Þorum við að vera við
og taka völdin?
Eða viljum við gefa þeim vinnufrið
tröllunum bakvið tjöldin?

Við vorum víst alltaf í minnihluta
við vorum allaballar, herstöðvaandstæðingar
við gengum gönguna, bárum út málgagnið
í raðhúsin og blokkirnar
stungum því í einn póstkassa af tíu
studdum verkföllin, sungum nallann
og sungum svo ekki nallann,
sungum maístjörnuna, kratanallann,
en vorum samt sem áður stimpluð kommar og skringipakk
unnum hjá ríkinu, unnum ríkinu
bárum virðingu fyrir ríkinu
ríkið var við
að reisa brýr og byggja vegi
virkjanir og skóla
fyrir okkur öll saman
að fá vinnu hjá ríkinu var eins og að komast í landsliðið
og fá að byggja þessa brú
fyrir þjóðina, fyrir okkur
því ríkið það vorum við
en samt
þótt við værum ríkið vorum við alltaf í minnihluta
af því bara við vorum þannig fólk
við vorum meira að segja í svo miklum minnihluta
að við enduðum í minnihluta í minnihlutanum
og fundum okkur nýjan flokk
með svokallað pilsnerfylgi
en áfengan formann
með flotta konu
þau gáfu minnihlutanum smá meirihlutalúkk
þótt við værum samt komin í ennþá minni… hluta.

Þorum við að vera við 
og taka völdin? 
Eða viljum við gefa þeim vinnufrið 
tröllunum bakvið tjöldin?

Meirihlutinn voru þeir og þær og þau
þessi flottu og fínu
sem áttu fyrirtækin og húsin, bílana og bransann
samböndin og Sambandið
þau voru venjuleg, við óvenjuleg
þau lásu moggann, við lásum moggann með svip
við lásum laxness, þau lásu laxness með svip
en svo fóru þau út og keyptu sér sjálfstraust
hjá Thatcher og Reagan í Oxford Street
og komu heim með kenningar og læti
við áttum ekkert svar
en lufsuðumst á eftir
kratar komnir til hægri
það fór okkur aldrei vel
við vorum víst orðin hálf asnaleg
við vorum eins og volvó bíll með blæju

Þorum við að vera við
og taka völdin?
Eða viljum við gefa þeim vinnufrið
tröllunum bakvið tjöldin?

En Davíð vildi meira og gat ekki haldið öllu
hann skildi borgina eftir óvarða
og allt í einu vorum við komin þar í meirihluta
við áttum borgarstjórann
en samt var það ekki venjulegur meirihluti
því okkar meirihluti var samsettur úr mörgum litlum minnihlutum
og við lærðum þá list að standa saman
á ljósmynd
en öskra hvort á annað þess á milli
og kyngja eins og einum Alfreð á fjögurra ára fresti
því við kunnum ekkert að vera í meirihluta
við vorum fædd og uppalin sem minnihlutafólk
en vorum samt að reyna
og stofnuðum saman samsteypuflokk
Samflykkinguna
sem átti að sameina alla litlu minnihlutana
í einn stóran meirihlutaflokk
en á síðustu stundu leist sumum ekki á slíkt meirihlutalíf
þá gætum við bara farið að ráða
og hver á þá að ráða? hún?
ég segi nei!
þannig að sameiningin klofnaði á fyrsta degi
og klofnaði svo aftur og klofnar enn,
við erum búin að klofna svo oft að orðið “klofna”
hefur fyrir okkur sama blæ og orðið “dafna”

“já vinstrihreyfingin, hún klofnar nú bara vel þessa dagana…”

því við minnihlutafólkið óttumst fátt meir en að komast í meirihluta
við viljum ekki stjórna
við höfum aldrei stjórnað
við erum vön því að okkur sé stjórnað
við er “stjórnlynd” á þennan hátt
og finnum okkur best í því að bölvast út í
þá sem við látum stjórna okkur
undir kjörorðinu

ég vil láta stjórna mér
en áskil mér fullan rétt til að blóta í sand og ösku
þeim sem það gerir

Þorum við að vera við
og taka völdin?
Eða viljum við gefa þeim vinnufrið
tröllunum bakvið tjöldin?

