Oddný G. Harðardóttir, þingmaður Samfylkingarinnar, segir hneyksli að Benedikt Gíslason, sami maður og vann að gerð stöðugleikaskilyrða, samningsmarkmiða og annarra útfærslna gagnvart kröfuhöfum sem aðstoðarmaður Bjarna Benediktssonar í tíð ríkisstjórnar Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar, vinni nú fyrir Kaupþing og stærstu eigendur Arion banka, þá aðila sem stöðugleikaskilyrðin voru sniðin að.
Þetta kom fram í óundirbúnum fyrirspurnartíma á Alþingi í morgun, en Oddný benti á að Benedikt hefði hafið störf fyrir umrædda aðila aðeins nokkrum vikum eftir að hann hætti störfum sem aðstoðarmaður fjármálaráðherra.
„Við erum fámenn hér á landi. En erum við virkilega svo fámenn að sú staða hafi verið óumflýjanleg?“ sagði Oddný og spurði Bjarna hvort hann teldi eðlilegt að fyrrverandi aðstoðarmaður hans gæti eina stundina unnið með viðkvæmar trúnaðarupplýsingar fyrir hið opinbera en stuttu seinna farið að vinna fyrir þá aðila sem hafa augljóslega mikla hagsmuni af því að sýsla með þær sömu upplýsingar. „Gerði hæstvirtur ráðherra enga kröfu um að aðstoðarmaðurinn sem starfaði í umboði hans færi ekki að vinna fyrir sömu kröfuhafa og hann var að kljást við fyrir hæstvirtan ráðherra? Telur hæstvirtur ráðherra ekki augljóslega að starfsmaður sem býr yfir slíkum upplýsingum sé afskaplega verðmætur starfsmaður fyrir Kaupþing? Hvað gerði hæstvirtur ráðherra til að koma í veg fyrir að mögulegir hagsmunaárekstrar ættu sér stað?“
Bjarni sakaði Oddnýju um dylgjur og sagði hana gefa í skyn að farið hefði verið illa með trúnaðarupplýsingar sem mönnum var treyst fyrir. „Ég verð bara að biðja háttvirtan þingmann um að færa einhver rök fyrir máli sínu ef svo er,“ sagði hann og bætti við: „Það sem var verkefni umrædds starfsmanns eru opinberar upplýsingar í dag. Það er ekkert sem leiddi af störfum hans eða þeirra sem tóku þátt í þeirri vinnu, og það voru fjölmargir aðilar — það er allt saman bundið í samninga sem m.a. voru lagðir fyrir í efnahags- og viðskiptanefnd í vikunni. En um hvað hv. þingmaður er að dylgja átta ég mig ekki á, hún verður að gera betur grein fyrir því hér.“
Oddný svaraði á þá leið að hún væri ekki að dylgja um nokkurn skapaðan hlut. „Ég var að spyrja hæstvirtan ráðherra spurningar sem hann svaraði ekki. En svona atriði skipta máli. Afstaða hæstvirts fjármálaráðherra skiptir mjög miklu máli. Ef honum finnst ekkert óeðlilegt við þessa stöðu, sem flestum öðrum finnst, er það eitt og sér sannarlega áhyggjuefni.“ Hún benti á að sú ákvörðun að fara aðra leið með Arion banka en Íslandsbanka hefði verið tekin að kröfu sjálfstæðismanna að sögn fyrrum samstarfsmanns Bjarna í ríkisstjórn, Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar.
„Sporin hræða þegar kemur að fjármálakerfinu og aðkomu Sjálfstæðismanna. Allt ferlið þarf að vera gegnsætt og opið. En það er það ekki. Söluferli Arion banka er óljóst. Samningar við ríkið hafa ekki allir verið gerðir opinberir. Við vitum ekki hverjir eiga vogunarsjóðina. Er ekki kominn tími til að við hættum þessu pukri og fúski og viðurkennum að það vinnur gegn hagsmunum almennings? Getur hæstvirtur fjármála- og efnahagsráðherra að minnsta kosti ekki verið sammála mér um það?“
Bjarni svaraði: „Þetta eru algjörlega innihaldslaus orð sem falla hér úr ræðustól. Pukur og fúsk. Það er ekkert pukur og það er ekkert fúsk. Háttvirtur þingmaður sat í ríkisstjórninni sem gerði kaupréttinn við Kaupþing á sínum tíma, hún kannast bara ekki við það. Hún sat í ríkisstjórninni sem gerði kaupréttinn sem nú er verið að virkja en kemur hér upp og talar um pukur og fúsk. Kannast ekki einu sinni við eigin verk.“
Bjarni sagði stöðugleikasamninga og niðurstöður þeirra sýna að allt hefði gengið fullkomlega upp. „Þrýstingur á krónuna var enginn. Verkefnið var til þess ætlað að draga úr gjaldeyrisójöfnuði sem hætta var á að myndaðist við uppgjör gömlu slitabúanna. Það tókst 100%. Og stöðugleikaframlögin, sem metin hafa verið á sínum tíma upp á rétt um 380 milljarða, eru í dag metin á um 74 milljarða umfram það sem þá var.“
Oddný hefur áður gert hagsmunaárekstra við gerð stöðugleikaskilyrða að umtalsefni á Alþingi. Hún átti orðaskipti við Bjarna um málið fyrir tæpu ári, sjá hér, og nýlega birti hún svo eftirfarandi hugleiðingu á Facebook:
„Benedikt Gíslason, fyrrverandi aðstoðarmaður Bjarna Benediktssonar þegar Bjarni var fjármála- og efnahagsráðherra í ríkisstjórn Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar, var einn helsti ráðgjafi þeirrar ríkisstjórnar um losun gjaldeyrishafta. Eitt af því sem fólst í vinnu Benedikts var að koma að gerð stöðugleikaskilyrðanna. Benedikt hefur síðan því lauk, unnið fyrir kröfuhafa Kaupþings sem eru stærstu eigendur Arion banka og hafa verið að kaupa hlut í sjálfum sér, að því er virðist eingöngu svo að ríkið fái ekki sinn hlut greiddan á raunvirði bankans. Hvers vegna var ekki komið í veg fyrir þetta með stöðugleikasamkomulaginu? Ráðlagði Benedikt Gíslason Bjarna eitthvað í þessum efnum? Og hvað ætli Benedikt hafi svo ráðlagt Kaupþingi um þetta? Þessi staða Benedikts beggja vegna borðsins er sannarlega tortryggileg þó ómögulegt sé að fullyrða um afleiðingar hennar. Samkvæmt svari Bjarna við fyrirspurn minni frá því í fyrra hafði hann ekki miklar áhyggjur af þessum tengslum fyrrum aðstoðarmanns hans. En ætli aðstoðarmaðurinn fyrrverandi verði samt ekki einn af þeim sem fær háar bónusgreiðslur þegar að fléttunni sem nú gengur yfir með Arion banka verður lokið?“
Athugasemdir