Júlía Mar­grét Ein­ars­dótt­ir sendi ný­ver­ið frá sér skáld­sög­una Dúkku­verk­smiðj­una. Heim­ild­in birt­ir kafla úr bók­inni.

Þau eru upp­eld­is­fræð­ing­ur, lög­fræð­ing­ur, hag­fræð­ing­ur og verk­fræð­ing­ur að mennt, koma vel fyr­ir og bera ekki með sér að vera sér­fræð­ing­ar í glæp­um. Það hafa þau Lilja Sig­urð­ar­dótt­ir, Ragn­ar Jónas­son, Yrsa Sig­urð­ar­dótt­ir og Satu Rä­mö samt gert og sleg­ið í gegn – bæði hér heima og er­lend­is. Þau ræða hinn ful­komna glæp, ótt­ann, dauð­ann og sorg­ina.

Yf­ir helm­ing­ur þeirra sem vinna inn­an sviðslista á Ís­landi hafa orð­ið fyr­ir kyn­ferð­is­legri áreitni í starfi eða í tengsl­um við það. Á ís­lensk­um vinnu­mark­aði al­mennt er sú tala 16%. Hver er staða nánd­ar­þjálf­un­ar á Ís­landi? „Ég var svo varn­ar­laus, þar sem leik­stjór­inn (kk) sam­þykkti þetta allt,“ kom fram í einni sög­unni í yf­ir­lýs­ing­unni Tjald­ið fell­ur ár­ið 2017. Hér er rætt er við leik­ara og aðra sem þekkja til.

Bók­in Húsa­kost­ur og hí­býlaprýði sem kom út ár­ið 1939 var inn­blástur­inn að Hí­býla­auði, sem er allt í senn hóp­ur, sam­starfs­vett­vang­ur og verk­efni. Anna María Boga­dótt­ir arki­tekt seg­ir það bæði áskor­un og tæki­færi að tengja strand­byggð­ina við byggð­ina sem fyr­ir er í ná­gren­inni. Passa þurfi vel upp á sjón­lín­ur, nátt­úru­gæði og eldri bygg­ing­ar, sem eru upp­lagð­ar til end­ur­nýt­ing­ar.

Kalda stríð­inu er löngu lok­ið. En ann­að hug­mynda­fræði­legt stríð hef­ur ver­ið gegn­um­gang­andi síð­ustu ára­tug­ina, og virð­ist langt því frá lok­ið.

Rót­laus míni­mal­ismi er ríkj­andi bygg­ing­ar­stefna.

Leik­skáld tala beint til sam­tíma okk­ar, en til að þau geti vax­ið og blómstr­að þurfa þau fjár­stuðn­ing og tíma. Hér hef­ur við­var­andi skort­ur á því skap­að vanda fyr­ir leik­hús­in. Þrátt fyr­ir það hófst hér gó­sentíð í apríl.

Val­ur Gunn­ars­son sagn­fræð­ing­ur skrif­ar um þriðju heims­styrj­öld­ina og yf­ir­töku Trump­ista á Ís­landi. Val­ur er höf­und­ur bók­ar­inn­ar Hvað ef? sem fjall­ar um hlið­stæða mann­kyns­sögu. Hér fjall­ar hann um hvernig fram­tíð­in gæti lit­ið út. Eft­ir­far­andi grein ber að lesa sem bók­mennta­verk en ekki beina for­spá.

The Clock eft­ir Christian Marclay hef­ur víða ver­ið kall­að mik­il­væg­asta lista­verk 21. ald­ar­inn­ar. Sjálf­ur hef­ur hann jafn­vel ver­ið kall­að­ur einn merk­asti lista­mað­ur sam­tím­ans. Hann var þó við það að gefa mynd­list­ina al­far­ið upp á bát­inn eft­ir lam­andi blankheit og henti öllu mynd­list­ar­dót­inu sínu.

Það get­ur ver­ið flók­ið að standa á mörk­um tveggja menn­ing­ar­heima. Kuluk Helms lista­kona á græn­lenska móð­ur og dansk­an föð­ur svo hún kann­ast vel við það. Hún seg­ir flækj­u­stig­ið stig­magn­ast vegna valda­ó­jafn­væg­is á milli land­anna þar sem ræt­ur henn­ar liggja.

Þor­finn­ur Óm­ars­son spjall­ar við franska höf­und­inn Hervé Le Tellier sem var gest­ur á bók­mennta­há­tíð. Hann er þekkt­ast­ur fyr­ir bók­ina L’Anom­alie sem kom út ár­ið 2020 og hlaut Goncourt-verð­laun­in sama ár. „Þeg­ar ég skrif­aði bók­ina leið mér eins og ung­lingi að skemmta sér,“ seg­ir Le Tellier.

Segja má að danski rit­höf­und­ur­inn Thom­as Kors­ga­ard jaðri við að vera undra­barn. Korn­ung­ur sló hann í gegn með fyrstu bók­inni í þrí­leik inn­blásn­um af lífi hans sem lýs­ir barni á harð­gerðu heim­ili í dönsku sveita­sam­fé­lagi, ólíku þeim smart lifn­að­ar­hátt­um sem glitra gjarn­an í sög­um frá Kaup­manna­höfn. Hann er sagð­ur einn hæfi­leika­rík­asti höf­und­ur sem skrif­ar á dönsku.