Hópur kvenna sem vistaðar voru á meðferðarheimilinu Varpholti, síðar Laugalandi, hafa ítrekað og svo mánuðum skiptir gert tilraunir til að grennslast fyrir um hvað líði birtingu á niðurstöðum rannsóknar á starfsemi meðferðarheimilisins. Þær tilraunir hafa reynst árangurslausar með öllu. Tölvupóstum hefur ekki verið svarað og konunum hefur ekki auðnast að ná símasambandi við þá sem bera ábyrgð á rannsókninni. Gæða- og eftirlitsstofnun velferðarmála, sem er ábyrg fyrir rannsókninni, birti hins vegar síðastliðinn mánudag frétt á heimasíðu sinni þar sem tilkynnt er að skýrsla um rannsóknina verði gefin út um miðjan septembermánuð.
Rannsókn á starfsemi meðferðarheimilisins í Eyjafirði hófst snemma árs á síðasta ári eftir að Stundin hóf umfjöllun um að stúlkur sem vistaðar voru þar hefðu verið beittar ofbeldi, andlegu og líkamlegu, af hálfu forstöðumanns heimilisins, Ingjalds Arnórssonar. Ásmundur Einar Daðason, þáverandi félags- og barnamálaráðherra fól Gæða- og eftirlitsstofnun velferðarmála (GEV) að kanna hvort börn sem vistuð voru á meðferðarheimilinu á árabilinu 1997 til 2007 hefðu sætt þar illri meðferð, andlegu eða líkamlegu ofbeldi.
Samkvæmt verkáætlun átti að skila skýrslunni um síðustu áramót en ekki varð af því. Þá var tilkynnt að verklok og skýrsluskil yrðu í mars og svo aftur í ágúst. Rannsóknarnefndin sem vann skýrsluna skilaði henni af sér um mánaðamótin maí-júní. Síðan hefur hún verið meðferðar hjá GEV og hefur enn ekki verið kynnt eða birt.
Stofnuninni svarafátt
Sem fyrr segir birtist frétt á vef GEV síðastliðinn mánudag þess efnis að skýrslan yrði loks birt miðjan næsta mánuð. Konur sem hafa staðið í fararbroddi þeirra sem vistaðar voru á eru hins vegar mjög óánægðar með samskipti sín við stofnunina, eða öllu heldur samskiptaleysi. Meðal annars vekur það athygli þeirra, og vonbrigði, að þeim hafi ekki verið tilkynnt um að fyrir dyrum stæðu skil á skýrslunni heldur hafi þær þurft að leita það uppi á vef stofnunarinnar. Það hafi þær þurft að gera þrátt fyrir að hafa ítrekað um langt skeið óskað eftir upplýsingum um stöðu málsins.
„Ég hef ekki einu sinni fengið svar um að pósturinn sé móttekinn.“
Þannig barst Brynju Skúladóttur síðast svar frá GEV í tölvupósti í júní síðastliðnum, þegar hún grennslaðist fyrir um stöðu málsins. Síðan þá hefur hún sent bæði tölvupósta og hringt til stofnunarinnar án þess að hafa verið svarað. Hið sama má segja um Gígju Skúladóttur, systur Brynju, sem hefur bæði sent stofnuninni tölvupósta og í það minnsta í þrígang á síðustu mánuðum hringt og beðið um að hringt yrði í sig til baka. Kolbrún Þorsteinsdóttir segist ekki heldur hafa fengið svar við tölvupósti sem hún sendi á stofnunina. „Ég hef ekki einu sinni fengið svar um að pósturinn sé móttekinn. Þetta er búið að ganga svona frá því í maímánuði,“ segir Brynja í samtali við Stundina.
Stundin sendi í síðustu viku fyrirspurn til GEV þar sem farið var fram á upplýsingar um hvað liði birtingu niðurstaða rannsóknarinnar, hverjar væru skýringar þess að niðurstaðan hefði ekki enn verið gerð opinber og hvort til stæði að kynna umræddar niðurstöður fyrir aðilum málsins, auk annars. Við þeim spurningum fengust ekki svör.
Í fréttatilkynningunni sem birt var á heimasíðu GEV mánudaginn 29. ágúst segir:
Gæða- og eftirlitsstofnun velferðarmála (GEV) mun um miðjan september n.k. gefa út greinargerð um könnun stofunarinnar á meðferðarheimilinu á Varpholti og Laugalandi árin 1997-2007. Um er að ræða viðamikið og viðkvæmt verkefni sem unnið hefur verið af 4 manna nefnd sérfæðinga á fagsviðinu. Vinna nefndarinnar hefur verið stöðug og markviss og er greinagerðin nú í lokavinnslu hjá Gæða- og eftirlitsstofnun velferðarmála. Hjá stofnuninni er lögð áhersla á að birta skýrsluna í heild sinni, að undanskildum persónugreinanlegum upplýsingum og viðkvæmum upplýsingum er varða einkahagsmuni. Í heildina er skýrslan ríflega 200 blaðsíður.
