Ég var einn þeirra sem hvatti til sniðgöngu, vildi ekki að Ísland bendlaði sig við hátíð sem halda átti undir strangri ritskoðun og þöggun. Það að vera rígbundinn varðandi orðaval og framkomu til að þóknast „gestgjöfunum“ var í raun of mikil pólitísk stýring til að hægt væri að sættast á þátttöku.  Sniðganga varð ekki fyrir valinu en Hatari kom fram og var valinn til að vera fulltrúi Íslands á þessari undarlegu samkomu. Ég óttaðist að þetta ágæta fólk sem varð fyrir valinu myndi ekki standa sig þegar á hólminn væri komið.  

Annað kom þó á daginn. Hatari stóð sig með sóma. Þurftu að taka þátt í gleðskapnum en héldu allan tíma sínum karakter. Þurftu að vísu að lúta því að geta ekki sagt frá en sáu og heyrðu.  Náðu svo athygli áhorfenda á látlausan og kurteisan hátt í lokinn.

Ekki skorti viðbrögð valdhafanna, varðhundar þeirra voru strax sendir á vettvang til að gera hina stórhættulegu hluti sem Hatari hafði sýnt upptæka, borða og fána Palestínu. Ég velti því upp hvort viðbrögðin hefðu verði jafn mikil ef Hatari hefði t.d. verið með bandaríska fánann á lofti og leyfi mér að efast um að svo hefði verið. 

Eurovision hefur oft verið líkt við gleðskap, partý. Í þetta sinn stóð gestgjafinn fyrir misþyrmingum á íbúunum í „næstu íbúð.“ Allir í gleðskapnum kusu að „hækka í græjunum“ til að geta notað þá afsökun að þeir hafi ekki heyrt neitt. (Voru bara lokaðir inni í búbblunni). Aðeins einn gestur lét vita af „hinni íbúðinni“ að sjálfsögðu í óþökk gestgjafans. Þau eiga hrós skilið, þakka ykkur Hatari fyrir að hafa bjargað orðstír Íslands. 

Það er erfitt að skilja háttarlag þeirra sem kjósa að sjá ekki, heyra ekki og tjá sig ekki aðeins til að þóknast húsbændum sínum og gestgjafa.  Þeir sem tóku þá afstöðu lögðust afskaplega lágt. Sjálfsvirðing þeirra getur ekki verið uppá marga fiska. 

Sennilega hefur enginn lýst svona háttarlagi betur en Sr. Hallgrímur Pétursson er hann lýsir atburðum sem áttu sér stað á svipuðum slóðum fyrir alllöngu síðan. Það gerði hann í Passíusálmunum og hér á ég einkum við 5. og 7. vers í 27. sálmi:

Vei þeim dómara, er veit og sér,
víst hvað um málið réttast er,
vinnur það þó fyrir vinskap manns
að víkja af götu sannleikans.

Ó, vei þeim sem með órétt lög
umgangast og þau tíðka mjög,
sannleiknum meta sitt gagn meir,
svívirðing drottni gjöra þeir.