Og þannig höfum við lifað
ævina okkar á þessu landi
við fylgdumst með í fjarlægð
þeim þarna hinum og þeirra vinum
verða flott og rík í þotunum sínum
og fengum stundum boð um að vera í partíunum þeirra
til að ljá þeim ógræðgislegra yfirbragð
til að ljá þeim aðeins menningarlegri svip
en við vorum samt alltaf í mjög miklum minnihluta
í þessum boðum
því við erum þannig fólk
minnihlutafólk
sem kunnum ekki að eiga hluti
já jafnvel þegar okkur var boðið sæti í ríkisstjórn
þá réðum við engu
og skildum ekki neitt
bara fylgdumst með þeim hinum
flytja peningana sína vítt og breitt um bæinn
á glansandi svörtum bílum
flytja peninga sína í hvítum pokum um bæinn
úr einum banka í annan
og síðan út úr honum mínútu áður en hann sprakk í loft upp
og þá var svo mikið að gera hjá þessu fólki
að koma peningunum fyrir á friðsælum suðurhafseyjum
að við vorum allt í einu skilin eftir ein heima
við völd
allt í einu var ríkisstjórnin okkar

“ríkisstjórn er okkar! já hún er okkar!”

og við trúðum því ekki alveg fyrst
vorum líka svo bissý
af því þegar við komum inn á sviðið var allt í rúst
það þurfti fyrst að skúra og taka til
en svo þegar það var búið föttuðum við
að við actually réðum
að við gátum gert allskonar
eins gott að drífa í því áður en hin koma aftur heim
og já já
við sóttum um ESB
og settum á veiðigjöld
og bara “vá, þetta er hægt!”
og sömdum nýja stjórnarskrá
og borguðum Icesave, “já, nei, það er ekki hægt…”
við kepptumst við
og sátum við
Jóhanna vaknaði klukkan fimm á hverjum morgni
og Jónína sá hana ekki aftur fyrr en á miðnætti
í heil fjögur ár borðuðu þær aldrei saman kvöldmat
ekki einu sinni um helgar (þetta er satt!)
og í heil fjögur ár lúkkaði Steingrímur J. eins og hann væri með flensu
þau fórnuðu sér
þau fórnuðu saman ástinni og heilsunni
fyrir ríkið
því þau voru alin upp í þeirri trú að ríkið væri við
og þess vegna voru þau alltaf við
en samt!
en samt enduðu þau í minnihluta
í sinni eigin ríkisstjórn
því í henni sátu líka minnipokamenn og ennþá minni pokamenn
sem urðu þó loks að taka þann poka
og troða sér í hann (hvar þeir eru enn)
en þá var það um seinan
við fengum bara fjögur ár
þá var skattaparadísarapakkið komið aftur heim
búið að koma sínu fyrir
og heimtaði að fá að ráða á ný
“komiði með lyklana! skilið lyklunum!” hrópaði prinsinn

Þorum við að vera við
og taka völdin?
Eða viljum við gefa þeim vinnufrið
tröllunum bakvið tjöldin?