Tilefni greinargerðarinnar er að þáverandi félags- og barnamálaráðherra fól þáverandi Gæða- og eftirlitsstofnun félagsþjónustu og barnaverndar (GEF) „að kanna hvort og þá í hvaða mæli börn, sem vistuð voru á meðferðarheimilinu Varpholti/Laugalandi á árunum 1997 til 2007, hafi sætt illri meðferð, andlegu eða líkamlegu ofbeldi meðan á dvöl þeirra stóð“. Tilefni beiðninnar eru ásakanir kvenna, sem vistaðar voru af hálfu barnaverndaryfirvalda í lengri eða skemmri tíma á meðferðarheimilinu á tilgreindu tímabili, af þessu tagi og beinast þær sérstaklega að rekstraraðilum heimilisins.
Skýrslan mun birtast opinberlega á heimasíðu GEV samhliða afhendingu til barna- og menntamálaráðherra og félags- og vinnumarkaðsráðherra.
Athugasemdir (3)
Laugaland/Varpholt
Íris Arna Hermannsdóttir
Reynslusaga af Laugalandi: „Ég vil biðla til stjórnvalda um hjálp“
Gleymdust við vinnslu Laugalandsskýrslunnar
Vilja fá allt ofbeldið viðurkennt
Stelpurnar af Laugalandi skila skömminni
Stúlkan „hefur einlægan vilja til að verða aumingi og geðsjúk“
Auðvitað er verið að svæfa málið, tefja og þumbast .. seinkanirnar eiga sér öngvar raunverulegar ástæður aðrar.
Og það kristallast í niðurlagi greinar hjá Kjarnanum í dag.
"Ég upplifði að þeim kæmi ekkert við að á mér væri brotið. Þeir eru ekki að vernda mig. Þeir eru bara að rannsaka það sem þeir vilja.“
Eftirlitslaust og ábyrgðarlaust fær kerfið alltaf að skjóta sér undan ábyrgð með þögn, seinagang og yfirlýsingum um peninga og mannaskort... en í raun þá er þetta bara vanhæfni.. launaáskrift möppudýra og "ég get ég geri" viðhorfið. Staðreyndin er að þessi rannsók líkt og Samherjamálið ( og fjöldi annarra) væri fullupplýst og langt komið í meðferð dómsstóla ef menn vildu taka á þeim.. ef möppudýr, saksóknarar og fulltrúar létu vönduð vinnubrögð, ábyrgð og lögin gilda og reyna á þau... þess í stað eru þetta handhófskenndar, góða tilfinningin í maganum og skorur í skeftið hjá opinberum aðilum sem aldrei þurfa að sæta ábyrgð. Samtrygging, meðvirkni og þöggun.
Sterkasta myndbirtingin er yfirleitt í málum sem snerta einkalíf manna og fjármálabrotum... þar sem hlutir eru ekki einu sinni rannsakaðir ... sjálfskipaðir snillingarnir finna á sér með guðlegum skilningi sínum að málin er ekki brot ( án þess einu sinni að afla frumgagna". Gögn eru hunsuð, túlkuð og aðlöguð að "réttri" niðurstöðu. Fjölmiðlamennirnir fjórir hafa núna fengið nasasjón að þeirri aðferðarfræði.
almennt dæmi um fúskið ;
Innbrot í bílskúr á merktum lánsbíl með einn tölvulykil á bílinn ...á miðjum jóladag í vitna viðurvist ( 12 vitni horfðu á og skiftu sér af ) ... og 8 mánuðum seinna er málið fellt niður vegna skorts á sönnunum.... ekkert nýtt þar í fúskinu. Nema hvað fulltrúanum vafðist tunga um tönn þegar hann var spurður hvernig hann gat boðað annan þjófinn í yfirheyrslu ef þessar upplýsingar gátu ekki staðfært hann á þeim tíma á þeim stað ? Hvernig vissu þeir hvern átti að boða, á hvað bíll og hver var á honum .... ef framburður þjófsins var réttur... að hann hefði ekki verið þarna á þessum stað á þessum tíma á þessum bíl ? Vitsmunir saksóknara og fulltrúa og kerfismöppudýra eru greinilega ekki yfir frostmarki. Og auðvitað var ekkert talað við vitnin.
Vandamálin eru ekki brotamennirnir og brotin .. heldur framkvæmdarvaldið.
Einungis 70 % sigurhlutfall í málum sem þú mátt velja þér er auðvitað hörmulegur árangur og segir okkur að 30 % mála sem er hafnað og hunsuð myndu líklega vinnast fyrir dómi. Ljóst að handbendi framkvæmdarvaldsins hefur lítinn áhuga á að kynna sér hvaða viðhorf dómara hafa til lagabrota. Meðvirkni og samtrygging í sinni tærustu mynd og alltaf hægt að grípa til peningarskorts eða mannaskorts eftiráskýringa... en sannleikurinn er auðvitað bara íslensk vanhæfni og spilling.
Varðandi fjármálabrot og sér í lagi þau sem snerta "aflandseyjar" eru mál svo hrikalega illa unnin og hunsuð að menn viðurkenna það ekki fyrr en þeir eru lamdir í hausinn með staðreyndum. Og jafnvel ekki þá.
Það sem vekur ávallt furðu er hvað hinn almenni lögreglumaður og starfsmenn kerfisins ná að hjálpa samborgurum sínum og vera til staðar fyrir samborgarana þrátt fyrir þessa yfirmenn og fulltrúa og þetta kerfi framkvæmdarvaldsins ( sem gegnsýrir kerfið ).. þeir og fórnarlömb brotanna eiga alla mína samúð.
Þannig er það !