Helga Vala Helgadóttir þingmaður Samfylkingarinnar segir að inn í nefndunum Alþingis eigi sér ekki stað neitt samtal um þau málefni sem þar rata inn. Þar bíði meirihlutinn eftir skilaboðum frá tilteknum ráðherra um hvað eigi að gerast. Þetta kom fram í máli þingmannsins undir liðnum störf þingsins á Alþingi í dag.
Hún hóf ræðu sína á að spyrja hvað það þýddi á ríkisstjórnarfundum að setja fyrirvara við mál samráðherra. „Ríkisstjórnin er jú ekki fjölskipað stjórnvald en ég held að það sé óhætt að segja að ráðherrar í annarri ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur séu að setja Íslandsmet í að bera af sér stefnu hver annars. Já, og yfirleitt með orðunum að ríkisstjórnin sé ekki fjölskipað stjórnvald. Hvers konar skilaboð eru það eiginlega til almennings að vera svona ósammála í nánast öllum grundvallarmálum?“ spurði hún enn frekar.
„Þá er það einnig þannig að þegar þeim hentar þá kasta ráðherrar ábyrgð sinni á þingið. Nýjasta dæmið er þegar hæstvirtur fjármálaráðherra var spurður út í stjórnlaus ríkisútgjöld án tekjuöflunar, annarrar en þeirrar að seilast ofan í vasa almennings með jafnri krónutölu sem bitnar auðvitað verst á þeim tekjulægstu. Aðspurður hafnaði ráðherrann allri ábyrgð, sagði Alþingi fara með fjárveitingavaldið og að það væri Alþingi sem tæki ákvörðun um hækkun útgjalda,“ sagði hún.
Nefndarmenn „kyngi ælunni dag eftir dag“
Helga Vala sagði að þetta væri eiginlega með hreinum ólíkindum. „Ráðherra er með þessum orðum að blekkja almenning. Við vitum að meirihluti inni í nefndunum situr og bíður tillagna frá ráðherra sínum og leggur svo fram í sínu nafni. Þetta gerist, frú forseti, á hverju einasta ári við afgreiðslu fjárlaga og hefur núna smitast yfir á önnur mál.
Fyrst ég er byrjuð þá er auðvitað ótrúlegt að heyra hvern ráðherrann á fætur öðrum koma fram og segjast bíða breytingartillagna frá nefndum þingsins, svona eins og til að fría sig frá stefnu samráðherra sinna. Inni í nefndunum, leyfi ég mér að upplýsa, á sér hins vegar ekki stað neitt samtal. Þar bíður meirihlutinn eftir skilaboðum frá tilteknum ráðherra um hvað eigi að gerast,“ sagði hún.
Þingmanninum virðist sem ráðherraræðið sé orðið svo algjört hjá meirihlutanum að fulltrúar hans í hverri fastanefndinni á fætur annarri „kyngi ælunni dag eftir dag“ í hverju málinu á fætur öðru – bara til þess að breiða yfir hvað þessi ríkisstjórn sé brjálæðislega ósamstiga. „Er ekki komið gott af þessu málamyndahjónabandi?“ spurði hún að lokum.
Athugasemdir