„Þeir voru í haldi í tæpan sólarhring og það lágu fyrir öll gögn. Það var ekki talin þörf á rannsóknargæslu,“ segir Árni Þór Sigmundsson, yfirmaður á kynferðisbrotadeild Lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu, í samtali við Stundina um mennina tvo sem taldir eru hafa nauðgað tveimur konum í íbúð í Hlíðunum í síðasta mánuði. Íbúðin var búin tækjum sem mennirnir notuðu við nauðganirnar, svo sem svipum, reipi og keðjum. Fréttablaðið greindi frá þessu í morgun.
Var það ekki talið þjóna almannahagsmunum að úrskurða mennina í gæsluvarðhald? „Nei,“ svarar Árni Þór. „Annars er það ákærusviðið sem tekur ákvörðun um það byggt á því sem liggur fyrir um rannsóknina,“ segir Árni, en segist að öðru leyti ekki tjáð sig um rannsókn málsins.
Fréttablaðið greindi frá árásunum fyrir helgi, en þær áttu sér báðar stað í október. Tveir karlar eru grunaðir um árásirnar. Annar er á fertugsaldri og stundar nám við frumgreinadeild Háskólans í Reykjavík, þar sem fórnarlömb árásanna stunda báðar nám. Hinn er á svipuðum aldri og starfsmaður á hótelinu Reykjavík Marina.
Spyr lögreglu hvort hún geti tryggt öryggi sitt
Fréttirnar hafa valdið miklum óhug í dag og hafa netverjar notað myllumerkið #almannahagsmunir til þess að vekja athygli á málinu. „„Mönnunum var sleppt að lokinni frumrannsókn lögreglu. Ekki var farið fram á gæsluvarðhald yfir þeim.“ Getur einhver útskýrt fyrir mér afhverju menn, sem eru taldir ítrekað skipuleggja og framkvæma nauðganir, eru ekki settir í gæsluvarðhald á meðan rannsóknin heldur áfram? Kannski Lögreglan á höfuðborgarsvæðinu geti það?“ spyr Diljá Ámundadóttir, borgarfulltrúi Bjartar framtíðar, til að mynda.
Þórdís Elva Þorvaldsdóttir, höfundur bókarinnar Á mannamáli þar sem fjallað er um kynferðisbrot á Íslandi, sendi lögreglunni á höfuðborgarsvæðinu svohljóðandi fyrirspurn á Facebook í morgun: „Kæra lögregla á höfuðborgarsvæðinu. Sem almennur borgari, sem er þess utan kvenkyns og þar af leiðandi í stærri áhættuhóp fyrir kynferðisbrot, vil ég fá útskýringu á því hvers vegna menn sem liggja undir grun um að hafa raðnauðgað konum á hrottalegan hátt í íbúð í Hlíðahverfinu og sýnt af sér bæði einbeittan brotavilja auk samverknaðar, sitja ekki í gæsluvarðhaldi? Hér hljóta að vera ríkir almannahagsmunir fyrir því að mennirnir gangi ekki lausir. Ef almenningi stafar ekki hætta af þessum mönnum, hver er þá nógu hættulegur til að sitja í gæsluvarðhaldi? Telst það ekki til almannahagsmuna að konur séu öruggar í Reykjavík?“
Svar lögreglu var að ekki væri hægt að ræða tiltekin mál á opinberum vettvangi og því ekki hægt að útskýra hvaða ástæður liggja að baki þegar þessi tiltekna ákvörðun var tekin. „Almennt má segja að hjá okkur hefur alla tíð frá 2007, þegar kynferðisbrotadeildin okkar er stofnuð, lagt kapp á að nýta allar rannsóknarheimildir sem lögreglu standa til boð, þ.m.t. húsleitir, tæknirannsóknir og gæsluvarðhöld, svo eitthvað sé nefnt. Í öllum málum þarf að skoða atvik til þess að meta hvort að málið uppfylli skilyrði þessarra aðgerða. Þannig þarf þetta mat alltaf að fara fram og í öllum tilvikum gerum við okkar allra besta til að ákvarða rétt,“ segir í svari lögreglu.
Þórdís Elva bendir aftur á móti á að samkvæmt íslenskum lögum sem varða gæsluvarðhald þurfi sterkur grunur að leika á um að sakborningur hafi framið afbrot sem varðar 10 ára fangelsi. „Einnig ef talið er nauðsynlegt að verja aðra fyrir árásum sakbornings, eða ef ætla má að hann reyni að afmá merki eftir brot eða hafa áhrif á samseka og síðast en ekki síst með tilliti til almannahagsmuna. Þetta tiltekna mál virðist skólabókardæmi og uppfylla flest - ef ekki öll - þau skilyrði þar sem krefjast má gæsluvarðhalds yfir sakborningi. Því spyr ég: Ef lögreglan má ekki útskýra fyrir mér hvers vegna þessir menn eru ekki í gæsluvarðhaldi, getur hún þá tryggt öryggi mitt og annarra á meðan þeir ganga lausir?“ spyr Þórdís Elva.
Athugasemdir