Þessi grein birtist fyrir rúmlega 7 mánuðum.
Fólkið í borginni

Við erum sálufélagar

Hjón­in Pan Thor­ar­en­sen og Guð­rún Lár­us­dótt­ir sitja á bekk við tjörn­ina og njóta fyrsta al­vöru vor­dags­ins. Þau kynnt­ust á göt­um mið­borg­ar­inn­ar fyr­ir 20 ár­um og hér finnst þeim best að vera. Þau eru sálu­fé­lag­ar.

Við erum sálufélagar
Sigling Hjónin Guðrún Lárusdóttir og Pan Thorarensen hafa ferðast saman í gegnum lífið í 20 ár. „Stundum eru öldur og stundum er lygnt. Við erum alltaf á einhverri siglingu,“ segir Guðrún. Mynd: Heimildin/Erla María
Erla María Markúsdóttir
erlamaria@heimildin.is

Þetta er fyrsti vordagurinn í dag, við finnum hitann frá sólinni. Nú er þetta að gerast, loksins. Páskarnir eru svo seint, maður vonar að það komi ekki páskahret, en hver veit?“ segir Guðrún Lárusdóttir, sem situr á bekk við Reykjavíkurtjörn ásamt Pan Thorarensen, eiginmanni sínum. 

Hvernig lágu leiðir ykkar saman? 

„Það var bara á götum borgarinnar,“ segir Pan. „Og tilviljanir,“ segir Guðrún. „Það gerist allt í miðborginni,“ bætir Pan við. 

Hvað heillaði í fari hvort annars? 

„Við erum sálufélagar, var það ekki eitthvað svoleiðis? Við réðum ekki við þetta. Við erum mjög lík innra með okkur, tilfinningalega. Það er alltaf gaman,“ segir Guðrún og Pan tekur undir. „Við erum bæði easy going, það er ekkert stress.“

„Við erum hjón, búin að vera í nokkur ár og saman í næstum því 20. Við erum búin að búa í miðbænum síðustu sex árin og viljum hvergi annars staðar vera. Það er bara þessi þorpsfílingur, maður bara hleypur á milli staða og fær allt sem maður þarf á að halda. Við erum sjálf með rekstur í miðbænum og erum að harka, eða ekki. Bara hafa gaman. En við erum ekkert að græða. En okkur finnst við bera samfélagslega ábyrgð, að það séu ekki bara túristar í miðbænum,“ segir Guðrún. 

„Stundum eru öldur og stundum er lygnt

Pan mænir út í vorkyrrðina á Tjörninni, þar til flugvél kemur inn til lendingar. Hann er alltaf að leita að hljóðum, hann starfar í tónlist og skapar hljóðheima. Guðrún sér meira um talið, að minnsta kosti þessa stundina. „Við erum búin að sjá um tónlistarhátíð í 15 ár, Extreme Chill, hún er jafngömul og barnið okkar. Við eigum eiginlega tvö börn, eða þrjú. Þetta er Nóra, sem kom upp í hendurnar á okkur fyrir þremur árum síðan,“ segir Guðrún og bendir á hundinn Nóru sem fylgist með fuglalífinu. „Hún kom í pössun, átti að vera í tvær vikur en hún er enn þá hjá okkur og mun ekki fara neitt. Hún er orðin partur af fjölskyldunni.“

„Þetta er ferðalag hjá okkur. Stundum eru öldur og stundum er lygnt. Við erum alltaf á einhverri siglingu. Það eru aldrei nein læti samt,“ segir Guðrún. Pan á lokaorðin: „Alltaf mikið í gangi. En aldrei stress.“

Kjósa
15
Hvernig finnst þér þessi grein? Skráðu þig inn til að kjósa.

