Leiðarahöfundur Morgunblaðsins fer hörðum orðum um tilraunir til endurskoðunar stjórnarskrár Íslands í ritstjórnarpistli í dag. Pistillinn er nafnlaus, en ritstjórar blaðsins eru Davíð Oddsson og Haraldur Johannessen. „Vitleysingaspítalinn taka tvö er kominn á dagskrá,“ skrifar höfundur.
Um helgina fór fram rökræðukönnun um endurskoðun stjórnarskrárinnar í Laugardalshöll. Þátttakendur voru á þriðja hundrað og hélt Félagsvísindastofnun Háskóla Íslands utan um framkvæmdina. Skrifar leiðarahöfundur um ferlið við endurskoðun stjórnarskrárinnar sem fór fram eftir bankahrun með vinnu Stjórnlagaráðs sem afhenti Alþingi frumvarpsdrög að nýrri stjórnarskrá sumarið 2011. Haustið 2012 fór fram þjóðaratkvæðagreiðsla um tillögurnar.
„Í gær voru sagðar fréttir af því að stjórnarskrárruglið gengi nú aftur,“ skrifar leiðarahöfundur. „Og allur var aðdragandinn jafn vitlaus og síðast og jafnvel voru fulltrúar ólögmæta „stjórnlagaráðsins“ hafðir í áhrifastöðum á nýju upphafsfundunum, dreifandi gömlu gögnunum sem gengu aldrei upp og hleypandi upp fundinum, sem er varla gagnrýnisvert.“
Skrifar höfundur um Þjóðfundinn 2010 þar sem 950 manns af öllu landinu komu saman í Laugardalshöll til að ræða innihald nýrrar stjórnarskrár. „Byrjað var á stórskrípaleik í Laugardagshöll þar sem fundarmenn sátu við 100 hringborð með „leiðbeinanda“ við hvert og hugsuðu upp stikkorð um breytingar á stjórnarskrá. Og kraftaverkið gerðist því af öllum borðum í þessu risastóra andaglasi bárust svipuð stikkorð og spekingar létu eins og tilviljanakennd tombóla af þessu tagi væri frábært upphaf á breyttri stjórnarskrá.“
„Það stórundarlega er að þegar þessi skrípaleikur, taka tvö, er settur í gang á ný er hann með samþykki og velvilja Sjálfstæðisflokksins!“
Leiðarahöfundur gagnrýnir Sjálfstæðisflokkinn sérstaklega fyrir að koma að málinu. „Það stórundarlega er að þegar þessi skrípaleikur, taka tvö, er settur í gang á ný er hann með samþykki og velvilja Sjálfstæðisflokksins!“ skrifar hann. „Hvernig gat það gerst? Jóhönnu-/Steingrímsstjórnin taldi fall íslensku bankanna ákjósanlegt tækifæri fyrir sig til að hleypa öllu í bál og brand á þeirri stundu þegar þjóðin þurfti mest á samheldni að halda. Aldrei var það rökstutt hvað stjórnarskrá landsins hefði haft með fall bankanna að gera. Bankaáfallið var alþjóðlegt þótt það hefði verið tilfinnanlegra um margt hér en annars staðar. Hvergi annars staðar kom upp sú hugmynd að vegna áfallsins þar þyrfti að breyta stjórnarskrá viðkomandi lands. Og nú er vitleysan farin af stað aftur.“
Athugasemdir