siggu, sem hét í höf­uð­ið á ömmu sinni, Sig­ríði....

Mest lesið

Mest lesið í vikunni

Sif Sigmarsdóttir
2
Pistill

Sif Sigmarsdóttir

Ert þú að eyði­leggja jól­in fyr­ir ein­hverj­um öðr­um?

Ár­ið er senn á enda. Ein þau tíma­mót sem und­ir­rit­uð fagn­aði á ár­inu var tutt­ugu ára brúð­kaup­saf­mæli. Af til­efn­inu þving­uð­um við hjón­in okk­ur til að líta upp úr hvers­dag­sam­str­inu og fara út að borða. Fyr­ir val­inu varð stað­ur­inn sem við borð­uð­um á þeg­ar við gift­um okk­ur, Ca­fé Royal, sögu­fræg­ur veit­inga­stað­ur á Re­g­ent Street í London, þar sem ekki ómerk­ari menn...

Mest lesið í mánuðinum

„Ég var lifandi dauð“
3
Viðtal

„Ég var lif­andi dauð“

Lína Birgitta Sig­urð­ar­dótt­ir hlú­ir vel að heils­unni. Hún er 34 ára í dag og seg­ist ætla að vera í sínu besta formi fer­tug, and­lega og lík­am­lega. Á sinni ævi hef­ur hún þurft að tak­ast á við marg­vís­leg áföll, en fað­ir henn­ar sat í fang­elsi og hún glímdi með­al ann­ars við ofsa­hræðslu, þrá­hyggju og bú­lemíu. Fyrsta fyr­ir­tæk­ið fór í gjald­þrot en nú horf­ir hún björt­um aug­um fram á veg­inn og stefn­ir á er­lend­an mark­að.

Mest lesið í mánuðinum

Nýtt efni

Mest lesið undanfarið ár