Fyrst eftir að ég kom hingað til Kaupmannahafnar fyrir mánuði fannst mér hlægilegt að heyra að Danir kvörtuðu sáran undan sumrinu.
Mér skildist það væri eitthvert versta sumar í manna minnum.
En mér fannst ósköp notalegt þótt stundum kæmi dropi úr lofti og ég væri alls ekkert að hníga niður úr hita.
Haha, þeir hefðu átt að vera í Reykjavík fyrri part sumars, hugsaði ég.
Nú er ég hins vegar farinn að taka undir þetta kvart og kvein.
Með heiðarlegum undantekningum fáeinna þokkalegra sólardaga, þá hefur verið hér ósköp deyfðarlegt og dumbungslegt.
Og suma daga satt að segja alveg ömurlegt og jafnvel kuldalegt veður.
Núna er til dæmis þvílíkt steypiregn að ég hef sjaldan upplifað annað eins, að minnsta kosti ekki síðan ég hjólaði til Helsingjaeyrar um daginn.
(Reyndar er rigningin núna miklu verri en þá. Ég var bara að koma því að að ég hefði hjólað til Helsingjaeyrar um daginn.)
Og öskrandi þrumurnar eru þéttari en ég hef áður heyrt.
Ekkert lágt muldur þar á ferð.
Og þarna kom ein elding enn!
Og að horfa út um gluggann er eins og horfa inn í fiskabúr, nema fiskarnir eru farnir í skjól.
Þið megið sannarlega prísa ykkur sæl yfir góðviðrinu sem mér skilst að sé dag eftir dag á Íslandi.
Athugasemdir