Bloggi þessu barst óvænt bréf í pósti frá Völundi Ástvaldssyni sem margir landsmenn kannast við, enda hefur hann verið mikill frumkvöðull á sviði fjárfestinga og atvinnureksturs hér á landi. Ég taldi mér ekki fært annað en að birta pistilinn því eins og Völundur orðaði það, „þá væri það eina leiðin til að sýna fram á að ég standi með íslensku þjóðinni gegn Samfóista spillingunni og Rúv-fjölmenningar-elítunni sem er búin að mergsjúga listamannalaun í tilraun til að stofna tilraunakennda mosku og hrísgrjónarækt á Skagafirði.“ Ég læt Völund fá orðið:

Það er augljóst að stjórnarandstaðan vill ekki ræða mál málanna.

Pegasus og Pongo, dauðalistinn svokallaði inniheldur nöfn íslenskra fyrirtækja sem ESB var búið að fyrirskipa Steingrími J að tortíma.

Samfylkingin samþykkti á síðasta kjörtímabili leynilega inngöngu í ESB en skjölin verða ekki opinberuð fyrr en eftir 110 ár.

Með miklu hugrekki samþykkti framsóknarflokkurinn, með öllum þingmönnum sínum, 110 ára leyniregluna.

Það var undir því yfirskini að hér væri verið að samþykkja reglu að danskri fyrirmynd sem myndi gera þjóðskjalaverði kleift að viðhalda leynd yfir persónulegum upplýsingum, svo sem sjúkraskýrslum fólks, en framsóknarmenn vissu að þetta var hluti af plotti Samfóista, Baugsmiðla, hrægamma og Icesave-sinna um að grafa undan trausti fólks á stjórnmálum.

Til að blekkja andstæðinginn samþykkti flokkurinn 110 ára regluna einróma, og samþykkti meira að segja 20 milljarða kröfu Hollendinga og Breta í Landsbankann (með leynilegum samningum).

Allt til þess að óvinurinn teldi sig hafa sigrað.

En nú þegar á að láta til skarar skríða gegn leyndinni og opinbera allt ruglið er ráðist á framsókn með Aflandsfélaga-smjörklípu!

Ýjað er að því að eigur í skattaskjóli séu siðferðilega vafasamt.

Gefið er í skyn eiginkona forsætisráðherra tengist honum persónulega. Látið er eins og það sé eitthvað grunsamlegt við að fjármálaráðherra noti huldufélag á Seychelles eyjum út af viðskiptum í Dubai í gegnum svissneskan banka.

Þetta er af því menn vilja ekki tala um það sem raunverulega skiptir máli.

Að gjaldkeri samfylkingarinnar hafi fjárfest í hugbúnaðarfyrirtækjum innan Íslands og geymt eignir sínar í Lúxemborg.

Það kallar maður að sjá ekki bjálkann í eigin auga fyrir flísinni í auga náungans.

En það er mörgum spurningum ósvarað.

Af hverju er það andstæðingum framsóknar svona hugfangið að sjúkraskýrslur séu leyndar lengur en 80 ár? Hefur meðalævi Íslendinga virkilega aukist svona mikið, hefur einhver séð níræða manneskju? #VantraustÁSTEINGRÍMogJÓHÖNNU

Og ótal spurningum um eignarhald Kjarnans og Stundarinnar er einnig ósvarað.

Meðal eigenda þeirra eru augljós huldufélög, hverjir eru raunverulega að baki Birnu Önnu eða Gísla? Hvernig er hægt að fjármagna netsíðu sem birtir u.þ.b. fimm greinar á dag? Þessum spurningum er með öllu ósvarað.

Í öðru lagi er það Stundin, sem var á vafasaman máta fjármögnuð af einhvers konar Karolina Fund. Sjóð sem hefur verið notaður til að fjármagna eggjasamloku og kvikmyndahús í norður-svíþjóð. (Ýmislegt bendir til að kommúnistar liggi hér að baki, og fjármunum sé komið frá Kúbu, Venezuela og Brussel í gegnum ótal fölsk kredit-kort og Paypal-accounta).

Aðrir fjölmiðlar á landinu hafa löngu gefið það upp að þeir séu í meirihluta-eigu aflandsfélaga og/eða sjávarútvegsfyrirtækja. Það tekur því varla að nefna RÚV í þessu samhengi, en margt bendir til þess að þar starfi fólk menntað á Norðurlöndunum og jafnvel Austur-Þýskalandi.

RÚV, Kjarninn og Stundin hafa gert vanheilagt bandalag með Samfóistum, eða Samspillingarmönnum, og virðast stefna ótrauð að því að stofnanavæða Ísland. Það á að gera annan hvorn mann að öryrkja eða listamanni, meðan alvöru fólk, alvöru fjölskyldufólk, (ég er að tala um alvöru, alvöru Íslendinga hérna, fjölskyldufólk) fær ekki einu sinni að skipta um kennitölu tvisvar á ári.

Hvernig í ósköpunum er ætlast til þess að fólk reki fyrirtæki á Íslandi ef ekki er hægt að hafa fyrirtæki í eigu fyrirtækis og skipta um kennitölu á því reglulega.

Og svo fyrst og fremst leikur mér forvitni á að vita af hverju ég fékk ekki afskriftir eins og aðrir kunningjar mínir.

Í lok pistilsins sem Völundur sendi blogginu var svo ljótt orðbragð um nokkra kvenpólitíkusa að ég gat því miður ekki birt það að sinni, enda var hann búinn að koma flestum punktum sínum frá sér og það hafði lítið upp á sig að ræða hvort helvítis beljurnar gætu rekið vændishús eða ekki. Ég ítreka það að ég hef mikla samúð með Völundi sem átti sér þann eina draum árið 2007 og að fá kúlulán og kaupa allar bílaþvottastöðvar, allar rakarastofur og öll apótek landsins til að sameina í eina stöð sem opin yrði allan sólarhringinn á öllum landshornum. Hvort dæmið hefði gengið upp ef helvítis stjórnvöld hefðu ekki haft hann á Pongo-listanum í stað Pegasus-listans fáum við sennilega aldrei að vita, en 150 milljón króna auglýsingaherferðin fyrir Þvottrakótekið var í þann mund að fara í loftið þegar hrunið skall á. Og hverjum hefði dottið í hug að svissneski frankinn væri stöðugri gjaldmiðill en krónan?

Völundur hefur verið mjög virkur í félagsstarfi framsóknar, en afi hans var hluthafi í flokknum, og á sér marga aðdáendur þar. Hver veit nema þegar 110 ára reglan verður afnumin hvort það komi í ljós að illa var farið með Völund?

Við vitum öll að það hefur ítrekað verið reynt að þagga í honum, og nærri enginn fengið að heyra skarpa samfélagsrýni hans. En sem betur fer er nú loksins komin útvarpsstöð sem varpar podkasti hans í beinni útsendingu frá míníbarnum í Tsien Hugoano á Tælandi.