„Ég heiti Elí Hörpu- og Önundarbur og við erum í Háskóla Íslands. Ég er að sækja um styrk í lýðheilsusjóð fyrir íþróttahóp sem ég er með fyrir trans fólk en fresturinn rennur út í dag. Við ætlum að reyna að ná í smá pening til að geta haldið honum áfram og gert eitthvað skemmtilegt. 

Hingað til höfum við haldið okkur mest í íþróttasalnum hérna í háskólanum að gera almennar styrktaræfingar með lóðum og ketilbjöllum. Við höfum líka farið einu sinni í Roller Derby og á föstudaginn ætlar Margrét Erla Maack að vera með danstíma fyrir okkur. Einn daginn langar okkur að fara á kajak og í klifur og alls konar. 

Fyrst og fremst erum við að kynna trans fólk fyrir alls konar íþróttum í öruggu rými, það er oft erfiðara fyrir þennan hóp að mæta í íþróttir, út af klefum og almennri stemningu. Svo það er næs að vera í hóp. Ég hef verið með frá byrjun og var fyrst að skipuleggja hann einn og var við að gefast upp og hætta þegar þrír meðlimir buðust til að hjálpa mér og nú erum við fjögur í skipulagsteyminu. Ég er mjög mikil íþróttamanneskja og mig langaði að binda saman áhugamálið mitt og gera eitthvað fyrir samfélagið mitt. 

Mér efst í huga þessa dagana eru fjöldamorðin á Gaza. Það er mikið í gangi og Ísland-Palestína stendur sig svakalega vel að skipuleggja viðburði og maður reynir að taka þátt. Það gerir mig reiðan að stjórnvöld gera ekki neitt í þessum hryllingi. Og það er almennt afstöðuleysi í hinum vestræna heimi, eins og með Iceland Noir-bókmenntahátíðina sem bauð Hillary Clinton að koma og tala og virðast ekki ætla að gera neitt. 

Stundum líður mér eins og ég sé mjög vanmáttugur fyrir þessu en þegar fólk kemur saman þá eflist maður. 

Það augnablik sem breytti lífi mínu var örugglega bara þegar ég fór til Frakklands í skiptinám í menntaskóla. Ég var á náttúrufræðibraut áður en ég fór út en þegar ég kom til baka skipti ég yfir í félagsvísindi og heimspeki og það breytti mjög miklu fyrir mig. 

Það breytti lífi mínu að hitta fólk sem var alls konar, ekki svona rosalega einsleitt og menntaskólinn minn á Íslandi var. Það er mjög umbreytandi að vera unglingur og flytja í annað land og læra nýtt tungumál. Hvaða námskeið var skemmtilegast? Sko, þetta var bara menntaskóli og það var ógeðslega leiðinlegt í skólanum. Ég skildi enga frönsku fyrst og svaf í tímum. Það var bara fólkið og stemningin. Ég eignaðist ótrúlega góða vini, ég hitti einn þeirra í gærkvöldi og ég er enn þá í sambandi við fósturfjölskylduna mína sem ég bjó hjá, þrettán árum seinna.“