Við fengum bara fjögur ár
við reyndum eins og við gátum
við endurreistum Ísland
við stóðum okkur vel
en klufum okkur illa
og hinir fengu sviðið aftur
þeir fengu aftur sviðið sem þeir höfðu sviðið
en við höfðum skúrað og bónað svo vel
að þeir duttu þar á hausinn
urðu sjálfum sér og Íslandi til minnkunar
en það skipti engu máli
það leiddi bara til enn frekari minnkunar
á okkar flokki
því sjálfstraustið var farið
Jóhanna var farin
(og já, sjálfur var ég líka farinn)
við vorum ekki einu sinni lengur í okkar eigin minnihluta
við vorum út um allt
að kvarta og kveina
á meðan Bjarni skellti í glænýja köku
tileinkaða Kötu
sem mætti hinsvegar ekki í afmælið
því hún hélt sitt eigið
sem ekki mættu heldur allir í
af því allir litlu minnihlutarnir
föttuðu ekki að saman höfðu þeir meirihluta
það er okkar veikleiki
okkar sjúkdómur
vantrúin og vanmetakenndin
frekjuleysið og fjandans djöfuls tillitssemin
við létum til dæmis semja stjórnarskrá
sem meirihluti þjóðarinnar samþykkti
í þjóðaratkvæðagreiðslu
en leyfðum síðan minnihlutanum að tala hana niður
og leyfðum síðan íhaldinu að tala hana út úr þinginu
og leyfðum síðan íhaldinu að skipa nýja nefnd
(sem þau gerðu hinsvegar ekki)
og leyfðum nú síðast íhaldinu að taka málið af dagskrá

af tillitssemi við ég veit ekki hvað
af tillitssemi við lygara sem lofa
af tillitssemi við lítinn frekan minnihluta
því svo inngróin er okkur minnihlutamenningin
að jafnvel þegar við erum komin í meirihluta
höldum við að við séum enn í minnihluta
kæru vinir
þótt við séum svona í eðli okkar
þá verðum við að gera okkur grein fyrir því
að núna erum við í meirihluta
ég endurtek
við erum í meirihluta!
Sjálfstæðisflokkurinn er kominn niður í tuttugu prósent
og SimMið er bara með tíu
tíu plús tuttugu eru bara þrjátíu

Þorum við að vera við
og taka völdin?
Eða viljum við gefa þeim vinnufrið
tröllunum bakvið tjöldin?

Og nú stöndum við hér enn
og stundin er komin
því þegar Stundinni hefur verið stungið inn
án dóms og laga
þá fyrst er stundin runnin upp!
nú er lygamælirinn fullur
nú er Ísland í hættu
nú getum við ekki haldið áfram eins og ekkert sé
nú er lýðræðið á leið í gæsalappir
nú er fasisminn mættur á ytri höfnina
yfirvöld í landinu hafa bannað fréttaflutning
af fjárleyndarmálum forsætisráðherra
lygum hans hálflygum og endalausum undanslætti
sem hann toppar síðan með enn einni lyginni
lyginni sem fyllir lygamælinn
við þolum ekki meir
við getum ekki tekið við meiru
eyru okkar fyrir löngu full af bulli
því þegar fjölmiðlum er bannað að segja fréttir
af forsætisráðherra landsins
þá erum við ekki lengur í Reykjavík
þá erum við komin til Istanbul og Moskvu
þá erum við komin með Erdogan og Pútín
og þá verða allir minnihlutar meiri
þá getur enginn lengur staðið hjá eða staðið fyrir utan
þá stöndum við saman allir allar og öll
því stundin þessi er ögurstund
það er nú eða aldrei
við erum í dauðafæri
kæru vinir
klúðrum því ekki

Þorum við að vera við
og taka völdin?
Eða viljum við gefa þeim vinnufrið
tröllunum bakvið tjöldin?

Aðeins níu árum eftir Hrun
og fjórum árum eftir Skrum
eftir fjórar vondar heimsfréttir af stjórnmálamenningu landsins
á rúmlega einu ári
eftir Wintris
eftir uppreist æru
eftir “50 milljónir”
og eftir lögbann “sýslumanns”
þá fáum við gullið tækifæri til þess
að sýna það og sanna
að minnihlutafólkið getur staðið saman
og ef við gerum það
þá erum við meirihlutinn
þá ráðum við
í guðanna bænum ekki fara á taugum
í guðanna bænum ekki fara að rífast
í guðanna bænum ekki hlusta á þá
í guðanna bænum trúið því ekki lengur
að þið séuð í minnihluta
því þið
og við
erum meirihlutinn sjálfur
við erum meirihluti þjóðar
við erum meirihlutinn sem ræður!

Því þau sem eiga meiri hluti
eru ekki hinn sanni meirihluti

Munið það næsta laugardag
þá er okkar staður, okkar Stund!