Ímyndið ykkur að þið gangið út og á fjölfarna göngugötu. Þið mætið fjölda fólks en í stað þess að kinka vingjarnlega kolli til þeirra sem gefa færi á því, þá fyllist þið skelfingu því fólkið er satt að segja ansi skuggalegt.
Það líktist helst púkum úr miðaldaritum eða þá hryllingsmyndum nútímans.
Hver einasta manneskja er ferlega kjaftvíð, með mjög ílöng augu og eyru og djúpar hrukkur í kinnum og á enni. Og allir, undantekningarlaust, eru heldur illskulegir á svip.
Þetta henti hálfsextugan karl í Bandaríkjunum fyrir skömmu. Allt í einu fór allt fólk í kringum hann að líta svona út, líka fólk sem hann þekkti mjög vel, svo sem fjölskylda og vinir.
Breska læknaritið Lancet greinir frá raunum mannsins í nýrri grein í vefútgáfu sinni. Antonio Mello segir þar frá niðurstöðum lækna sem maðurinn leitaði til.
Maðurinn var 58 þegar hann leitaði til lækna og hafði þá upplifað „púkafésin“ í tæp þrjú ár. Hann lýsti því svo að öll andlit, undantekningarlaust, væru svona „aflöguð“ en aðeins andlit — engir hlutir og ekki aðrir líkamshlutar.
Og þegar hann sá myndir af sama fólki, hvort heldur á blaði eða á skjá, þá var allt í lagi og andlitin í alla staði eðlileg.
Þótt andlitin væru aflöguð átti maðurinn samt ekki í neinum vandræðum með að þekkja aftur fólk sem hann þekkti fyrir, og hann fékk engar ranghugmyndir um að fólkið væri orðið annað eða öðruvísi en það var.
Hann ímyndaði sér sem sagt ekki að það hefði í rauninni breyst í púka eða neitt þess háttar, það var bara farið að líta svona skringilega út.
Maðurinn reyndist hafa sögu um geðhvarfasýki (bípólar) og áfallastreitu, hann hafði fengið alvarlegt höfuðhögg fyrir 15 árum og 55 ára kann hann að hafa orðið fyrir koltvísýrings eitrun. Fjórum mánuðum eftir þann atburð fóru andlit fólks að breytast fyrir augum hans.
Manninum leið í rauninni ágætlega og hann þjáðist ekki af ofskynjunum eða ranghugmyndunum, hvorki um fólk né annað.
Eftir miklar rannsóknir varð niðurstaða læknanna að ástand hans væri til marks um mjög sjaldgæfan taugasjúkdóm sem kallast prosopometamorphopsia, hvorki meira né minna, og lýsir sér í þessum aflöguðu andlitum en hefur eftir því sem best er vitað engar aðrar skaðlegar afleiðingar.
Flestöll þau sem þjást af prosopometamorphopsiu sjá aflögun andlit ekki aðeins á fólki í raun og veru, heldur líka á skjá og myndum, og þess vegna hefur reynst erfitt að átta sig á nákvæmlega hvernig sjúkdómurinn aflagar andlit í heila sjúklinga.
Þar sem þessi sjúklingar sér andlit hins vegar á venjulegan hátt á myndum, þá reyndist hægt að fá hann til að lýsa því nákvæmlega hvaða mun hann sæi á myndum af fólki og svo fólkinu sjálfum.
Læknarnir sem skrifuðu greinina í Lancet — Mello, Krzysztof Bujarski og Brad Duchaine — segja að þetta sé í fyrsta sinn sem hægt sé að sjá hvernig prosopometamorphopsiu-sjúklingar upplifa annað fólk. Á meðfylgjandi myndum sjá hvernig hinn ónefndi sjúklingur sér nokkra einstaklinga. Engin lækning við þessum dularfulla sjúkdómi en enn í augsýn og sennilega verður sjúklingurinn einfaldlega að sætta sig við að sjá hálfgerða púka í hvert sem hann fer út fyrir hússins dyr.
Athugasemdir