Athugasemdir

Skráðu þig inn til að skrifa athugasemd eða kjósa.
Allar athugasemdir eru ábyrgð á þeirra sem þær skrifa. Heimildin áskilur sér rétt til að fjarlægja ærumeiðandi og óviðeigandi athugasemdir. Hægt er að láta vita af athugasemdum með því að smella á Tilkynna.
Tengdar greinar

Fólkið í borginni

Mest lesið

Sagt frá andláti móður sinnar „nánast í sömu andrá og jólin voru hringd inn“
1
Viðtal

Sagt frá and­láti móð­ur sinn­ar „nán­ast í sömu andrá og jól­in voru hringd inn“

Í bók­inni Mamma og ég, seg­ir Kol­beinn Þor­steins­son frá sam­bandi sínu við móð­ur sína, Ástu Sig­urð­ar­dótt­ur rit­höf­und. Á upp­vaxt­ar­ár­un­um þvæld­ist Kol­beinn á milli heim­ila, með eða án móð­ur sinn­ar, sem glímdi við illskilj­an­leg veik­indi fyr­ir lít­ið barn. Níu ára gam­all sat hann jarð­ar­för móð­ur sinn­ar og átt­aði sig á því að draum­ur­inn yrði aldrei að veru­leika – draum­ur­inn um að fara aft­ur heim.

Mest lesið

Mest lesið í vikunni

Sagt frá andláti móður sinnar „nánast í sömu andrá og jólin voru hringd inn“
5
Viðtal

Sagt frá and­láti móð­ur sinn­ar „nán­ast í sömu andrá og jól­in voru hringd inn“

Í bók­inni Mamma og ég, seg­ir Kol­beinn Þor­steins­son frá sam­bandi sínu við móð­ur sína, Ástu Sig­urð­ar­dótt­ur rit­höf­und. Á upp­vaxt­ar­ár­un­um þvæld­ist Kol­beinn á milli heim­ila, með eða án móð­ur sinn­ar, sem glímdi við illskilj­an­leg veik­indi fyr­ir lít­ið barn. Níu ára gam­all sat hann jarð­ar­för móð­ur sinn­ar og átt­aði sig á því að draum­ur­inn yrði aldrei að veru­leika – draum­ur­inn um að fara aft­ur heim.

Mest lesið í mánuðinum

Endurkoma Jóns Ásgeirs
4
Nærmynd

End­ur­koma Jóns Ás­geirs

Jón Ás­geir Jó­hann­es­son er aft­ur orð­inn stór á mat­vörumark­aði, fast­eigna­mark­aði, í fjöl­miðl­um, ferða­þjón­ustu, trygg­ing­um, áfeng­is­sölu, bens­ín­sölu, lyfj­um og stefn­ir á vöxt er­lend­is. Veldi hans og eig­in­konu hans, Ingi­bjarg­ar Pálma­dótt­ur, minn­ir á upp­bygg­ing­una fyr­ir banka­hrun þeg­ar hann stýrði Baugi, Glitni og 365 miðl­um en hlaut enga dóma í mála­ferl­um sem fylgdu hon­um í meira en ára­tug.
„Það var enga vernd að fá“
5
Viðtal

„Það var enga vernd að fá“

„Við sitj­um eft­ir í sorg, horf­um yf­ir sögu son­ar okk­ar og klór­um okk­ur í höfð­inu. Eft­ir stend­ur spurn­ing­in: Hvað gerð­ist?“ seg­ir Hjör­leif­ur Björns­son, en son­ur hans, Há­varð­ur Máni Hjör­leifs­son, svipti sig lífi þann 2. sept­em­ber, að­eins tví­tug­ur. Feðg­arn­ir voru báð­ir áhuga­menn um tónlist, greind­ir með ADHD og glímdu ung­ir við fíkn, en eitt greindi þá að. Há­varð­ur var brot­inn nið­ur af kerfi sem hann féll ekki inn í.

Mest lesið í mánuðinum

Nýtt efni

„Það var enga vernd að fá“
Myndband

„Það var enga vernd að fá“

„Við sitj­um eft­ir í sorg, horf­um yf­ir sögu son­ar okk­ar og klór­um okk­ur í höfð­inu. Eft­ir stend­ur spurn­ing­in: Hvað gerð­ist?“ seg­ir Hjör­leif­ur Björns­son, en son­ur hans, Há­varð­ur Máni Hjör­leifs­son, svipti sig lífi þann 2. sept­em­ber, að­eins tví­tug­ur. Feðg­arn­ir voru báð­ir áhuga­menn um tónlist, greind­ir með ADHD og glímdu ung­ir við fíkn, en eitt greindi þá að. Há­varð­ur var brot­inn nið­ur af kerfi sem hann féll ekki inn í.

Mest lesið undanfarið ár